|
| |
| |
| |
II. Deel.
1 'S Menschen leven in sich selven, datmen op de werelt leeft,
Is vol strijden, en vol vechten, niet dat sulcken voordeel geeft
Als de werelt heure strijders, gelt of rijckdom, eer of staet,
Grootsheydt, pracht of macht, of heerschingh, vol genot en werelts baet:
maer een strijden dat hier Godd'lijck op een ander wijse is,
Geeft den strijder voor sen strijden een gherustelick ghewiss';
't Gun wel duysendt malen waerder is dan allerhande schat,
Die des werelts pronck-godinne in'er gantschen kringh bevatt.
2 Werelts strijden geeft wel ruste, geestlijck strijden nimmermeer;
Geestlijck strijden duert geduerigh, alst gedaen is strack al weer.
Moet den mensch niet altijdt wesen op der aerden inden strijdt:
Somtijts tegen logh en liegen, Somtijts tegen haet en nijt.
| |
| |
Somtijts tegen boose woecker, tegen gierigheyt en quaet,
Tegen wellust, tegen weelde, tegen alle overdaet,
Tegen kijven, tegen woeden, tegen list en valsch fenijn,
Tegen allerleye sonden moet'er staegh gestreden zijn.
3 Wellust komt en vleyt'er lusjes boven 't lieffelickste soet,
Dat'er niet en is te vinden dat'et hart soo smeult en broet:
Nu, een Godt en Iesu minnaer weet wat hem te plegen staet,
Wil hy heur gevley niet volgen, acht hy niet hoe soet se praet;
Wil hy heur van hem verdryven, sy is machtigh, hier dient macht,
Strijden moet hy en heur vellen alles door Godts heyl en kracht;
Is sy henen, strack komt Eersught, en se doet'er schoontjes voor,
En versoeckt eerst om te krijgen maer een weynighje gehoor.
4 Dan al verder koomtse spreken van'er lust en hoogen staet,
Hoe de laeghe sijn verschoven en van ellick een gehaet,
En hoe weder van gelijcke datse mogen nimmermeer
Eensjes sijn om hoogh getoogen totten trap van loff en eer.
| |
| |
Koomt u dan in u ghedachten hoe de over-dartle pracht,
Hooge, trose roem, en preutsheyt is by d'Opper-vooght veracht.
G'hebt dan we'er een strijt te stryden, Eer-sucht is van groot gewelt:
Teghen heur moet kracht en sterckte worden teghen aen ghesteldt.
5 Wort die ooc doorstrijt verwonnen, strack komt Hoogmoet op de baen,
Wilje die al mee niet volghen, siet, soo moetje weder slaen,
Lust tot rijckdom, pracht en weelde, en veel dierghelijcke noch
Komen d'eene staegh op d'ander, bey met listen en bedroch.
Wilje Christelijcken wand'len, heur te volghen leydt van 't padt,
Heur slechts schaersjes in te kruypen, is een schandich vygen-bladt.
Ghy kondt niet met eenen dienen, wereldt, vleesch, en onsen Godt;
Dienje Godt, 't is teghen wellust, dienje 't vleesch, 't is Godt tot spot.
6 Een van beyden moetje haten: haetje Godt en alle goedt,
Lieftge 't wereldts lust-vermaecken, en 'er schijn-wellustigh soet.
Heeren geven loon 'er dienaers, soo moet ghy oock 's wereldts gaef
Voor u trouwen dienst ghenieten, dat is, eeuwigh Hellen-slaef.
| |
| |
Lieftge Godt, en niet de wereldt, soo wordt u uyt gunst bereydt,
Nae dit sterffelijcke leven, 's levens Croon der Saligheydt.
't Swaerste moet het meeste weghen. Spreeck nu uyt een vrye borst.
Of niet beter Godt te dienen is, dan Vleesch of Wereldt-vorst?
Liever.
|
|
Auteursrechtvrij