Christelijck vermaeck
(1645)–Anthony Jansen–
Auteursrechtvrijbestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen
[pagina 226]
| |
Denckt op de plaghen,
Die de Heer den boosen sal
Eeuwigh altijdt laten draghen
In ongheval!
En schrickelijcke slaghen,
Om dat den wegh was engh en smal,
En wou 'er niemandt niet nae vraghen,
Dan leydt 'et al!
Als de sonden zijn bedreven
Wouje wel u lijf en leven
Tot verbeteringh beheven,
Maer 'et is te laet:
Als de grouwelijcke pijnen
Schier uw' ziele doen verdwijnen
Souje wel u sond' bequijnen,
Maer 'ten doet gheen baet.
| |
[pagina 227]
| |
2 Dan valt 'er klaghen ende droef ghesteen,
Koom nu berghen ons beschermen:
Dan isser niet dan over-bangh gheween,
Staegh verselt met bitter kermen,
Hier moetje eeuwigh hooren
Met vervloeckingh en ghetier,
Wee! ach! waer ick noyt gebooren,
'k Waer nimmer hier.
Nu ben ick heel verlooren,
Voor al mijn lust en goede chier
Moet ick eeuwigh legghen smooren
In't helsche vuyer:
Wee, benaeuwtheyt, schrick, elende
Vind' ick, hebb' ick, waer ick wende,
Sonder toegangh, sonder ende,
Met een worm in't hart:
| |
[pagina 228]
| |
Of ick huyle, of ick hijghe,
Of ick schreye, of ick swijghe,
Noyt en sal ick bate krijghen
In dees groote smart.
3 O Mensch! bedenckt uw's levens korte tijdt,
Wilt ter deegh u reeck'ningh maecken,
Besie hoe snellijck datse heenen glijdt,
Wil met groote sorghe waecken,
Dat u niet overkome
In der ijl dien grooten Dach,
Die doch niemandt, dan de vrome,
Ontgaen en mach!
Ghy meucht wel schrickent schromen,
En dien dagh vreesen, met ontsach,
Datje niet wordt wech-ghenomen,
Met groot beklagh!
| |
[pagina 229]
| |
Dus wilt Jesu lessen lesen,
Ende Godt Almachtigh vreesen,
En sijn Woordt ghehoorsaem wesen,
Met een lust en vreucht:
Wilt met tranen en ghebeden
Voor den Goeden Vader treden,
Dat hy hellipt uwe leden
Stijven in de Deucht.
Liever. |
|