Christelijck vermaeck

bestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen

Op de Kruyssinghe en Doodt Jesu Christi.

Toon: Ach Droom! hoe quelt ghy mijn gedachten.

MYn Heyl, mijn Godt! hoe soo verslaghen?
En tot den top van over jammerklagen,

[p. 12]

Nu ghevelt, En ghesteldt, Door de snoode sielen,
Die met macht, Die met kracht, En met wacht,
Om u Heylig, Heylig lichaem krielen,
Daer'et aen den Cruyce hangt,
Iammerlick gedruckt, geprangt,
Tot troost en heyl van ons' benaeuwde Zielen.

[p. 13]

 

2 Sy slaen, sy slaen sijn zijde open:

 

Doen quam 'er Bloedt en Water uytgheloopen,

 

't Gun de Speer //(boos geweer //) deed, deur forsse handen.

 

't Slimme Kott // 't gun den Godt // heeft bespot,

 

Spoogh noch laster met vergifte tanden,

 

Op 'et vol rechtveerdigh Lam,

 

't Gun van boven neder quam

 

Om deur sen kracht te scheuren onse banden.

 

 

 

3 Den Throon, de Lucht, en Hemel-lichten,

 

Die scholen wech, verborghen haer ghesichten,

 

Toen de Doodt // hem beschoot // en dee neder-dalen,

 

Noch den dach // wou sen lach // ach, ach, ach!

 

Niet op d'Aerde laten neder stralen:

 

Yder was te seer verstoort,

 

Om dat was aen 't Hout gheboort

 

Den Godt, die haer soo heerelijck doet pralen.

[p. 14]

 

4 Het Bede-huys dat scheurd' aen sticken.

 

Den Hooft-man riep en barst' uyt in verschricken:

 

Desen Do'on,, was Gods Soon,, 'tblijct aen al sijn wercken

 

Joseph quam // en hy nam // 't Heyligh Lam

 

(Daer aen wy sijn liefd' tot Jesu mercken)

 

En trock hem van boven af,

 

En hy leyd' hem in 'et Graf

 

Dat nieuw was, met een opghepaste Zercke.

 

 

 

5 De wijfs, Maria Magdaleene,

 

En andre meer, die quamen 't Lijck beweenen,

 

Met gesucht // met gerucht // en met deerlijck schreyen:

 

Soete Heer // leght ghy neer // dus omveer,

 

Doodt in't Graf, in witte Lijnen spreyen?

 

Ach! mijn Godt, verschijn hier we'er,

 

Koom mijn alderliefste Heer;

 

Wy willen u met alle vlijt verbeyen.

 

 

[p. 15]

 

6 Den Herder is gheraeckt om 't leven,

 

De Schapen zijn oock op de vlucht ghedreven;

 

't Vee dat vliedt // als 'et siet // sijn Herder sterven,

 

't Raeckt verstrooyt // en verschooyt // 't wordt berooyt

 

Als 'et moet sijn vasten Hoeder derven:

 

En dan moet 'et daghen langh,

 

Vol ghevaer, beschroomt en bangh

 

In droefheydt, sonder een Bewaerder swerven.

     Liever.