Herinneringen van Dr. Aletta H. Jacobs

[p. VII]

Voorwoord

De schrijfster dezer ‘Herinneringen’, mijne hooggeschatte nicht, verzocht mij haar boek een woord tot geleide op zijn weg naar het publiek mede te geven. Ik voldoe aan dit verzoek met graagte, omdat deze ‘Herinneringen’, elke op zich zelven en alle tesamen ons het beeld voor oogen stellen van eene vrouw wier leven en streven van hare vroege jeugd af tot haren hoogen ouderdom toe slechts door ééne gedachte is voortbewogen geworden: zich te stellen in den dienst der belangen van de vrouw en te arbeiden aan hare politieke en sociale gelijkstelling met den man. Het voorbeeld van den vader en den broeder prikkelde haar het geneeskundig beroep te kiezen en, trots alle bezwaren en moeilijkheden een halve eeuw geleden daaraan verbonden, weet zij, toelating te verkrijgen tot de universiteit. Hier zet zij, niet ontmoedigd door tegenwerking en bespotting, kalm en met groote regelmaat hare studie voort, die zij bekroond ziet met hare bevordering tot arts en de verkrijging van den doctoralen graad. Zoo terdege voor de intrede in het werkelijk leven bekwaamd, heeft zij van nu af geene andere eerzucht dan deze: hare kennis en gaven te wijden aan de verzachting van het lijden der vrouw en tegelijkertijd aan de opheffing der vrouw uit den staat van inferioriteit waarin zij verkeert. Hare drukke geneeskundige praktijk wendt zij aan om den last van het moederschap te beperken en laster en verdachtmaking vreest zij niet als het geldt ongewenschte geboorten te voorkomen. En zij beperkt zich niet tot het stellen van hare medische wetenschap in den dienst van de vrouw, maar wordt ook op sociaal en politiek gebied

[p. VIII]

de voorvechtster van de rechten der vrouw en van haar medezeggenschap aan het staatsbestuur. In den langen, bangen strijd voor het algemeen kiesrecht der vrouw hier te lande, heeft dr. Jacobs het leeuwenaandeel gehad en haar wilskracht is het vooral geweest die de vrouw het stembiljet in handen heeft gegeven. Ook de vredesidée heeft in haar een kampioen van den eersten rang gevonden en met vooraanstaande vrouwen in het buitenland heeft zij telkens opnieuw op de bres gestaan voor de bestrijding van den oorlog. De ‘herinneringen’ vormen eene eenvoudige, pittige schets van het rijk en vruchtbare leven dezer kloeke vrouw. Zonder eenigen opsmuk of pretentie voorgedragen, dwingen zij bewondering en eerbied af voor de krachtige, vriendelijke schrijfster en zijn zij voor de jongeren een lichtend voorbeeld van wat kennis, wilskracht, toewijding en uithoudingsvermogen in staat zijn te wrochten in het publiek belang.

J. Oppenheim

Den Haag, Februari 1924.