Het paradijs en andere verhalen

[p. 5]

Voor Claudia

[p. 7]

Sergio en de draak

‘Sergio, opstaan. Het is al zeven uur.’

Mama's stem verstoort Sergio's heerlijke droom.

Sergio doet één oog open en kijkt naar zijn raam. Het regent alweer.

‘Bah, ik haat de regen, ik haat maandag en ik haat de school’, moppert hij in zichzelf.

Geeuwend stapt hij uit bed en sloft naar de badkamer. Hij neemt heel snel een bad, brrr wat is het water koud. Hij poetst vlug zijn tanden. Daarna bekijkt hij zichzelf in de spiegel boven de wasbak. Zijn tanden steken wit af tegen zijn donkere huid. Vervolgens borstelt hij zijn kleine zwarte krullen en knikt tevreden tegen zijn spiegelbeeld. Daarna trekt hij zijn schooluniform aan.

Sergio zit op de lagere school te Beekhuizen. De school is niet ver van zijn huis; hij loopt er elke morgen naartoe en om één uur gaat hij weer naar huis.

Mama heeft zijn brood en thermos met thee al klaargezet op tafel. Hij stopt ze in zijn schooltas en haalt zijn regenmantel eruit, want het regent nog steeds.

Hij roept: ‘Dag Ma, ik ga weg, hoor’, en loopt door

[p. 8]

de voordeur naar buiten.

De weg naar school zit vol kuilen en hij stapt per ongeluk in een grote modderkuil. Zijn rechterschoen zit vol modder.

‘Ik haat regen, ik haat toko-toko en ik haat deze olo-olo weg’, moppert hij weer.

Het is echt zijn dag niet vandaag.

's Middags als Sergio uit school komt, is zijn humeur iets beter. De zon schijnt weer. De modderplassen op de weg zijn een beetje opgedroogd en Mama heeft lekkere bruine bonen met kip, worstjes en zoutvlees klaargemaakt. De heerlijke geur komt hem tegemoet en zijn maag begint meteen te knorren. Hij groet zijn moeder, wast zijn handen en gaat aan tafel zitten.

‘Ik hou van bruine bonen, ik hou van kip, en ik hou vooral van worstjes. Hmmm, lekker’, zegt hij en begint met smaak te eten.

‘Kauw rustig, jongen. Slik niet alles meteen door, zo geniet je niet van je lekkere eten.’

Sergio eet wat rustiger en toch is zijn bord in een oogwenk leeg. Hij staat op om Mama nog een portie te vragen. Ze geeft hem nog een beetje, maar hij krijgt deze keer geen kip erbij, wel een worstje.

‘Wij moeten nog eten, dus geen kip in de tweede

[p. 9]

ronde.’

‘Is niet erg, Mama, de smaak van die kip zit al in die bruine bonen’, zegt Sergio.

Na het eten begint Sergio meteen met zijn huiswerk. Die sommen zijn wel erg moeilijk, hoor. Papa komt om drie uur thuis. Als hij en Mama klaar zijn met eten, zal Sergio Papa vragen om hem te helpen met die sommen. Hij schuift zijn rekenschrift opzij en begint aan zijn taalhuiswerk. Dat heeft hij gauw af. Taal vindt hij niet moeilijk, rekenen wel.

Hij vindt dat hij nu hard genoeg gewerkt heeft en gaat via de achterdeur naar buiten. De zon schijnt heel fel dus gaat hij gauw onder de grote manjaboom staan, daar is tenminste schaduw. Maar wat ziet hij daar? Een groot groen beest met een lange staart en een heel lelijke kop glijdt langzaam uit de manjaboom. Sergio sprint naar binnen en komt buiten adem de keuken binnengestormd.

‘Mama, Mama, er is een draak op ons erf.’

Moeder trekt haar wenkbrauwen op.

‘Een draak?’, herhaalt ze ongelovig.

‘Of een dinosaurus, weet ik veel’, zegt Sergio ongeduldig. ‘Kom snel kijken’.

Hij trekt zijn moeder aan haar arm. Ze laat de afwas staan en gaat met hem mee naar buiten.

‘Zou het een slang zijn?’, denkt ze bij zichzelf.

[p. 10]

[p. 11]

Sergio wijst haar het lelijke beest. Als moeder het ziet, begint ze te lachen.

‘Dat is geen draak en ook geen dinosaurus maar een doodgewone leguaan.’

‘Een leguaan? Dat ene ding dat Papa zo lekker had klaargemaakt laatst? Laten we hem vangen en opeten, no’, zegt Sergio meteen enthousiast.

‘Alsjeblieft niet hoor, jij en je vader vonden het lekker, maar ik moet niets van zulke beesten hebben. Ik eet geen reptielen.’

‘Wat zijn reptielen, Mama?’

‘Reptielen zijn slangen, leguanen, hagedissen, kaaimannen enzo’, antwoordt Mama.

‘O, ik vind ze wel lekker, hoor, slangen en hagedissen lust ik niet, maar de rest wel. Als jij deze leguaan niet wil hebben, zal ik hem vangen en dan kan Papa hem klaarmaken als hij thuiskomt van het werk.’

‘Geen sprake van, laat dat beest met rust. Leguanen zwepen je met hun staart.’

Mama gaat weer naar binnen om de rest van de afwas te doen. Sergio zegt niets, maar neemt zich voor om de leguaan toch stiekem te vangen. Wat zal Papa verrast zijn als hij thuiskomt en zo'n lekkere vette leguaan ziet. Hij sluipt op het beest af. Hij voelt zich net een ridder uit een sprookje die een

[p. 12]

vuurspuwende draak gaat doden. Het beest draait zijn kop naar hem toe, zijn ogen flikkeren. Brrr, toch wel griezelig hoor. Het dier draait zich om en loopt weg. Sergio ziet zijn kans schoon en grijpt het beest bij de staart. Die begint heftig te zwiepen en de staart schiet los uit zijn handen. De leguaan maakt ineens een kwartslag en zwiept flink met zijn lange staart. Sergio voelt een snerpende pijn aan zijn benen. Hij ziet een vurige rode striem over beide benen. Hij begint heel hard te huilen. Zijn moeder komt in paniek aangesneld. Ze denkt meteen aan een ongeluk. De leguaan schrikt zo van Sergio's gebrul dat hij gauw weer in de manjaboom verdwijnt.

Sergio wijst op de rode striem op zijn benen. Hij snikt heel zielig. ‘Hij heeft me gezweept.’

‘Jaja, ik heb je toch gezegd om dat beest met rust te laten. Je hebt toch al lekkere bruine bonen gegeten, wat zeur je nog met die leguaan. Je doet alsof ik je niet genoeg te eten geef. Zie je nou wat er gebeurt als je niet luistert. Kom, laat me die striem ontsmetten, want het bloedt een beetje. En je gaat niet zitten huilen als ik die striem schoonmaak. Heb je gehoord? Je bent al ongehoorzaam genoeg geweest.’

Sergio ziet dat Mama boos is. Hij wordt er stil van. Mama wordt niet gauw boos, maar als ze het wordt,

[p. 13]

dan merk je het wel. Ze neemt hem mee naar binnen. De striem aan zijn benen brandt. Maar straks gaat Mama die met palm schoonmaken, dat is heel sterke alcohol. Het brandt verschrikkelijk, maar het maakt een wond heel goed schoon. Dat had Papa hem die ene keer gezegd, toen hij zijn knie had geschaafd. Papa had die groene fles palm genomen, had een watje tegen de fles gehouden en de wond toen stevig schoongemaakt. Sergio had flink gebruld en Mama had hem moeten vasthouden. Maar de wond was binnen drie dagen droog en na een week vielen de korstjes er van af.

‘Mama, je gaat toch niet zo ruw schoonmaken als Papa?’

‘Als ik het doe, dan is dat een mooie straf voor je ongehoorzaamheid.’

‘Mama, nee, alsjeblieft, doe het met een beetje water.’

‘Nee, je zal maar op je tanden moeten bijten. Dat krijg je nou als je niet luistert naar grote mensen.’

Mama maakt de striem schoon, maar ze is veel voorzichtiger dan Papa. Dit brandt wel, maar alleen op bepaalde plekken.

‘Ga nu maar een beetje uitrusten, hup, naar je kamer’, zegt Mama.

Ze brengt Sergio naar zijn kamer. Hij gaat op het bed

[p. 14]

liggen en sluit zijn ogen. Hij is een beetje in de war van al die gebeurtenissen. De schrik zit nog in zijn benen.

Sergio is weer bij de manjaboom op het achtererf. De leguaan glijdt langs de stam naar beneden en komt dreigend op hem af. Hij wordt groter en groter. Zijn roodgloeiende ogen kijken Sergio moordlustig aan. Vuur komt uit zijn muil en zijn neusgaten. De leguaan is in een heuse vuurspuwende draak veranderd. Sergio begint te rennen, maar zijn benen lijken loodzwaar. Hij komt geen stap vooruit. Hij begint te gillen, maar zijn gegil wordt overstemd door het brullen van de draak. Hij breekt een tak af van de manjaboom, draait zich om, rent op het beest af en doorboort hem ermee. De draak begint te kronkelen en te brullen van de pijn. Hij spert zijn muil wagenwijd open en net als hij een vuurstraal op Sergio wil blazen, trekt iemand hem weg. Die persoon schudt flink aan zijn arm.

‘Wakker worden, jongen. Wat is er met je aan de hand. Waarom schreeuw je zo.’

Sergio doet zijn ogen open. Papa's bruine ogen kijken hem bezorgd aan. Sergio gaat met een ruk rechtop zitten en kijkt wild om zich heen. Nergens een vuurspuwende draak te zien. Gelukkig, hij is hier in zijn bed, helemaal nat van zijn zweet. Het was

[p. 15]

maar een droom. Hij vertelt zijn vader in geuren en kleuren wat er die dag allemaal met hem is gebeurd; zowel zijn echte avonturen als die in zijn droom. Papa luistert naar de stortvloed van woorden. Ineens kan hij het niet meer volhouden. Zijn bulderende lach galmt door de kamer.

‘Ai boi, dus je bent op leguanenjacht geweest vandaag.’

Sergio houdt op met praten en kijkt hem aan.

‘Dat is me een mop. Je wilde een draak verslaan en nu heeft hij jou verslagen.’

Sergio vindt het helemaal niet leuk van Papa dat hij hem uitlacht. Hij kijkt naar beneden en zijn onderlip begint te trillen. Zijn vader klopt hem op de schouder.

‘Ik vind het flink van je dat je een leguaan voor me wilde vangen. Maar voortaan moet je luisteren naar je moeder. Ze heeft je gewaarschuwd dat dat beest je zou zwepen. Een volgende keer moet je gewoon wachten tot ik thuiskom, dan zal ik je wijzen hoe je zo een beest moet vangen. Er zijn veel hier, we zullen er gauw weer eentje zien. Dan gaan we die lekker barbecuen.’

Sergio kijkt zijn vader dankbaar aan. Hij wist wel dat die hem zou begrijpen. Mama is een heel lieve vrouw maar sommige dingen begrijpt ze nu eenmaal

[p. 16]

niet. Papa slaat een arm om zijn schouders en zegt: ‘Kom, we gaan naar Ma-é op de hoek, lekker een saoto eten en een dawet drinken. Dan nemen we wat baka bana mee en een pitjel, want daar houdt je moeder van.’

‘Ik ook.’

‘Ja, ja, maar je moet niet teveel pindasambel eten, je bent nog te jong voor zoveel peper en sterke kruiden.’

Samen lopen ze de kamer uit. Als ze de voordeur opendoen, vraagt Mama:

‘Waar gaan jullie? Is die wond aan Sergio's benen al beter?’

‘Allang’, zegt Sergio stoer, ‘het was maar een schrammetje. We gaan nu naar Ma-é om saoto te eten. We nemen pitjel voor je mee.’

‘Oh, mooi. Nemen jullie ook wat saté mee en koop direct puntjes en melk bij Omoe’, zegt Mama.

Papa wuift met zijn hand.

‘Jaja, ik hoor het al, een hele waslijst’, zegt hij.

‘Het zijn dingen voor jullie, dus doe het’, zegt Mama.

Samen met zijn vader loopt Sergio de poort uit. Even later zijn ze om de hoek verdwenen.