|
| |
XVI. Capittel.
Ghehoorsaemheyt.
VVY sluyten de deughden van JOANNA met de deught van ghehoorsaemheydt: die ons van Godt soo hooghelijck wordt aen-ghepresen, die door de voet-stappen des Saligh-maeckers soo vereert ende verheven is, ende van alle die oprechtelijck hem nae-volghen, soo grootelijckx geweerdeert wordt; die alle andere deughden inde ziele plant en bewaert; die de veylighste baene tot de volmaecktheydt is, ghelijck de Heylighe Vaders leeren.
Vande ghehoorsaemheydt van IOANNA in haere jonghe jaren, is hier voren ghenoech ghesproken: ick kome tot haer Gheestelijck Leven, in het welck sy alle haere wercken met ghehoorsaem- | |
| |
heydt socht te beginnen, ende te eyndighen, ende oock in het minste nerghens af-te-wijcken, van het ghene dat haer, oft vanden Biecht-vaeder, oft van haer Meestersse bevolen wiert.
Sy was gewoon alle Saterdaghen s'avonts in haer kamer een keersse t'ontsteken voor het beeldt van de Heylighe Maghet, die sy by nacht liet branden. Op eenen Saterdagh langher als sy meynde verblijvende in haer Avont-gebedt, hoor de sy de klock negen uren slaen, daer nochtans haer scherp bevolen was, ten neghen uren in hare nacht-ruste te wesen. Soo dan bemerckende, dat sy watte lanck gebeden hadde, heeft sy sich spoedelijck in hare kleederen op haren stroo-sack geworpen, om niet onghehoorsaem te zijn, maer met het slaen van de klock sonder uytstel in haer rust-plaetse te wesen gelijck haer belast was: want sy oock in't minste niet en wilde afwijcken vande ghehoorsaemheyt. Sy bemerckte als dan, dat de keersse, die by nacht voor 't Beelt van Maria moest branden, als uyt gesnut wiert, sonder te weten door wat oorsake. Hier door verstelt, en wist zy niet wat maken. Sy peysde by haer selven: Gaen ick licht halen om de keersse t'ontsteken, soo ben ick ongehoorsaem; want my belast is desen tijdt te rusten: is't dat ick de keersse niet en ontsteke, soo en brant'er geen licht voor mijn Lieve Moeder. Wat dan gedaen? Sy keert sich tot Godt, ende versoeckt, van hem te mogen verstaen, of haer in dit geval toestont op te staen, of niet. Hier mede besich zijnde, siet zy dat de keersse met een heymelijck licht ontsteken wort, ende wederom brandt als te vooren. Waer door sy in Godts liefde teenemael brandigh wiert, hem bedanckende dat hy sich gheweerdight hadde, soo wonderlijck haer behulpsaem
| |
| |
te zijn: ende sy verbleef aldus in haer rust plaetse, tot dat de voorghestelde ure van opstaen ghekomen was.
Sy wiert van haer Meestersse Agnes dapperlijck gheoeffent in dese deught, oock in saken die seer moeyelijck, en tegen-strijdigh teghen de genegentheden der Nature waren: aen de welcke JOANNA sonder eenigh uytnemen blindelijck ghehoorsaem was. Evenwel sy wiert eens met een bekoringhe overvallen, dat haer Meestersse onvoorsichtelijck voortgonck, ende eenighe dingen haer op-leyde, die tegen reden waren: als wanneer sy met het volgende gesicht van Godt geleert wiert, hoe dat-se blindelinckx moest ghehoorsaem zijn, sonder t'ondersoecken, of iet wel, of qualijck geboden wiert.
Haer wiert verbeelt, hoe dat sy moest passẽren door eenen wegh, die vervult was van wilde ende grouwsame dieren, die sy tot haer sagh aenkomen, als sy haer oogen opende, om haer te verslinden; ende zy verschrickte seer door dit gesicht: Maer sagh te samen dat haer Meestersse haer voor-gonck, om haer te leyden door dese wegh, het ghene haer dede moedt scheppen, ende met gesloten ooghen volgende haer Meestersse, ontquam sy alle dit gevaer. Door dese verbeeldinghe verstont sy, dat de blinde gehoorsaemheydt haer van alle ongheval soude bevrijden: ende oversulckx heeft sy in dese altijt volherdt.
Ontrent het derde jaer van haer gheestelijck leven, is sy noch door een ander diergelijck vertoogh van Godt onderricht en versterckt ghevveest, om blindelijck te gehoorsamen: ende sy verstont te samen, dat dese gehoorsaemheyt den alderbequaemsten middel is, om aldermeest aen Godt te behaghen.
| |
| |
Sommighe sochten met vele redenen, ende als met ghevvelt haer af te trecken vande ghehoorsaemheyt ten opsicht van haer Meestersse: maer JOANNA beter van Godt onderricht, en hoorde niet naer dese redenen, ende socht sich van dit geselschap t'ontmaken; daer-en-tusschen haren toevlucht nemende tot het gebedt; in het welck haer andermael vertoont wiert, hoe dat sy, volghende haer Meestersse, alle perijckelen soude verwinnen.
Noch anderwerf verstont sy vã de Alder heyligste Maghet, dat ghelijck sy in haer leven aen den raet van den Heylighen Ioseph sich onderworpen hadde, sy oock alsoo den raedt soude volgen, van die ghestelt was om haer te geleyden.
Gemerckt dat de liefde van JOANNA tot haren Naesten inde Stadt wel bekent was, quam eenen Doctoor in den spaeden avont tot haer, versoeckende dat sy ter liefde Godts een plaester voor een arme vrouwe bereyden soude, die seer ghepijnight wiert van twee sweerende borsten, ende dien nacht van haer pijnen seer soude verlicht worden, waer 't saken dat Joanna haer wilde bystaen: dat hy d'ellendige vrouwe toe-geseght hadde, den selven avont iemant te senden, die haer smerten versoeten soude, ende tegenwoordelijck hiertoe niemant anders en wist te bewegen. Dit was een groot hertsweer voor Joanna: want soo 't laet inden avont was, en dierf sy tegen de ghehoorsaemheydt sich soo spade niet begeven op de straten, om de plaester te besorghen, ende by de siecke vrouwe te gaen: ende en dierf oock niet vertoeven tot den volghenden dagh, om de vrouwe in geene lange pijnen te laeten. In desen angst, vraeght sy raedt van Godt, om te weten wat haer te doen stont, maer en verkrijght
| |
| |
geen antwordt. Sy keert sich dan tot MARIA: de welcke te kennen gaf, dat het haer aenghenaem soude wesen, waer't saken dat sy die plaester den selven avont besorghde, ende die leghde op de borsten van dese vrouwe: ende sach te samen dat op de borste van het Lieve Vrouwe-Beelt-een plaester geleght wiert. Als of de Maghet hier door te kennen gaf dat aen haer gheschieden soude, 't welck JOANNA soude doen aen die ellendige vrouwe. Hier uyt besloot sy, dat dit werck teghen de gehoorsaemheyt niet en was: oversulckx dede alles veerdigh maken, om de plaester te bereyden: ende droegh die self tot dese vrouwe, die op't eynde van de Stadt woonachtigh was: wiens pijnen hier mede seer versoet zijn geweest.
Sy hadde eens een geestelijcke dochter mede geleydt om te samen ter Communie te gaen, meynende dat dese daer toe oorlof hadde: doch naderhandt verstaende, dat desen oorlof haer ontbrack, en wist Joanna niet wat versinnen, om voor dese faute te voldoen: gemerckt dat sy oorsake geweest was, dat dese Dochter buyten de gehoorsaemheydt gecommuniceert hadde. Sy badt vergiffenisse aen den Biecht-vader, versoeckende om voor dese plicht behoorlijcke lijf-kastijdinghen te mogen onderstaen. Den Biecht-vader weygerde dese lijf-kastijdingen, maer beval haer, voor hare penitentie, eenen dagh de Communie te derven. Dit viel aen JOANNA veel harder dan alle lijf-kastijdinghe: soo veel te meer, om dat sy dien dagh met besonderen drift tot de Communie ghetrocken wiert. Sy gonck naer de Kercke, om ten minsten geestelijck, was 't niet wesentlijck, te communiceren: als wanneer sy van den Saligh-maker verscheyde reysen verstont dese
| |
| |
woorden: En wilt ghy my dan niet ontfanghen? Haer docht wel dat sy tegen de gehoorsaemheydt niet en soude misdoen, met dien dagh te communiceren: mits dat den Biecht-vader geenen sekeren dagh gestelt en hadde, tot het derven vande Communie. Maer evenwel, om buyten alle perijkel van ongehoorsaemheyt te zijn, heeft sy aen den Biecht-vader doen vraghen, of het sijn meyninge was, dat sy dien dagh de Communie soude derven. Als den Biecht-vader antwoorde, geenen, dagh ghestelt te hebben, was hare vreught soo groot, datse door d'over-groote blydtschap qualijck en konde communiceren, ende heel den dagh als buyten haer selven was, om dat sy de Communie alsdan ontfanghen hadde, sonder teghen de gehoorsaemheydt te misdoen.
Den Biecht-vader hadde aen Joanna te kennen ghegheven, dat hem aengenaem soude wesen waer 't saken dat sy met eenighe vremde geestelijcke Dochters, die tot Ruremonde gekomen waren, kennisse soude maken: maer ghemerckt dat dese Dochters seer begeerigh waren, om van gheestelijcke saken te spreken, ende seer neerstelijck lasen de schriften vande Weerdighe Agnes, die alsdan overleden was: soo voelde JOANNA tegen-strydt in dese kennisse, vreesende dat uyt dese t'samen-sprake eenige groot-achtinge van haren persoon soude spruyten, als of sy eenighsins na-volghde de groote deughden van haer over-leden Meestersse. Sy maetighde dan dese t'samen-sprake, soo veel als 't moghelijck was, alleenelijck om te vluchten hare groot-achtinge. Maer gaende met de Processie inde Kercke vanden H. Chrystoffel, hoorde sy van besijden inde locht dese woorden, Siet my aen. Ende
| |
| |
opsiende, sagh een schilderye, inde welcke de Heylighe Maget ende de Engelsche-Boodtschap verbeelt wiert: ende sy hoorde als uyt de Maghet dese woorden, Siet de dienst-maeght des Heere. Sy verstont wel wat dit te segghen was, ende besloot, dat sy vlijtiger den wille vanden Biecht-vader moest volbrenghen, oock als hy sonder bevel sijnen wille alleenlijck te kennen gaf, ghelijck hy dien hadde te kennen gegeven ten opsicht van dese Dochters. Hier mede is allen strydt, die sy in dese aensprake hadde, seffens verdwenen: ende voortaen heeft sy met alle vlijtigheyt niet alleenlijck het bevel, maer oock het goedt-duncken van hare Biecht-vaders inghevolght.
Niet en wiert van iemant, wie 't oock waer, op IOANNA versocht of sy volbrocht het daedelijck, vlijtelijck, ende stantvastelijck, als 't maer deughdelijck, ende in hare macht was. Want sy jeder een voor haren Oversten kende, en sy aensagh Christus in jeder een, om wie sy aen alle menschen ghehoorsaem was. Maer nochtans in dese gevallen vraeghde sy het oordeel van haer Biecht-vaders: om dieswille dat Christus haer door dese, als door sijn eygen selven bestierde, midts dat het sijn Stadt-houders zijn.
De Dienst-maeght die haer in haren ouderdom diende, bemerckende dat JOANNA te weynigh voedtsel nam, tot noodigh onderhoudt van haer lichaem; ende wetende dat door den winck der ghehoorsaemheydt van haer alles te verkryghen was seyde dat den Pater belast hadde dit of dat te eten of drincken: ende door desen middel verkreegh sy al, wat sy wilde: niet teghenstaende dat JOANNA groote verstervinghe hadde, in te volbrengen,
| |
| |
dat de Dienst-maeght, uyt den naem van den Biecht-vader, versocht IOANNA en vraeghde den Biecht-vaeder niet, of dit waerlijck sijnen wille was, uyt vreese van quaedt achterdencken van haere Dienst-maeght te hebben, of aen den Biecht-vader achterdencken te gheven, dat dese buyten de waerheyt gesproken hadde. Den naem van gehoorsaemheyt was haer genoegh, om te volbrenghen al watmen van haer versocht. Dit bedrogh vande Dienst-maeght quam ten lesten uyt, met dat sy sich beroemde, eenen middel ghevonden te hebben, om hare Jouffrouw te doen eten ende drincken al wat sy begeerde: want dat sy maer den naem van den Pater en moest gebruycken, om alles van haer te verkrijgen. Dit quam tot kennisse van JOANNA: die alsdan vande Dienst-maeght vraeghde, hoe sy dat hadde derven segghen? De welcke tot haer onschuldinge seyde, wel te weten, dat het den wille van den Pater was, dat sy haer leven behouden soude, ende om dese reden dit geseght hadde. Als den Biecht-vaeder dit verstont, beval hy aen JOANNA dat sy in alles Lucia de VVerimont soude ghehoorsaem zijn: want dat dese altijdt by haer was, ende hy niet en konde altijdt by haer wesen. Soo is is dan JOANNA aen dese Lucia, tot het leste van haer leven ghehoorsaem gheweest.
|
|
Auteursrechtvrij