|
| |
VIII. Capittel.
Lijf-kastijdinghe.
K'En magh haer lijf-kastijdinghe niet afscheyden van haer verstervinghe, want sy een deel der verstervinghe is: ende om gheen andere reden en wordt sy afgetrocken van 't voorgaende Capittel, als om de menighte der stoffe.
Dit kastijden des lichaems, haeyre kleederen, disciplinen, ende dierghelijcke soorten van Godtvruchtighe strengigheydt, is altijdt vande Heylighen seer gheploghen gheweest: ende dies te meer, hoe sy inde Goddelijcke liefde verhevender waeren. Hoedaenigh dat IOANNA hier in gheweest is, gaen ick vooorstellen, ende den leser sal bevinden, dat sy soo wel in dit, als in't voorgaende Capittel, meer te verwonderen is, als naer te volghen.
Sy en was nauwelijckx ingetreden haer thiende jaer, als sy behendelijck erghens bekomen hebbende een geknoopt haeyren kleedt, seer ghelijck aen een rijgh-lijf, het selve twee-mael jeder weke, ende daer en boven op avonden van besondere Feestdaeghen ghedraeghen heeft, om haer lichaem in
| |
| |
dwangh te houden, ende Godt meer te behaeghen. Doch soo sy onder haere ghewoonelijcke kleederen die niet wel en konde draeghen, sonder bemerckt te worden; liet sy haere onder-kleederen af: soo dat de koude des winters haer niet min en pijnighde als het haeyren kleedt. Sy gebruyckte oock, een discipline van gheknoopte koordekens: ende een plancke, op de welcke sy heymelijck haer nachtruste nam. Soo dat'er noyt dagh en passeerde, sonder op eenighe maniere haer lichaem te pijnighen.
Met haer Ouders ter maeltijdt, of tot eenighe t'samen-handelinghe genoodt zijnde, wapende sy sich met eenen haeyren riem: om tusschen dat uytwendigh vermaeck, Godt niet te vergeten.
Geestelijck geworden zijnde socht sy haren bloedighen Bruydegom niet alleenelijck in haer herte, maer oock in haer gevoelen te draghen. Haer wiert alsdan toegelaten te slapen op eenen stroyen sack, ende niet dan wolle-hemden te ghebruycken. Om dit leste te bedecken liet sy hare lijne-hemden van een ander gebruycken. Daer-en boven droegh sy het haeyren kleedt ende riem als te voren, beneffens dry disciplinen ter weke met ysere ketentiens: hier by wierden noch op sekere tijden braceletten van peauter vervoeght aen ermen ende beenen. Dit heeft sy onderhouden dry achtervolghende jaren, tot groot voordeel van hare siele.
Evenwel en meynde sy hier mede niet te voldoen aen't ghene dat sy Godt schuldigh was: want allen haren wensch was in een ghednerigh Martelie te leven: geen meerder vermaeck vindende, als in het pijnighen van haer lichaem, en aldus te wesen een volmaeckte offerhande van danckbaerheyt ende voldoeninghe. Dies volghende was haer be- | |
| |
geerte van bloet te storten: ende die niet konnende maetighen, hiel soo lanck aen, tot dat-men haer den oorlof gaf van silvere spoorkens tot de discipline te gebruycken, en alsoo te dragen de bloedighe livreye van Christus. Hier mede viel sy sich soo ongenadelijck ende fellijck aen't lijf, dat-se nauwelijcks te vreden en was met vijf hondert slaghen, maer wenschte die te moghen verdobbelen tot het getal der slaghen die Christus inde geesselinghe ontfanghen heeft. Maer sy sagh vvel dat-se daer toe nïet en konde geraecken: mits dat sy onder, 't voorseyde ghetal schier besvveeck. Waerom sy versocht de selve lijf-kastijdinghe soo veel te dickvvilder te hernemen: ende desen oorlof bekomen hebbende, sloegh sy gemeynelijck op de selve plaetse, om niet alleen het vel, maer oock het vleesch ten besten te gheven.
Haren stroy-sack viel haer oock by nachten te sacht, vvant sy meer onrust moest hebben in hare ruste. Soo nam sy dan een plancke tot onder het hooft, ende boven de plancke noch eenighe steenen en stocken, denckende dat haren lieven JESUS noch geen plancke gehadt en hadde om sijn ghebenedijt hooft op te legghen: oft sy nam de plancken van haer kamer, voor hare rust-plaetse.
Twee en-twintigh jaren oudt zijnde, ende vvoonende by haren Oom, alvvaer sy door de lastigheyt vande Maerte seer veel te lijden hadde, viel haer inden sin, dat-se niet alleenlijck dit verdraghen, maer als een slavinne voor Godt moest wesen. Ende mits dat de slaven gheketent gaen, ergens eene ketene bekomen hebbende, heeft sy sich daer mede gegort, boven het haeyre kleedt. Maer afkeer voelende van 't selve haeyren kleedt oock by nach- | |
| |
ten aen 't lijf houden, heeft sy soo langh ghebeden ende gesmeeckt, tot dat-men haer ten lesten heeft toegelaten dit oock by nachten te ghebruycken: in dese ghevvoonte volherdende een gheheel jaer achter volghens.
Gemerckt dat sy tot haer nacht-gebet de slaeperachtigheyt niet en konde over-winnen volgens haren sin: versocht sy vanden Hemel, dat haer soude geoorloft worden hier toe alle middelen te ghebruycken. 'T welck haer van Godt en het ghebedt toe gheseyt is, ende daer naer oock toe-ghestaen vanden Biecht-vaeder. Door verscheyde middelen die sy teghen den vaeck ghebruyckte, geen baete bevonden hebbende, heeft sy ten lesten netelen ghebruyckt om den slaep te verdrijven.
Op den eersten dagh des jaers 1633. voelde JOANNA wederom een stercke begeerte tot het Martelie, wenschende dagh, ende nacht te moghen draegen het haeyren kleedt, ghegort met eene ketene: ende sich alsdan bevindende met een Hemelsch licht omringhelt, verstont sy dat dit haer soude toe-ghelaten worden voor eenighen tijdt: doch datse inde plaetse vande ketene een geknoopte koorde soude moeten nemen. Ende alsoo is 't gheschiet, want den Biecht-vaeder haer versoeck ten deelen toe-ghestaen, ende ten deelen af-gheslagen heeft volgens het ghene dat haer veropenbaert was, sonder dat hy nochtans eenighe kennisse hadde van dese veropenbaeringhe. Maer JOANNA hier mede noch niet te vreden heeft by andere instrumenten oock hulst ghebruyckt, om haer lichaem te kastijden: want sy nergens behendiger en was, als om altijdt nieuwe pijnen voor haer lichaem te versieren, sonder de welcke sy scheen niet te konnen leven.
| |
| |
Ses-en-twintigh jaeren oudt zijnde droegh sy s'maendaeghs het haeyren kleedt, ende wederom van s'woensdaghs tot vrijdagh s'avonts, sonder dat af te legghen: s'Woensdaghs ende s'vrydaghs daer op noch een ijsere ketene, die sy inden Vasten over ander dagh droegh. Als haer belast wierdt dese ketene te laeten, heeft sy soo lanck ghebeden tot datse oorlof bequam om inde plaetse der ketene een gheknoopte koorde te draeghen: besonder vermaeck scheppende in dit teecken der slaven. Sy dede daer-en-boven een discipline van dry-en-dertigh slaeghen, met hulst, ende met andere grouwelijcke instrumenten: ende op de Vrijdaeghen eene van dry hondert slaeghen met silvere spoorkens. Sy en moest de slaeghen niet tellen, om het ghetal te weten: want sy door ghedurighe ghewoonte, haer inbeeldinghe hechtende op verscheyde mysterien van het Lijden Christi, dit getal achter-haelen konde, sonder tellen: sich 't een mysterie, oft 't ander verbeeldende; naer den oorlof die sy aengaende dit ghetal bekomen hadde.
Sy socht desen yver te bedecken, soo veel als't moghelijck was, verkiesende tot dit bloedigh ende pijnelijck werck, of den nacht, of den tijdt als sy alleen in huys was, of eenighe afghesonderde plaetsen, ghelijck was eenen verlaten kelder achter den hof gheleghen. Maer evenwel wierdt sy somwijlen ghehoort, buyten haer meyninghe, tot groote stichtinghe, ende verwonderinghe. Den knecht van haeren Vaeder dede dickwils sijn beste om dit te hooren: ende wierdt hier door soo beweeght, dat hy de wereldt verlaetende naer een klooster vertrocken is.
Door haer vierigh versoeck, wierdt haer som- | |
| |
wijlen oorlof vergunt om soo vele lijf-kastijdinghen aen-te-nemen als sy goedt vinden soude. Laet ons eenige staeltjens sien, hoe sy alsdan haer teer lichaem onthaelde.
Wy hebben verhaelt in het vijfde Capittel van dit tweede Deel, hoe dat JOANNA socht de siele te helpen, van een ghetrouwde Vrouw-persoon die oneerlijck leefde. Terwijlen dat sy alles te weghe broght tot beternisse van dese Sondersse, wierdt den Saligh-maecker by nacht haer verbeelt staende aende Colomne vanden hoofde tot de voeten ghegeesselt, onder de slaghen beswijckende, ende ter aerde vallende overgoten met sijn Goddelijck Bloedt. Sy wierdt te samen indachtigh de leelijcke sonde van dese Vrouwe: ende ghemerckt dat sy eenen sonderlinghen af -keer hadde van alle onkuysheydt, heeft sy voor-ghenomen de misdaeden van dese vrouwe bloedelijck in haer lichaem te straffen. Soo dan spoedelijck op-staende, ende sich voor ooghen stellende de gheesselinghe van haeren Saligh-maecker, die hy voor de sonden der menschen, ende naementlijck voor d'onkuysheydt heeft onder-staen, heeft sy haer lichaem veel vreedelijcker onthaelt, als sy wel wiste oft inde donckerheydt des nachts konde bemercken: ende met lanck-duerige ende herde slaghen eenighsints versaet hebbende den haet, die sy tegen de onsuyverheyt hadde, ende bermhertigheyt van Godt versocht hebbende voor dese vrouwe, heeft sy sich wederom tot de ruste begheven. s'Morgens op-staende, ende haer ghebedt inde donckerheyt des nachts voltrocken hebbende, is sy eer den dagh opstont naer de kercke ghegaen, onwetende hoe dat haere kamer door dese discipline ghe- | |
| |
stelt stont, ende door overgrooten yver niet voelende in haer selven hoe veel bloedts dat sy vergoten hadde. Terwijlen dat JOANNA inde Kercke was, is Agnes haere Meestersse by gheval inde kamer van JOANNA ghekomen, ende wiert soo verstelt dat sy oock de gheestelijcke weduwe by de welcke sy met JOANNA woonachtigh was, naer dese kamer toe-ghesonden heeft. Sy bevonden dat de matte die JOANNA over t' bedde ghespreyt hadde, om het bedde niet te bederven, rootvervigh was van haer bloedt, de decksels, lakens, ende bedde vol bloedt, haer nach-kleedt
vol bloet het houten Cruys dry duymen breedt ende onder half elle langh, dat Joanna rustende altijdt inde armen hadde, soo bebloet, datmen in't papieren beeldt des Saligh-maeckers, dat op het Cruys gheplackt was, gheen wesen en konde sien: daer-en-boven eenen grooten plas bloedts, die van het bedde af-gheloopen was tot op de solderinghe. Van alle dat gheseyt is was Joanna onwetende. De welcke vande kercke naer huys keerende van haer Meestersse naer haer kamer gheleydt wierdt ende dapper bekeven over dese onmaetigheydt: ende daer nae niet min vanden Biecht-vaeder, als hy dit door Agnes verstaen hadde. Joanna en wiste niet waer sich keeren van schaemte, om dat dit bekent was gheworden: ende was verdrietigh in haer selven, om datse in het uyt-gaen naer de kercke niet alles versteken en hadde. De berispinghe vanden Biecht-vaeder ontfanghen hebbende, versocht sy van hem oodtmoedelijck, om noch een andere discipline te doen, toesegghende datse in dese tweede, haere onvoorsichtigheydt soude beteren. Maer dit versoeck wiert haer afgheslaghen,
| |
| |
ende de discipline verboden: 't welck haer seer pijnelijck was. Want haere hartste discipline was, geen discipline te moghen ghebruycken.
Anderwerf op eenen goeden vrijdagh gaf sy haer selven vijfthien hondert slaghen, eerst met gheknoopte snaeren, dan met hulst, ten lesten met sporkens.
Noch anderwerf is sy geduerende d'Octave vande Heylighe Ursula met haere medeghesellinnen, tot elf-duysent slaghen ghekomen.
Gheene instrumenten en waren soo fel, geen getal van slaghen soo groot, dat in't kastijden haers lichaems haeren jever konde voldoen.
Den Leser kan verwondert sijn hoe de Biecht-vaders soodanige lijf kastijdingen toegelaten hebben, ende die veroordeelen, om dat-se soo onmaetighe driften niet en hebben gestut. Maer ick en kan dese Biecht-vaeders niet beschuldighen: ende dat om twee redenen. Ten eersten, om dat-men bemerckte dat Joanna sonder dit kastijden des lichaems niet leven en konde: want sy soo seer queelde, als haer dit verboden wiert, dat-se scheen met een teerende kortse bevanghen te zijn, ende teenemael te beswijcken: als of de pijnen des lichaems haer leven waren, ende het derven der pijnen hare doodt. Soo dat de Biecht-vaders dese overtollighe lijfkastijdinghen dickwils verbiedende, die ghenoechsaem schenen om hare siele uyt het lichaem te rucken; nochtans dickwils de selve toeghestaen hebben, om haer leven te behouden: want sy andersins scheen te sterven. Ten tweeden, om dat Godt, die t'alle tijden in sijn Heylighe Kercke eenighe besondere spiegels vã lijfkastijdinge heeft willẽ voorstellen, scheen aen Ioanna boven natuerelijcke
| |
| |
krachten te gheven, om te onder-staen, en langhdurighlijck t'onder-staen, dat de krachten van haer lichaem verre te boven gongh.
Want sy van Godt verweckt wiert tot dese felsame oeffeninghen: die de selve oock goedt-keurde, ghelijck eenighsins gemerckt kan worden, uyt het ghene hier boven gheseydt is, ende noch klaerder sal gheseydt worden. Als het Godts wille was dat JOANNA vrijwillighlijck dese pijninghen aen-nemen soude, wat is't wonder, dat sy oock den wille der Biecht vaders getrocken heeft, om de selve toe te staen? of wat is in dit toe-staen berispelijck? Laet ons nu voort-gaen inde stoffe die wy verhandelen.
JOANNA dan voelde, sonder uyt-neminghe, groote begherte tot alle oeffeninge, die aen het lichaem pijnelijck sijn: ende ghemerckt dat de Sodaliteyt vande Heylige Maghet binnen Ruremonde de ghewoonte heeft, van op Witten Donderdagh s'avonts een Processie in te-stellen tot alle de statien van het lijden Christi, in welcke Processie die vande Sodaliteyt verschijnen met kleederen van boetveerdigheyt, met koorden gegort, met bloote voeten, draghende kruyssen, ende andere instrumenten vande Passie, ende verscheyde Lijf-kastijdinghen onder-nemende: hadde JOANNA grooten drift om sich te voeghen tusschen dat godtvruchtigh gheselschap, versoeckende van den Biecht-vader, om in dese Processie, beneffens andere, eenigh kruys te draghen, ende andere Lijf-kastijdinghen t' ondernemen.
Want haer docht dat dit geschieden konde, sonder dat-se van iemant soude gekent worden. Waer op den Biecht-vader vraeghde: waerom een kruys gedragen? Waer het niet beteraen een kruys gena- | |
| |
ghelt te worden? Door dese woorden wierdt het herte van JOANNA soo seer ontsteken, om aen een Cruys ghenaghelt te worden, dat dit naghelen gedurichlijck bleef hangen in hare gepeysen: wenschende soo geluckigh te wesen, maer sich onweerdigh bekennende om tot soo verhoven goet te geraken. Sy quam naer't spreeckhuys der Societeyt, als wanneer de kruyssen uyt-geleyt wierden, om in dese Processie gedraghen te worden, ende siende onder andere een groot Kruys, met de doorne Kroon, gheessels, en naghelen: wiert sy soo begheerigh van dese naghelinghe, dat het niet moghelijck en is uyt te drucken.
Sy wenschte dat iemant haer aen dat kruys soude naghelen, ende soude tot danckbaerheyt voor hem gheerne ghestorven hebben: ende sy en konde dit kruys niet aen-sien, om niet over-wonnen te worden van tranen. Spreeckende met den Biecht-vader, ende uyt hem verstaende dat haeren wensch van een kruys te draghen niet en soude lucken, ende veel min van aen een kruys genagelt te worden: versocht sy een heftige discipline te moghen doen, die haer voorseyde begeerte eenighsins verghelden soude. Haer versoeck en wierdt niet teenemael afgeslagen, want vijfhondert slagen wierden haer toeghestaen: t'welck haer seer luttel docht, ende nerghens toe dienstigh, als om den lust te verwecken. Hoe sy met dese discipline te werck is gegaen, kanmen eenighsins achter-halen uyt de inbeeldinge die sy alsdan voor hadde. Sy verbeelde sich eenighe Maeghden die grouwelijck in haer lichaem gewont zijn gheweest: te weten, de Heylighe Engracia, die door gheessels verscheurt zijnde, met het af-rucken des vleeschs, oock een stuck van haer Lever verlo- | |
| |
ren heeft: de Heylighe Christina die van haer vleesch insghelijcks ontbloot wesende, een stuck daer van aen haren Vader offerde: de Heylighe Ruffina, die gẽheelijck door-wondt, seyde: Nu ben ick meer ghelijck aen mijnen Bruydegom: want de teeckenen van sijn lijden draegh ick in mijn vleesch. Dit waren hare besondere Patroonerssen, namentlijck voor dien dagh. S'avonts begon sy het lijden Christi, ende besonderlijck de gheesselinge t'over-leggen: hier na volghde de discipline, die sy lancksaemelijck liet aen-gaen, om de selve soo veel te beter te treffen. Den Leser kan dencken, hoe dit soude af-gheloopen hebben, waer het saken dat de slaghen niet en hadden ghemaetight gheweest tot een seker ghetal: want sy, dit werck vol-brocht hebbende, de begheerte behiel, van haer selven noch voorder ende meer te verscheuren. Hier toe tot
mede-hulper aen-roepende den H. Franciscus Xaverius, en sijne voor-sprake versoeckende om den oorlofte verwerven, tot een volkomender kastijdinghe van haer lichaem, ende tot verwecksel by-brenghende, dat het soude wesen voor de bekeeringhe der sondaren, ende der Ongeloovighe. Desen Heylighen heeft hier op terstondt sich vertoont aen JOANNA: maer wat tusschen hem ende tusschen haer verhandelt is, en staet in haere Schriften niet uyt-ghedruckt.
Haere ghedachten vielen altijt op het ghene dat het pijnelijckste scheen te wesen, ende daer zy meerder af-keer van hadde. Ende gemerckt dat dit de netelen waren, soo haer docht, vergaderde sy volle korven, om by nachten haer lichaem daer in te wentelen.
Als-men haer voorder den oorlof weygerde, tot besondere Lijf-kastijdinghen, ghelijck het dickwils
| |
| |
ghebeurde, oock met verbodt van desen oorlof te versoecken, nam sy haeren toe-vlucht tot eenige Heyligen, versoeckende datse Godt souden bidden, op dat hem soude ghelieven de Bestierders haerder Siele te beweghen, om haere begeerte toe te staen: ende dit ghebedt hadde meer-maels goede uyt-komste.
T'is eens gheschiet, datse begheerigh was de discipline met Hulst te doen, maer en kost gheenen oorlof bekomen. Vallende dan op haer knien voor het Beeldt vande Heylighe Moeder, vraeghde of-se haere Overheydt soude konnen beweghen om dit te ghedooghen: ende als het Beeldt haer scheen toe te knicken, bedanckte sy de Heylighe Maghet, als of sy het meeste weldaet des wereldts ontfanghen hadde. Met'er daedt, wierdt haer naeder-handt, sonder dat sy't meer vraeghde, den versochten oorlof vanden Biecht-vaeder toe-ghestaen: die, soo 't schijnt, van Godt hier toe ghedreven wierdt.
Sy liet sich altijdt voor-staen, datse haer lichaem te seer spaerde: daerom versocht sy altijdt nieuwe ende meerdere Lijf-kastijdinghen. Die haer somwijlen wierden toe-ghestemt, tot haer grooter voldoeninghe: want sy gheene grooter verbintenisse en her-kende, als uyt het toe-staen van soodanighe dinghen.
T'en was haer niet ghenoegh haer lichaem te pijnighen: maer sy begheerde oock dat haer Siele ghepijnight soude worden. Daerom badt sy den Heere, dat hy haer, ten minsten vijf jaeren, dorrigheydt in't ghebedt ende verlaetentheyt soude toesenden, ter eere van sijn vijf gebenedijde wonden, ende soo het hem goedt docht, oock gheheel haer leven: tot het welck sy sich veerdelijck op-droegh.
| |
| |
Hier nae heeftse noch eenen anderen vondt van wreetheydt tot haer selven bedaght: te weten, naer een langhduerighe discipline, inde wonden saut te vrijven: waer toe sy oock berderkens ghebruyckt heeft, ghelijck de vleesch-houwers, als sy het vleesch souten: in dese overgroote smerten soo gevoelijcke blijschap vanden Hemel ontfanghende, dat hoe sy meer leedt, hoe sy min scheen te lijden. Het ghevoelen en ontbrack haer niet: maer de liefde de verdreef het ghevoelen, ende maeckte alle pijnen seer aenghenaem.
Ghemerckt datse inde lijf-kastijdinghen onversaedelijck was, wiert haer wederom verboden, andere, als de gewoonelijcke, te pleghen, ende voorder oock verboden, oorlof daer toe te vraghen, ghemerckt dat de ghewoonelijcke oeffeninghen dies aengaende ghenoeghsaem ende overvloedigh waeren. Maer sy wist altijdt wat te vinden, om haer begeerte te vervoorderen, sonder de gehoorsaemheydt te verbreken. Nu quam sy al suchtende by den Biecht-vaeder, ghelijck een sieck mensch: ende als desen vraeghde, wat haer quelde, antwoorde sy, dat ick geene lijf kastijdingen en magh vraegen.
Andermael quamse den oorlof versoecken om te moghen vraeghen, ende en was niet gherust of ghesont, tot datse wederom wat verkreegh.
Mits dat haer krachten, soo door jaeren, als door uytmerghelinghe seer vermindert waeren, soo was haeren wensch jemandt t'ontmoeten, die sonder vetmoeyt te worden haer lichaem kastijden soude, ghelijck men het ijser smeedt op het aenbeeldt, want sy wenschte vel en vleesch ten besten te gheven tot de beenderen toe.
| |
| |
Als de lijf-kastijdinghen inden ouderdom haer verboden wierden, beklaeghde sy sich daer over aen Godt, ende badt hem seer minnelijck, dat hy medelijden met haer gheliefde te hebben, door het toesenden van eenighe pijnen, ghemerckt datse self die niet verwercken en mocht: ende haer gebedt is verhoort gheweest, ghelijck sy ghetuyght met dese woorden: ick onweerdigh hebbe alle besondere lieffelijckheden ghenoten, diemen pijnen noemt: en de dat, Godt lof, by nae in alle mijn leden. Soud' et niet een swaere saecke sijn, Iesum in sijn passie mishandelt t' aensien, ende niet te moghen lijden?
Als haere swackheydt merckelijck vermeerderde, heeft den Biecht-vaeder oock alle ghewoonelijcke lijf-kastijdinghen haer verboden: wanneer sy wederom haeren toe-vlucht tot Godt nam, ende verkreegh van hem iet anders dat seer pijnelijck was.
Op eenen anderen witten Donderdagh versocht sy wederom als te voren, om bloots voets langhs de stadt een swaer kruys te draeghen, ende sware ketenen te sleypen: maer t'wierdt haer alleenlijck toe-ghelaten, met andere Godtvruchtighe menschen, de Processie te volghen, ende eenigh cieraet van lijf-kastijdinghe op desen wegh te ghebruycken. Sy gonck dan tusschen t'volck, met scherpe braseletten om de armen, hayre koorden om de beenen, een ketene om haer lijf, bloots voets, doch in haer schoenen, om niet bemerckt te worden, die sy met erweten betroeyt hadde. Desen wech viel haer soo moeyelijck, datse meer-mael onder-weghen besweeck soo datse van haer dienstmaeght heymelijck moest ondersteunt worden: waer in haer alleenelijck verdrietigh was, dat hare
| |
| |
krachten moesten wijcken aen haeren yver.
Op den goeden Vrijdagh vertreckende naer haer kamer leyde sich plat ter aerde met de ermen uytghereckt, om soo dry uren lanck als ghenaghelt te zijn, ter eere van de dry uren, die den Salighmaecker aen t'kruys ghehanghen heeft: maer s' en konde dien tijdt niet uythouden (ghelijck sy dickwils te voren ghedaen hadde) want sy naer twee uren flauw wierdt. Niet-te-min, sy wenschte soo veel pijnen ter liefde van Iesus te lijden, als hy t'haer der liefde gheleden hadde, ende in plaetse vande derde ure, pijnighde sy haer lichaem met hulst, niet sonder smerten ende menighvuldighe wonden.
In' leste van haer jaeren, quam sy met haer stocxken (sonder dit niet konnende gaen) tot haren Biecht-vaeder, om lijf-kastijdinghen te versoecken: den welcken door haer bidden beweeght zijnde, den oorlof gaf tot eene discipline van twee-hondert slaghen: want JOANNA anders niet te stillen en was. Maer sy, van hem naer de Kercke gaende, dede haere klachten aen Godt dat hy haer soo scherssen Biecht-vaeder ghegheven hadde: Godt biddende, dat hy hem gheliefde een milder herte te verleenen, om meer toe te laten. Ende daer-en-tusschen en koste sy de geoorlofde discipline niet vol-brenghen, ten zy hier toe eene heele weke bestedende. Soo machteloos was sy geworden, maer bleef onophoudelijck even begeerigh tot lijf-kastijdinghe, die sy sonder ophouden versocht, soo lanck als sy spreecken konde.
Waer is onsen jever? waer is den haet tot ons lichaem dat Godt meer vergramt heeft, ende meerdere straffen weerdigh is, als het lichaem van
| |
| |
dese jeverende Siele? Waer is onse verstervinghe? waer is onse lijf-kastijdinge; De Schrifture roept versterft u, versterft u, Christus gaet voor: de Heylighen volghen: JOANNA volght: ende wy blijven doof aende stemme Godts: wy blijven blindt aen 't voorbeelt, dat Christus, en soo vele andere sijne navolgers voorstellen: wy blijven slaven van onse ongeregelde ende sondighe ghenegentheden, soo inwendige, als uytwendighe. Ist dat wy moeten wijcken aen JOANNA, ende niet en willen, of en konnen soo grootdadige wercken involghen; dat ten minsten hare voetstappen ons verwecken, om die verstervingen, ende die Lijf-kastijdingẽ kloeckelijck aen te vatten, die Godt ons afvraeght, of toe sent; die onsen staedt vereyscht; die tot verhoedinge der toekomende gebreken, noodigh of nuttigh sijn.
|
|
Auteursrechtvrij