Hélène van Bentinck

3 September.

Een brief van Henri! Caroline is bevallen. Zij heeft een dochter, wat juist haar vurigste wensch was.

Toen ik de hand van Henri op het adres herkende, begreep ik reeds dadelijk de reden van zijn schrijven, en heb ik een enkel angstig oogenblik gehad.... ik ben aan zoo weinig vreugde gewoon. Mijn vingers beefden, toen ik het couvert verscheurde, maar Goddank! alles was goed; moeder en kind zijn zoo wel als slechts mogelijk is.

Ik had niet verwacht dat Henri mij die gelukkige tijding zelf zou mededeelen; hij heeft mij nooit meer geschreven sedert.....

De toon van zijn brief was nog al hartelijk en opgeruimd; ik geloof dat hij zeer dankbaar is dat alles

[p. 142]

zoo goed is afgeloopen, dankbaarder dan hij misschien zichzelven zou willen bekennen.

Hoe verheug ik mij in het geluk van mijn lieve, goede Caroline! Henri besloot zijn brief met de mededeeling, dat het kind, op uitdrukkelijk verlangen van zijn vrouw, naar mij zal genoemd worden; dit was reeds vooruit bepaald - schreef hij - in geval het een meisje mocht wezen. Ik vind het heel aardig om peettante te worden.... als het dragen van mijn naam het arme kind maar geen ongeluk aanbrengt!

Ik voel nu reeds dat ik mijn nichtje een liefhebbend hart zal toedragen. Tante!

Hoe lief zal dat woord mij uit een kindermondje toeklinken!....