Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 336]

[116a]

Wijckt kindsche godheijt, wijckt en wet uw al te teere krachten

Op murruwer gedachten;

Ick draecher een in mijn gemoet

Daer ghij met al u poppegoet

Sijt geensints bij te achten.

Wel eer genoot ghij van mijn rijm en cierelijcke woorden,

Die steenen bet bekoorden,

Als 't onbeweechelijcke hert,

Dat, hoe het meer gebeden werd',

Hoe dat het minder hoorden.

Maer nu verander ick van toon, en gae mijn luijt versnaeren

En laet dat mallen vaeren.

Ick wil het e'elst van sijn geluijt,

Dat nu alleen op Huigens sluijt,

Voortaen voor hem bewaeren.

Of schoon sijn lof wel hooger stijcht als't mijn gesang kan haelen

Soo wil ick liever daelen

En buigen onder sulcke deucht,

Als onder 't jock daer ghij mijn vreucht

Te nau me gaet bepaelen.

Want, Huigens, of ick schoon den drang van uwe fraijicheden

Mijn rijm te hooch zie treden;

Ten minsten 't hoochst van mijn gedicht

Geeft mij een swenckje van't gesicht

Van uw verheven zeden.

Dan tijdt mijn ziel strax op ter loop en worstelt hier uijt Leijen

En luijstert naer geen vleijen.

Ick ben gestaedich inden Haech,

Al schijn ick u noch eens soo graech

Om langer hier te beijen.

Hoe dickmael zeg ick op een dach', Vaert wel bedroeft Athenen

Vaert wel, daer tij ick heenen.

Ick zie een open voor mijn vreucht,

Ick kies 't vermaeck voor ongeneucht,

En 't singen voor uw steenen.

[p. 337]

 

En ofje schoon 't getal van uw' geleerde gaet verhaelen,

 

En schat van vreemde taelen;

 

Haer luijster is zoo wonder niet,

 

Of als je maer op Huigens ziet,

40

Hij machter wel bij haelen.

 

 

 

Vaert wel mijn soete Rosemondt, indienje mij mooght lijen

 

Soo laet mij heenen tijen.

 

Het best van uw bevallickheen

 

Dat is mij nu een stuursche Neen

45

En tegenspoet int vrijen.

 

 

 

Mijn Brosterhuijsen daer ick oijt zoo noo ben afgescheijen,

 

Kom gaet mij doch geleijen.

 

Eij voerman maeckt de waegen klaer.

 

Laet ons dien braeven Haegenaer

50

Zien in sijn rijm gaen weijen.

 

 

 

Eens mijmer ick den heelen tijt, om dat ick zoo veel weecken

 

Moet van u sijn versteecken:

 

Doch hoe veel zoeter sal't weer sijn,

 

Wanneer ick weer met Constantijn

55

Sal dickmael moghen spreecken?

 

 

 

Beleefde ziel, dit wensch ick mij. En u, dat aen uw wenssen

 

Noijt tegenspoet mach grenssen,

 

En dat 't geluck u sett' zoo hooch,

 

Als oijt u geest te boven vlooch

60

Gemeene slach van menschen.

J V Burgh Lugd. Batt. 7. Mart. mdcxxv.