Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten
(2001)–Constantijn Huygens–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 332]
| |
[115a] Sijne Antwoord.(aant.)Onverwenschelijcke Vrint
Schrickt doch niet voor desen int,
Al de smettelijcke pest
Treet vast nae sijn droeve nest.
5[regelnummer]
'T schijnt dat sich het vuur bedaerde,
En den hemel ons bewaerde
Sint dat hem ons bidden naa'rde
Die't hier alles stiert op aerde,
Al het treuren is meest heen.
10[regelnummer]
T'is hier nu weer veijlich tre'en.
Oh was maer de sonde met
Die dit spel gerockent het!
Yder moet sijn hoomoet slechte
Sal den Hemel voor u vechte.
15[regelnummer]
Bet'ren kan de straf ontvoeren.
Arme, rijcke, borgers, boeren,
Edel en onedel bloet
Betert u begeerje spoet.
Weerelt haet de weerelt doch;
20[regelnummer]
Die zij liefst heeft haetse noch.
Doch wie kan dit niet van buiten;
En al kost ick 't beter uijtten,
Praet en hout niets uijt het vuijlen,
Sonde maect te diepe kuijlen:
25[regelnummer]
Maer wat schaet 't erinnerde?
'Tbaeten meer dan't hinderde,
Soomen dick den drouven grondt,
Die van lijcken staet zoo rondt,
Ging met sijn gedachten vanden,
30[regelnummer]
Daermen voeten, daermen handen,
Daermen borsten, daermen beenen,
Daermen vingers, daermen teenen,
Daermen lever, long en leer,
Daermen't diere mensche-smeer,
35[regelnummer]
En het opgeleijde speck
Siet veranderen in dreck,
Daermen schouders, daermen armen,
Daermen pensen, daermen darmen,
| |
[pagina 333]
| |
Daermen spieren, daermen nieren
40[regelnummer]
Siet vernielen vande pieren.
Daer wert ieder afgeleert
Wat de mensch hier t' onrecht eert,
Hoe dat alles door de spae
Tot der wormen voetsel gae,
45[regelnummer]
Hoe die ginder langs de straeten
In ons oog de kloeckste laeten,
Morgen zijn vergeten lijcken
Die een ieder soect te wijcken,
Dat hier niets verseeckert is
50[regelnummer]
Of sijn wisheijt is onwis,
Dat de doot niet aensiet wie
Maer zoo wel roept dees als die.
Lof zij u bescheijde plaegen
Die het groot als 't kleijn gaet jaegen,
55[regelnummer]
En een prins zoo wel comt vinden
Als die haer niets onderwinden.
Gaetmen hier, of gaetmen daer,
Noch vat een de doot bij 't haer.
Vluchten houd ick weijnich van,
60[regelnummer]
Wijl' ick neergens lopen kan
Daer de pest niet mee kan komen,
En onveijlich is het schromen.
Die haer 't meeste vliet die vatse
Op haer onvoorsienste, datse
65[regelnummer]
Nimmer raecken weer vandaer
Daer't eerst scheen niet half zoo naer.
Oock zoo sietmen dat veel eer
Haere hoofden leggen neer,
Die verscheijden luchten raecken,
70[regelnummer]
Die haer doen haer zieltjen braecken,
En haer leste uurtjen naecken
Datse raecken in het laecken.
Dan zijn alle vreuchden om,
Ende sangerichste stom.
75[regelnummer]
Doch al vrees ick voor geen doot
Noch voor smettelijcke noot:
'Tlanger derven vande vrinden
Die ick korts weer hoop te vinden,
| |
[pagina 334]
| |
(Daer ick sint ick lest den Haege
80[regelnummer]
Liet, gedurichlijck om knage,)
Valt mij swaerder als ick meen
Dat ick uijtten zou met reen.
En te raecken weer uijt ste
Is mijn aldergrootste be.
85[regelnummer]
Als ick denck om u besoecken,
Om u kout en om u boecken,
Om u sang en om u luijten,
Om al 't snaerenspel en fluijten
Om het kloppen op den bal,
90[regelnummer]
En het swaerste wel van al,
Om de snelheijt vanden tijt
Die ick zonder nut raeck quijt,
Dunct mij dat ick mij al vinde
Niet veel beter als bij blinde,
95[regelnummer]
Als bij wormen als bij mollen
Inde onderaertsche hollen.
En gelooft vrij dat ick noo
Noch gedect was met een zoo,
Lichter zulje loven dan
100[regelnummer]
Dat ick licht hier scheijde van,
Dat ick nae den Haeg verlange,
En het afzijn mij valt bange.
Niet dat mij de siect beswaere,
Of de sterfte valt te naere:
105[regelnummer]
Maer dat ick de Leijdsche lucht
Slechs om u geselschap vlucht;
Hierom hoop ick dat ick drae
Zal dees rijmpjes volgen nae,
Hierom wil ick weer nae 't oude,
110[regelnummer]
Naer het versche, naer het koude
Naer het open, naer het vrije
Naer het vrolijck, naer het blije,
Naer't genuchelijcke sant,
Daermen sorg uijt weelde want,
115[regelnummer]
Daer de vreugt is altijt heel
En de lusten even veel,
Daer ick't puickjen vande menschen
Daer ick nu zoo vaak om wensche'
| |
[pagina 335]
| |
En zoo dick 't geselschap nae'rden
120[regelnummer]
Daer het singen is in waerden.
Daer ick u, medoogendt vrint,
Nu alleen besoeck met int,
Uijt een plaetsjen daer de pest
Nooijt en maeckten eenich nest.
JVBurgh Leijd. 24a Jan. mdcxxv |
|