Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 281]

[90] Gorichom.^{(aant.) (aant.)}

Die mij benijdelick 's hooghs Arckel-huijs besitt
Ter aerden effende was verre van sijn witt:
Wat gell ick zedert min, wat kan ick minder gelden
Soo lang mijn' muren staen, en 'tklaver in mijn' velden
Voor klaver niet en wijckt? zoo lang mijn' volle Merw,
Mijn' welgewrongen melck, mijn' altijd-bollen terw
Te winste van mij haelt; soo lang mijn' aerde Punten
Het oogh verbijsteren dat op mij derve munten?
Segt dan, seght selver, Nijd, segt met den bitsten beck,
Maer segt waerschijnelick, Wat's Gorichoms gebreck.