Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten
(2001)–Constantijn Huygens–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 227]
| |
[66] Een Professor.(aant.) (aant.)Hij is een sprekend boeck; een open letter-schatt,
Een { Mannen abc; } een Kluijsenaer in Stadt;
Een { preker buijtens koors; } een Kluijsenaer in Stadt;
Een { weeldrigh werelts Abt, } een Kluijsenaer in Stadt;
Een wett-steen vande Jeught; een schaef van groene rijsen,
Die onder sijn bestier tot Staten-stammen rijsen;
5[regelnummer]
Een veerman vande deught voor domme kalver-vracht,
Naer 'thooge land van eer door diepe Leerings gracht;
Een Trommel inde stall daer 'tonervaren veulen,
Sijn ooren op vereelt, een Schuijt van hier tot Keulen
Den Jongen Reijsigher, dien Francfords groote Miss
10[regelnummer]
(De kleijne werelt-kaert) noch onbevaren is.
Hij schouwt een kinder-Baes met even sulcken ooghe
Als hem een Staetsman doet: Maer siet hij weer om hooge
Hij swicht gelijck een Pauw die op sijn pooten buckt
En met een nedrigh spijt sijn vedren t'samen ruckt.
15[regelnummer]
Vermach hij sijn begeert met Leijden te bepalen,
En naer sijn klooster-niews, en verder niet te talen,
Hij is de vrijste Vorst die oijt getreden heeft
{ En } inde gulden eew van 't Rijck Te vreden leeft.
{ Die } inde gulden eew van 't Rijck Te vreden leeft.
Sijn boeck-kas is een bosch daer all de boomen spreken,
20[regelnummer]
Die hoort hij met sijn oogh, en uijt die bolle beken
Vergaert hij eenen poel, die in sijn herssens staet
En weder stroomeling de drooge Ieught bebaedt.
Men vraeght hem als een Geest die door een drijstall antwoord;
Sijn liefste vrager is, die kruijssen in sijn hand boort;
25[regelnummer]
Daer schimpt de Pleijter op; die schildert hem met koôl,
En zeght, sijn konst is kindsch, sijn adem ruijckt nae 'tschool.
Sijn sorg is eene daeghs van vier en twintich uren,
Dier moet hij, lust het hem, ter weken vier besuren;
Maer leght hij luijer-sieck, oft in de kelderklem,
30[regelnummer]
Dan is de leer-stoel stom, en 'tbriefken spreeckt voor hem:
Den Hondsdach Dieren-schrick is 'thooghst van sijn verlangen,
Hoelang die kermis duert verneemtmen aen sijn wangen,
Die brenght hij blosende van daer 'them niet en kost:
Dan waer't een groote sprong waer 'tleeren weer begost,
35[regelnummer]
Maer 'tscheel is t'ongelijck van 'tlecken bij het lesen.
| |
[pagina 228]
| |
Ten laesten komt hij op als uijt een mist geresen
En straelt sijn hoor-huijs door, en klatert door sijn baerd
Als waer het paerd sijn kracht gedoken in sijn staert.
Den nutten Reden strijdt van jonge letter haenen
40[regelnummer]
Beleijdt hij met een stem, al waerent Ruijter vaenen
Die slants gerechticheijt verdedichden int velt
Maer 'toverwonnen heijr en die het heeft gevelt
Versoent hij minnelijck met volle vredefluijten,
Midts hij vergolden blijft, en aller scha te buijten
45[regelnummer]
Geluckt hem 'tsijner beurt het planten van een muts
Opt Edel Eesels hooft van D'een of D'ander bluts
Dat doet hij trouwelick, Al waert hij oock de ooren
Tersijden bij de kruijn om Adem op sagh booren:
Hij keurt soo keurlick niet, midts t'oorbeest croonen kackt
50[regelnummer]
En spant hem eerst sijn Derm en daer nae sijnen sack.
Op vorsten vocht onthael of Afgesonden sprekers
Verschijnt hij voor een man, en geeseltse met bekers
Tot dat hem 'truijm gevolch van ongecochte wijn
Doet Rispen in Hebreews, en braeken in latijn,
55[regelnummer]
Gebeurt hem sanderdaegs des princen oor ter eeren
Opt staemlen van sijn les, daer sal hij tlof staen leeren
Van gulden middelmaet en wat sij wonders kan;
Roept ijmant onverhoeds, wat Deugdelicker man!
Wat tuchtelicker leer! Daer staender onder allen
60[regelnummer]
Die naerder sijn bekent met nieu en oude ballen,
Die spreken wt den mondt, Danck hebb sijn wijser wijf
Die draeijden dese spil huijmergen op sijn lijf,
Die schoone Redenen sijn korsten vant verwijten
Dat sij hem heeft gebrockt in Dageraeds ontbijten.
65[regelnummer]
Soo gaende gaet hij t huijs nae groote moeders Schoot.
Noch wordt sijn naem gevrijdt van 'tsmooren van de doot
Die kranssen vlechten hem sijn hoogbespraeckte vrinden
Diet Constelijcxt gesegh int minst te seggen vinden
En noemen silver goudt, en klabbeeck oosters fijn,
70[regelnummer]
Te weten was hijt niet, hij hoorde soo te sijn.
Constanter. Hagae. 4.a Octobris Aeger manu Materna. |
|