Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 215]

[60] Een goet Predikant.^{(aant.) (aant.)}

Hij is een Makelaer in ongesiene waren,
Die oore noijt en hoord', in 'therte noijt en waren¹
Een Kock van Hemel-kost; een koren Wereld-sout²
Een Christelick Levijt; een' handgeleid' in 't woud;
Een' Trommel van genaed; een Afgesant van boven;
Een Wachter opde poort; een stoot-steen inde Hoven;
Een' schave vande Ziel; een' geessel vande Sond;
Een Segger met gesagh; een Visscher met den mond³
Een Tafel-waerd in 'tKruijs; een' Fackel uijt de wolcken;
Een Engel in gebeent; een Voor-hooft aller Tolcken;
Een wecker daermen ronckt; een scheider daermen schermt;
Een dreigher daermen lacht; een trooster daermen kermt;

De blommen van sijn' tael zijn waerheits bloote leden;

Sijn Groote Meesters will is 'tslot van all' sijn' reden⁴
Onraed van woorden-keur beswaert sijn uijtspraeck niet,
Wel spreken is 'tbestell van Die hem spreken hiet⁵
En altijd spreeckt hij wel die boden-brood komt halen;
Maer garen laken wij de lakers onser qualen;
Die stormen staet hij uijt, en menigh bitsen tand,
En menigh schudde-muts van menigh onverstand;
'Tverleckerend' voll-op van troetelende leughen,
Van blinde vrienden-gunst, en kan hem niet verheugen;
Geleertheit rekent hij onnooselheit van geest;
Religie 'tonderscheid des menschen vande beest,
Niet redens gaev' alleen. Sijn' boecken zijn de bladen
Van 'tdubbele verbond; de fackel sijner pade⁶
Ontsteeckt hij aen dat licht; die troostelicke bran⁷
Begaeft, beroert, beleidt, sijn' tongh, sijn hert, sijn' hand;
Het veinsen waer hem konst; het recht gaen heet hij loosheit;
De werelts wijsheit, jock; haer schoonste deughden boosheit⁸

1 1. Cor. 2.9.

2 Math. 5.13.

3 Math. 4.19.

4 Rom. 9.19.20.

5 Exod. 4.12.

6 Psal. 119.105.

7 1. Petr. 2.1.

8 1. Cor. 1.20.

[p. 216]

 

Haer soetste reucken, roock; haer dierste peerlen snott;

 

En alle vreughd verdriet van elders als van God.

 

Gedwongen ootmoets pracht is in hem niet te lesen;

 

Sijn oogh is nederigh, sijn Ziel gelijckt sijn wesen,

35

Dat defticheit bedaert soo verr beleeftheijt lijdt;

 

Hij kan door fronssen zien, en lachen t'sijner tijd;

 

Sijn' kercken sijn soo veel' als huijsen van ellende,

 

Daer oeffent hij 'tbewijs van 'tsaligh sonder-ende,

 

Daer deelt hij mannelick in ijeder eens verdriet,

40

En plaestert grouwel-loos de grouwlen die hij siet;

 

Bekommering van staet, wat Princen doen en laten

 

Bekeurt sijn' lusten niet; de tijding vande straten

 

Ontmoet hem onverhoeds; hij guntse niet een oor;

 

Gods lastering alleen ontgrendelt sijn gehoor;

45

En daer hij 'tlos beleid der Koninghen siet hellen

 

Tot Godsdiensts ondergang en Waerheits achterstellen,

 

Daer roept hij brand, verraed, en, Vorsten belght u niet,

 

Ick buijghe voor een Wett van Hooger hands gebied⁹

 

Geschillen, 'twilde vier van all te heete herten,¹⁰

50

Ontloopt hij ruggeling: men moet hem jaren terten

 

Om een uer woorden-strijds; de Waerheijt met de Vré

 

Verhecht hij echtelijck, gelijck sijn meester dé;

 

Komt d'een van d'ander hand nootsakelick te scheiden

 

Hij vatt de voorste vast, en koppelt weder beiden

55

Met losse knoopen toe, daer koele middelmaet

 

Met stade weer den strick van d'oude trouw om slaet.

 

Groot Herder Israëls, laet dijn' verkoren kudden

 

De vruchten dijns Verbonds van sulcke tacken schudden,

 

Sendt knechten inden Oogst van dese' en beter stoff

60

Ons wel-zijn hangter aen, en daer aen dijne loff.

9 Act. 4.19.5.29.

10 Tit. 3.8.9.10. Tim. 6.3.4.