Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 203]

[53] Een gesant.^{(aant.) (aant.)}

Hij is een eerlick Spie; een buijtens-baet-besorgher;
Een hier, een allesins gevaerlick medeborgher;
Eens Vorsten langsten Arm; een ongeroepen gast,
Die nochtans nootelick aen 'thoogher ende past;
Een staende licht, een balck, een waterloop verkregen
Op Tuijn, op muer, op grond van verr' of naest gelegen;
Een Oogh op 't sien gehuert, en daerom soo verhooght,
Op't sluijmeren gelaeckt, op't slapen noijt gedooght.
Een sprekend Tafereel van die hem heeft gesonden,
En weder t'eener sprong ontlijst, ontlast, ontbonden;
Een heiligh buijtens lands, aensienlick om den rock;
Een meest vergeten t'huijs of half verschimmelt block;
Den vreemden meer als mensch, den sijnen meest geraemte;
Een Bode sonder buss; een Taelmann sonder schaemte;
Een Schiltwacht buijtens walls; een Klappermann bij daegh;
Een balling die sijn honck liefst weder noijt en saegh;
Een Koning bijder maend; een voll-op Herberg-houder
Daer 's Koninks bors' uijt hangt; een algemeene schouder
Van all dat Landsman heet; een machtigh Advocaet,
Die van kort recht te doen of van vergelden praet;
Een schadelick geweer daer Princen mede steken;
Min schadelick nochtans dewijl sij 't laten wreken,
En ijeder een te huijs den Brill verdragen moet,
Dien hij sijn' Weder-buer ten spijte dragen doet.