Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 195]

[49a] Sijn' Antwoord.^(aant.)

Wegh ghy, die voor beuselingen
Houdt het wonderlicke zingen,
En geen' dichten toevertrouwt,
Dat zy ooren maken 'twoudt,
Ooren maken harde klippen.
Vaeck hoord' ick, (dat's meer) de lippen,
Van geboomt en steilen steen
Kallen nae gerijmde reên.
Menschen woorden hoord'ick vaecken
Bauwen nae, van lajen daecken;
Kalck oock en gebacken klaj
Soo langtonght zijn als de laj.
Bergh en daelen staedigh souwen
Snaetren, konden sy onthouwen
Hun gehoorde les, soo fraey,
Als een Spreeuw oft Papegaey.
Hy die't Moye mall soo kluftigh
Loofde, vondt der soo vernuftigh
Dats' hun' les onthielen langh
Drie maet slagen van een' sangh.
Vasthart meen ick. 'tWas ten tijde,
Als hy Golf zijn' Bruydt ontvrijde,
En het huwlick maeckte klaer,
Tusschen Oçean en haer.
Trouwe zijne reeden snerpen:
Soo weet hy't hun in te scherpen.
'tKomt niet staegh by leerlings geest
Dickwijls is de meester 'tmeest.
Maer wie dacht, dat hy sijn klagen
Soud' doen heugen, veertien dagen,
Aen die groote grove romp,
Dien der menigh schouwt voor plomp?
Aen dien stapel ruw van moppen,
Dien de baren d'ooren stoppen,
Baren van het Zuyder zout,
Dat daer op sijn spijt uytspouwt.
Meer, nochtans, als t'halver wege,
Van't onsichbaer Boss gelege'

[p. 196]

 

Met sijn toppen averecht,

40

Hoord ick roepen over Vecht,

 

Heftelicken voer het weenen

 

En het steenen van de steenen

 

Tegen windt en tegen stroom,

 

My te moet aen Diemer zoom.

45

Daer verhaelden sy van Vasthart

 

Woordjes zoeter als de Bastart,

 

Zoeter als de nieuwe most,

 

Dien de Duyts te Dordrecht lost.

 

Daer verhaelden sy sijn deunen,

50

En sijn kermen en sijn kreunen,

 

Met een opgesteken klock,

 

Hallef errenst, oft heel jock;

 

Om dat, eer zijn jaght de schooten

 

Streeck, het sagh sijn steeven stooten,

55

En moest varen over stuyr,

 

Groetende, van verr, den muyr,

 

Daer de Velser ongedulden

 

Hollands Overheer onthulden:

 

End' hoe deese bijstre ramp

60

Overmits mijn af zijn quamp.

 

Vasthart, weet ghy met uw' stemmen,

 

Soo te streelen, soo te kemmen

 

Eenen steenhoop wild en woest,

 

Tot, zy't hebben overnoest

65

Met uw' klaghjes uyt te schild'ren?

 

Weet ghy met uw' sangh t'ontwild'ren

 

Steen, die staegh met hun geroes

 

Waetr'en windt den kop maeckt kroes?

 

Lichtlijck soudt ghy dan den zinnen

70

Van de Zuyder Meereminnen

 

Leggen't vyer soo na, met moy

 

Singen, dats' al't was van't Goy,

 

Op deên, om uw' woordjes buyten

 

Het bekoorbaer oor te sluyten:

75

Als die drogh vol kattequaedts

 

Eertijds leefde met sijn' maets.

 

Ick verleckert op uw vleyen,

 

Voel de vreese voor verleyen

[p. 197]

 

Staen in mijnen boesem stil.

80

Uwe keel heb al haer' wil.

 

Maer is't reên dat ick sal moeten

 

Tegens uwe belghsucht, boeten

 

Breucken, die des Noodlots raedt

 

Oft het reukloos Luck begaet?

85

'kWas verzeilt aen Circes haven,

 

Die, met haer vergifte gaven,

 

Bey bedaeghtheid ende jeughd,

 

Wentelt in een verkensvreughd,

 

Tuysschen, teemen, slempen, slaepen

90

Is het oorlogh daer. Dat waepen

 

Ick en leerde t'geener tijd

 

Voeren: En in sulcken strijdt

 

Had ick noyt oft hart oft handen.

 

Bet mijn' ooren watertanden

95

Na de leckerny van een

 

Kort ontbijten uwer reên,

 

Als nae, watmen op kan setten

 

In een' bruyloft, in bancketten

 

Bruylofts staerten, die soo wel

100

Menigh' mesten uyt sijn vel.

 

Maer wat is't? des Werelds winden

 

Zijn in geenen sack te binden.

 

Beter, somtijds loopen aen,

 

Daer sy drijven, als vergaen.

105

Waert ghy my in tijds verscheenen

 

Vaste star, ick had daer heenen

 

Daer ghy leide, loop gewendt.

 

En is't dat ick hier ontrent,

 

U een reis magh sien geresen

110

Dan sal't die goed' avondt wesen,

 

Daer uw sangh van heeft gerept.

 

Ondertusschen veel' danck hebt.

Omnibus idem.

Op't H. te Mujden. mdcxxiii.