Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 3]

Nederlandse gedichten 1614-1625

[p. 5]

[1.1]^(aant.)

O geluckigen mensch, die hem ontrecken mach
T'onstadich-steets gewoel! sonder sorgh oft gewach
Van der Coninghen staet, maer als een lantman wacker
Ploecht met sijn oskens om den vaderlijcken acker!
De tanden vol fenijns van den spijtighen nijt,
De geltgierighe sorgh, pramen hem t'leven nijet.
De palen van sijn landt, bepalen sijn begeeren
Den lief-dranck sal hem uijt het silver niet verveeren.
In plaets van Griekschen wijn, in plaets vant' hemels-broot
Schept hij niet uijt het gout t'rattekruijt-breng-ter-doot.
Sijn handt is sijnen croes, t'beeckwater uijtgelesen
Sijn soetsten hypocras; sijn melck ende sijn keesen
Sijn appeltgens hier bij met sijn selfs handt geint
Sonder reetschap gereet t'aller uren hij vint.