Momenta desultoria

cIɔ lɔc ʟ.

In effigies Regis & Reginae Galliae manu Schurmannae
cerâ expressas.

ESto quod est pretio regale numisma Philippus,

Esto quod aut Caroli aut, Elisabetha, tuum est,

Sunto, quod aetatis longâ putredine fiunt,

Romulidum viridi cara metalla situ;

Aurea sint aliis, aliis argentea magni aut

AErea, Schurmannae cerea pluris emam.

Certè pluris emas si possint, Gallia, fari,

Mollia quò fandi tempora Regis emas:

[p. 377]

 

Cerea nimirùm, quia melli proxima, ut hìc sunt

 

Mollia Reginae, mollia Regis erunt.

In easdem.

OMnia tentârat calamo, scalproque styloque

Omnia adimplêrat omnibus aequa manus.

Deerat adhuc magnos orbi producere Reges,

Deerat Reginas posse, & utrumque facit:

Et faciendi ultrò finem factura coronis

Ipsa coronatum Virgo coronat opus.

Este procul qui Schurmannam pro caelibe vita

Conjugii vultis velle subire jugum.

Conjugium sterile est prae nulli non hymenaeo

Virgineâ extanti fertilitate thro:

Ut pariunt multae pareret, puto, & Anna marita,

Ut paucae pariunt Anna Maria parit.

Ad Schurmannam.

ECcum, Virgo, tuas rauco sermone quotannis

Qui semel in Musas irruit Hugenium.

Quod nequeas vitare, feras patienter: ab usu

Fit leve, inexpertae quod leve non sit onus.

Denique dic de me quod quis de morte ferenda

Maximus arguto protulit ore virûm:

Mortis, ait (nosti quis ait) perferre dolorem

Si valeo, levis, &, si nequeo, brevis est.

Ad eandem, in Geldriam iter faciens.

ESt quod, Nympha, tremas, est quod, quasi fulmine nuper

Tacta, novi metuas non nova signa mali.

Hugenium, patriae telluris futile pondus

Exigit augusto nobilis Haga sinu:

Jamque adeò Trajectinas exactus Athenas

Tangit, Athenaeo proxima tecta tuo.

Ecquid ab ingressu jam jam propiore molestos

Te quoque vicinam credis adire pedes?

[p. 378]

 

Pone metum secura; Deos fortuna faventes

 

Praestitit, & Musis otia plena tuis.

 

Seu nos ipse pudor, seu nos reverentia grandîs

 

Imperii invitos auferat, auferimur.

 

Hugenium (hoc tantùm; ne te vel verba morentur)

 

Quem venisse modò, mox abiisse scies.

Ad eandem redux.

FUgi nuper: an hic fuerit pudor, an vis major,

Ambigo: si benè rem pondero, utrumque fuit.

Nunc procul & pudor est, procul & vis major & Aulae

Assiduum, compes aurea, servitium.

Libera per vacuum pono vestigia; quò me

Fata ferunt, quò me ventus & aura, feror.

Et feror, en, Fatis, aurâ ventoque secundis,

Quò si saepe ferar, saepiùs ire velim;

In Musas, mea Musa, tuas: ignosce molesto:

Aut levis, ut monui, est, aut brevis iste dolor.

Quòd si tam superos habeas in vota benignos,

⁺Ut mea se nobis tertia jungat Olor,

Quartus erit Cycnus, quinto fortassis amabunt

Voetius, & sexto Frater adesse loco:

Septima ne jubeas accedat lingua, nec auris

Septima; sat seni musica turba sumus;

Et faciam, si quid possunt mea Carmina, dicas,

Hei mihi, quàm levis est, quàm brevis iste dolor!

+ Swannia.

In obitum Renati Cartesii.

OCcidit, accenditque diem Titania lampas;

Cynthia dat Coelo quod negat atra jubar;

Nocte micant quae manè lavantur in aequore stellae;

Phosphorus Eoum sidus & Occiduum est;

Humor humum tegit & siccae reteguntur arenae,

Unda per alternas itque reditque vices;

Semina putrescunt, quò de putredine truncus

Exeat, & foliis arbor opaca novis:

[p. 379]

 

Denique, si qua fides Arabi est, in morte renascens

 

De proprio quaedam fomite surgit avis.

 

Circulus est Natura; labant robusta, resurgunt

 

Lapsa, reviviscunt mortua, sicca virent.

 

Hei mihi! quòd rerum series, quòd publica Mundi

 

Deficis in solo regula Cartesio:

 

Cuncta renascentur quae nunc cecidere; Renatum

 

Nulla renascentem saecula restituent.

In eundem.

VIderat in Teris quae nemo viderat inter

Prodigia in Terris maxima prodigium:

Viderat omne Chaos, perviderat intima rerum

Ipsâ naturae lampade Cartesius;

Viderat haeredem Gustavi denique, & omni

Clarius Eoo sidus hyperboreum:

Non poterat restare nisi post saecula Coelum,

Et post Christinam Christus; ad hunc abiit.

Ad quendam.

STultus es, aut certè nemo te veriùs esest,

Si quidquid simile est, protinus esset idem.

Epitaphium pueri formosi.

QUi pueros puer inter erat pulcherrimus omnes,

Hic secùs, hic caecus, hìc situs, hìc situs est.

In sex Fastoram libros à Claudio Bartholomaeo
Morisoto substitutos.

ERgo opus implesti quod nec Jovis ira, nec aevum,

Nec perimet triplex Parca, nec ignis edax:

Omnia dixisti; constat sua gloria Fastis,

Nulla suo non est sidere sacra dies.

[p. 380]

 

Una deest; quae te nascentem magna dierum

 

Nasoni potuit substituisse tuo.

 

Insere te Morisote tuos Romane Quirites

 

Inter; inexpletum te sine carmen hiat:

 

Illa tuis laudem Fastis adscribet, honorem

 

Illa dies, quem non destruet ulla dies.