Momenta desultoria

[p. 362]

Constantini Hugenii
Epigrammatum
Lib. XI.
cIɔ lɔc xʟɪɪx.

Inscriptio modulaminum quae ad Cytharam produxi.

DE cogitationibus, phantasmatis,
Larvis, chimaeris Musicis mentis meae
Sic cogitavi: quod velut Muscae volent,
Muscae susurro peritrepentes non gravi,
Tamen strepentes, quasq; cum suo velim
Captas susurro, si subinde praepeti
Stilo fugaces figier possint meo.
Has ergo fixi pauculas, minùs mals
Quàm quae bonarum saepe nomen occupant,
Quia transmarinae, sive, quod caput est, novae:
Ut, quae foris petita vel certè nova
Prae patriis plerumque vel prae non novis
Amare gentis error, an furor, est meae.

Vos, Liberi, quos veriùs, quos justiùs

Libentuisque nuncupo Gentem meam,
Meos ocellos; este nunc aures quoque
Toti paternae: audite, dum Fato placet
Non saevienti, audite, quae, cum non ero,
Non audietis: (nam quis olim mortuas
Captare non fastidiat Muscas meas?)
Audite, quae cum non ero, videbitis;
Videbitisque cum stupore mutuo

[p. 363]

 

Non otioso, non ad haec nato Patri,

 

Si quando stivà avelleret fessas manus,

 

Ut otiosus fortè non ageret nihil;

 

Nihil improbè delectui, nihil probi

 

Neglectui fuisse; ne muscam quidem.

Ad Schurmannam; cum in Frisiam Orientalem ablegatus
Vltrajectum, ipsâ non salutatâ, transirem.

SAlvere Schurmannam jubet Zulichemius,
Nocturnus hac viator incedens viâ,
Nocturnus hac viator excedens viâ.
Gaude beata, quòd molestus, ut velim,
Non esse cogor: ecce praecipiti rotâ
Septentrionem versùs ablatus volo,
Ut me adfuisse & avolasse simul scias.
Boreus axis me vocat, vocant ferae
Major minorque, cum Boôte nescio
Terrae marisque, quò feras vigil regat.
Nasonis (absit, absit illi conferar,
Nisi nunc malignâ sorte, maximo virûm)
Nasonis ergo frigidum fatum vides;
Ut me Tomitas inter ac duros Getas
Sinistrum adire littus Euxini putes,
Nisi fortè quos suavius quiddam sonat
Adeunda tellus, solo Eoa nomine.
Quod si relictis quando post tergum feris
Getâ, Tomitâ, Thrace, toto denique
Septentrione, unde avolo nunc, advolo,
Nescire noli, nec molestum tunc fore;
Sed submolestum: adibo Schurmannam, puta,
Sed ut Catonem de Theatro promptiùs
Non exiisse tute confessura sis.
Quid nempe, tota si futura oratio est,
Salvere Schurmannam jubet Zulichemius?
At mentior tibi tamen, virgo mea,
Addenda voci vocula est: addam, vale.

[p. 364]

 

Ut fortè si timere quem posses fui,

 

Timere porrò tota totum desinas:

 

Nam, quae capis quod quisque, quod nemo capit,

 

Capis profectò, cur quis à Zulichemio

 

Valere quam salvere multò mavelit.

Ad eandem redux.

EN, salve Schurmanna, vale Schurmanna, viator

Dicturus, tandem nempe diurnus, adest.

Ne treme, promissis Batavè, Constanter inhaeret,

Alatumque pedem, quô modò venit, habet.

Quin, si fortè vel hoc tremebundae longum salve est,

Non erit alloquii tam grave syrma mei:

Quippe volando vale dicens, benè, semper, ubique,

Totaque & Hebraïcè, dico, valendo vale.

In effigiem ejusdem.

Parciùs admirare tui miracula sexûs,

Sive vir hos oculos, sive puella vides.

Anteit una aliquas aliquâ virtute puellas?

Anteit haec omnes omnibus una viros.

In ejus Pinacothecam.

CUm volet hoc Fatum (procul absis hora volendi)

Ut semel extremum clauserit Anna diem,

Debita nominibus tantis sua Marmora linque,

Nec tumuli pascat lumina vanus honor.

Hoc cumulo pascantur: ibi non viva jacebit,

Hìc, non viva, tamen viva, superstes erit.

In gratiam Professorum Academiae Groninganae, ut
pro dignitate vestiantur.

PAllia Doctores! ubi fas, ubi sacra decori

Majestas, vel ubi denique justitia est?

Pallia Doctores ornant? sine syrmate Musa

Quaerit ubi nudos condat honesta pedes?

[p. 365]

 

Tolle gravem Diis & patriae de corpore naevum,

 

Corporis augusti Diva, Groninga parens.

 

Non faciunt nec equum phalerae, nec purpura Regem,

 

Nec pars militiae creditur esse sagum:

 

Sed faciunt ad equum phalerae, nec purpura Regi,

 

Nec bellatori pondus inane sagum est.

 

Ipsa aliquid natura parens quod inutile dici

 

Non ferat, ornandis rebus ubique locat.

 

Barba viri decus est, pulchra est de vertice fusi

 

Virgineo ad talos unda capillitii,

 

Tolle mihi fasces, Academia, tolle cathedras,

 

Aut quo de populo non habearis habe.

 

Denique si nullis vinco rationibus, audi

 

Hoc unum, & Patriae quam potes affer opem:

 

Tota, vides, odiis ardet civilibus: ut sit

 

Arma cui possint cedere ,sume Togam.

In idem argumentum.

QUidquid erit, quemcumque dabit Deus his quoque finem,
Seu Toga procedat, seu non Toga, senio dexter
Exeat, an pravo damnosa canicula talo:
Vicimus & victi vates, nec inutile carmen
Scripsimus; est etiam perituris gratia chartis.
Vendentur melius pretioso thura cucullo,
Et, si doctores careant, curasse juvabit
Ne Toga cordylis vel penula desit olivis.

Academiae Groninganae damnum ex calamitate publica.

DUm lis perennat, dum Rei pars publicae
Parti repugnat, dum vacillant cardines,
Dum Civitas quod vult negat, quia vult Ager,
Dum vult Ager, quia Civitas, quod vult, negat,
Peccantque partes intùs & peccant foris,
Immunitate, jure, proemio, Togâ
Caret Professor; Codicum immortalium

[p. 366]

 

Augmenta cessant; ossa, de Cadaverum

 

Dissectione relliquus doctè labor,

 

Dignus Theatri luce, dignus ultimâ

 

Longaevitate, non habent ubi pedem

 

Erecta figant. Bibliothecam putas

 

Id, Hospes, esse? triste Coemeterium est.

 

Abi stupore, abi dolore percitus,

 

Patriaeque Patres quò sapiant mone truae,

 

Discordiam, quae patria est, & est Patrum,

 

Vexare vivos, & nocere mortuis.

Principis eòdem adventus.

HActenus affligit Coeli discordia longo

Turbine, perpetuis imbribus omne solum;

Hactenus involvit Patriae turbata potestas

Omne soli spatium, moesta Groninga, tui.

Affulget placidae tandem spes certa quietis,

Et lachrimis aethram parcere in augurio est.

Aspice in Auriaco blandè ridentia vultu

Sidera, & hos oculos omen habere puta.

Fata soloecismo pacem & bona verba loquuntur:

Prodigio favet à vespere Sol oriens.

In Bibliothecam Groninganam ubi sceleta Anatomica
abjecto loco detrusa.

HInc loculis libri prostant, ignobilis illinc

Angulus obscuro supprimit ossa loco.

Gratia diversa est, quia dispar causa: docemur

Scilicet hìc hominum corpora, at hìc animos.

Hìc peritura jacent, hìc stant coelestia, sol hìc

Splendet, at hìc tenebris abdita terra latet.

Qui bene spectator Terram contemnere discis,

Rectiùs ut discas vivere, Lector eris.

[p. 367]

In mortem Barlaei.

HActenus humanas exercent somnia mentes,
Fabula Fons, & fabula Mons, & fabula Divae
Piërides, & larva novem pro Praeside divis.
Tolle manum tabulâ si quis decepte sub illis
Auspiciis egisse putas acture Poëtam:
Vanus adorandi titulos invasit Apollo:
Omnia Barlaeus fuit: omnia cum Barlaeo.

De Physica Cartesiana, quae corpora in particulas resolvit.

DEtumeat, cui fortè genas vesica sciendi

Grammatico tendit torva supercilio;

Detumeat, factusque puer, si scire laborat

Maxima, discat humi repere per minima.

Ecce novae fons Grammatices: Oratio constat

Partibus, at rerum corpora particulis.