Momenta desultoria

cIɔ Iɔc xʟɪɪɪ.

Ad Reginam M. Britanniae è gravi
tempestate reducem.

DIva Caledonio nimiùm jactata profundo,

Disce quid hoc Coeli turbine Fata velint.

Debet amatqe sequi post nubila Phoebus. easdem

Crede Soli, Solii crede Salique vices.

Ut rota Naturae est, inconcusso ordine rerum

Proxima sunt laetis ristia, fausta malis.

Quantò spe gravior metus est, nox nubila sudae

Praestat & immoto mota procella Mari.

Ecce, Deûm genitrix, summa de Numinis ira

Spondeo propensos in tua fata Deos.

Quot mala nunc pateris, totidem terrâque marique

Omina vicinae prosperitatis habes.

De I. Vander Burgh Ordd. Agente Leodici.

REs patrias agit, & patriis caret exul amicis:

Quaeritur, an sit Agens Burghius, an Patiens.

In Phyllidem.

IMplexi teneris macilentae Phyllidos ulnis

Oscula libatum venimus, ossa dedit.

[p. 192]

In obitum C. Vosbergii, designati ad Venetos legati.

EXimium Patriae raptum lugemus ephebum.

Quaero, satis justus num siet iste dolor?

Quem Veneto in terris legarat Patria Divo,

Legatum Divis misit ad astra Pater.

Quis locus est lachrymis? ad Patres nomine nuper

Angelus, ad patrios Angelus ivit avos.

In Vosbergii Patris Constantiam exemplarem.

SPem Patris & Patriae, quem pro virtute vel annis

Non est jure senem dicere, non juvenem,

Vidimus innumero pertusum vulnere, mille

Per tormenta, neci tradere mille neces.

Altera lugentis Patriae spes, altera proles

AEgra novas Patri nunciat exequias.

Qui tot flagra vides tot cladibus inconcussum

Romano Belgam robore ferre senem,

Dic tibi, quod res est; non extat in Orbe Parentum

Plus miser hoc forti, fortior hoc misero.

In annosae Virginis duos amantes mox à sponsalibus mortuos.

SI quis anum ducit, credat se nubere morti:

Nam vel anum nutu ducere velle, necat.

In Psalmos Regios
ab Heroë Grasvvinckelio Paraphrasi
Heroïcâ versos.

Carmina, sancta piae jussa Parentis ama.

Praescripsit moriens victuro in saecula Nato

Omnia victurum saecula Regis opus.

Solveret hoc individuo jejunia cantu;

Sumeret hos primos ore vel aure cibos.

[p. 193]

 

Non stetit hic Nati pietas: ardentior illis

 

Imperils doctè gratificata sibi est.

 

Addidit ad sacra verba chelyn: fide debitor ipsâ

 

Liberat obstrictam, quâ valet arte, fidem.

 

Hinc grave, divinum studio fallente laborem,

 

Sanctius hinc omni carmine crevit epos.

 

Ecce vicem Fati: Batavo praeeunte disertae

 

Romano Solymae discitis ore loqui.

In Gallam.

NEscio quid vitii est, postquam me parciùs Olus

Laudat, & incepit dicere Galla probum.

Ad Aulum.

QVos ore praeceps fundis, aut calamo rudes
Inconditosque saepe versus evomis,
Incarminatae praeferunt lanae pilos.
Nisi carminentur, Aule, non sunt carmina.

Deprecatio.

QVod excipi Regina vult domi meae,
Res ardua est quam poscit: omni scilicet
Exceptione major est, ego minor.

In Gallum aegrum.

VIderit Hippocrates quo Gallum pulvere sanet:

Gallus, homo nequam, non valet, atque valet.

Coeci effugium.

TErcentum petiit dono sestertia pauper

A coeco sibi vel mutua plura dari.

Unde habeam? retulit coecus. Tu videris, ille.

Non petis, hic, nisi quod videro? polliceor.

[p. 194]

In mortem Marchionis de Gesvre, propugnaeuli
Theonvillani minis obruti.

GEvrius, heroï stimulis compunctus honesti,

Ad Luxemburgos victor iturus avos,

Post lethale datum Theônvillae vulnus, honorâ

Caede Theonvillae funere tectus obit.

Quaeritur idignè quem de radiante pyropo

Occupet illustrem nobilis urna locum:

Prospexere Dii tumulum, victricia solus

Condere victorum debuit ossa cinis.

In Hispanos Monasterii conventum procurantes.

PAr hodiè Monachi, par est fortuna Monarchae,

Improbus ad pacis vota recurrit Iber.

Desperatio, quae Monachos extrema timentes

Dura MonasterI vota subire docet,

Cogit & Hispanos extremum quaerere multâ

Desperabundos clade Monasterium.

Iudex.

UT laude judex major & probro siet,
Quod nummus, esse debet, asper & probus.

In cippo Fratris tumulo à vidua imposito.

HVnc tibi cum luctu lapidem fletuque perenni

Unice, supremum munus, Amice, dico.

O si fata velint, lachrymis exhausta, stupore

Saxea, sim lapidis, jam lapis ipsa loco!

Ad Barlaeum, cur Poëmata mea ipsum
edere patiar.

AVt vivam aut moriar, si fragilem fero
Securus pelago tradidero ratem.
Pro captu populi, pro genio fori,
Vates excipiar dente vel osculo,

[p. 195]

 

Nîl mirum, comitem te ancipitis viae

 

Si, Barlaee, fero: caussa gravissima est.

 

Tecum vivere amem, tecum obeam libens.⁺

+ Horat.

Amans.

NEc me Polla neci, nec Amor, sed uterq; dederunt:

In medium venit & vênit uterque nefas.

Haec oculis, hic non-oculis, haec laedit inermis,

Hic telo, hic face me conficit, haec facie.

Ad Tullium.

INique censor grammatum atque Epigrammatum,
Tulli, meorum, quae rotunda & recta vis,
Et vis acuta; si vel hoc Superi velint,
Dic per Mathesin, oro, quî faciant, uti,
Quae sunt rotunda, acuta sint & recta sint?