Momenta desultoria

cIɔ Iɔc xxxɪɪɪ.

In Lyricum malè exceptum.

CHrysidis ante fores extinctâ cum face moestum

Occinuit pluvio sub JOve Gallus epos;

Cum per adoratas durâ mercede fenestras

Obruit innocuam saxea grando Lyram.

Galle, quid exardes? movisti saxa canendo;

Zethi frater es & filius Antiopae.

Ad Amicum, cum correptae in epigrammate Syllabae longae errorem excusaret.

CAndidulas ad amicum ab amico pectore voces

Nec pede, nec librâ pensito, nec numeris.

Pondus in affectu est: sciolos incuria verbi

Vexet, & è longâ litera facta brevis.

Tu tamen, ut subeas aliquid pro crimine poenae,

Jam, rogo, succedat Litera longa brevi.

Ad eundem.

Nihil est iniqui: quantitate lapsus es,
Et quantitate postulo plecti velis.

[p. 81]

Ad eundem in suburbano, cum primam in voce parum
produxisset.

Sylvestrem tenui musam meditatus avenâ
Nuper, ut in tenuem correpta est longa parentum
Ordine, longa gravi, claris natalibus, ortu
Syllaba, Grammaticae tandem sua damna rependis
Scilicet, & tenuis fortunae, stirpis egenae,
Progeniem, non grande parum, largè producis.
Mirer an invideam? invideo, dulcissime rerum,
Invideo, ut video quantùm tibi compede laxâ
Libertas, quae sera, tamen respexit inertem,
Ludere quae velles calamo permisit agresti.

In Iacobi Gheinii effigiem planè ipsi dissimilem, Ioci.

TAlis Gheiniadae facies si fortè fuisset,

Prorsus Gheiniadae talis imago foret.

Aliud.

HAEreditatis patriae probus Pictor
Invidit assem Gheinio, creavitque,
Quem recreet semisse, posthumum fratrem.

Aliud.

QVos oculos, cujus video sub imagine frontem?

Desine, spectator, quaerere, non memini.

Aliud.

GUtta magis guttae similis fortasse reperta est;

Tam similis guttae non, puto, gutta fuit.

Aliud.

GHeiniadem tabulamq; inter discriminis hanc est

Fabula quantillum distat ab historia.

[p. 82]

Aliud.

TAntùm tabella est, si tabella quae bella est:

At haec, tabella bella, bella fabella est.

Aliud.

CUjus hic est vultus, tabulam si jure peculI

Quisque suam possit dicere, nemo sui?

In hortum suburbanum Ph. Doubletii.

QUi de Doubletia, proclivi Vespere, villa,

Naribus, ore, oulo pastus, & aure redis,

Quaero, suburbani magè te nitor, hospes, agelli

Cepit, an urbani cum sale candor Heri?

AMbigis: & quàm par, inquis, lactuca labello est,

Quàm bene quàm culto cultus agellus hero!

Ad Iuliam.

QVid fugis os ori, quid figere labra labello?

Julia ad-orari si patiare, Dea es.

De amicis perpetuò coambulantibus.

Copula amicorum nunquam divisa vagatur:

Hanc individuum dixeris esse vagum.

Ad Sepulchr. Gustavi regis Sueciae.

DE Terrae motu posthàc malè quaeritur; illam

Gustavi cinerum, cum tremit, umbra quatit.

Ad Posthumum, de Pictore Medicum.

OLim quem totiès errast prostitit error:

Quem mox errabis, Posthume, terra teget.

[p. 83]

Ad Paullum.

TImet venena Paulus, & nummis tribus,
Tribus, nec hebdomalibus, sed menstruis,
Qui salviâ se salvet assumit coquum:
Paulum venena non necabunt, sed fames.

Phyllis agnita. è prosa Hispanica.

OCcurrit velata suo sua Phyllis amanti;

Agnitaque, ut non te fallere, Thyrsi, rogat,

Nec potui non visa? Rogas homicidula? sensi

Sanguinem, ait, plagis emicuisse meis.

In acerbulam puella effigiem.

NOn loqueris, formosa, sed est in nutibus illis,

Est quod amans audit, Iulia; non patiar.

In effigiem Gustavi regis Sueciae.

COelum aliquis coelo, stellas expressit & ignem,

Primus hic armati fulminis effigiem.

Problema ab Hispanis.

QVaeritur, efferri manibus si debeat Orbis

Machina, quot corbes impleat omnis humus?

Si corbem facias, respondet tota Mathesis,

Dimidium Terrae qui ferat, ajo duos.

Edictum Vnde vi.

EXutus hinc & inde grandibus bonis,
Praetoris exspes Irus implorat manum.
Hic Vnde vi promittit interdicere.
At alget ille, & esurit: quid Vnde vi?
Quin unde vivat, Praetor, hoc praestes rogat.

[p. 84]

Discriem navigantis & sub tonsore sedentis.

ILle mari vehitur, huic stricta novacula supra est,

Et dubitet quo quis mavelit esse loco?

Ille tribus digits à letho distat, hic uno,

Hic hominis dextrae subjacet, ille Dei.

Incidamus in manum Iehovae, nam magnae sunt miserationes ejus, in manum autem hominis ne cadam. 2. Sam. 24.14.

In Aulam.

AVlicus aulaei paries velatur amictu:

Si quis inest Aulae candro, ubique latet.

In Danielis Heinsii,
Pulcherrimum capacissimumque Musaeum quod
nuper occupaverat.

ANgustos egressa lares aeterna supellex

Heinsii in augustos amplior introiìt.

Quid ni? foeta libris scriptum quae includeret Orbem

Penè capax HeinsI debuit esse domus.

Quod conata diu nescire modestia, tandem

Scivit, & invito, laxius este mei,

Excidit, este viri, quorum stipatus in orbem

Agmine nemo brevi latius orbe fuit.

Quanta futura, putas, hospes, si quando futura est,

Digna tot hospitibus, hospite digna domus?

Equus dono mihi à Principe datus.

INvide, quid celsae subitò declivia sortis

Objicis innocuo non satis aequus equo?

Hoc satis est, domitor dominus dominantis Iberi

Quem voluit famulum ferre, fero dominum.

[p. 85]

Deses.

LEctule, quo quasi valva meo me cardine verso,⁺

Tantus amor somni, tanta cupido tui est,

Vt, si fortè tubâ, finali manè, supremâ

Evocer, & non sit septima, non movear.

+ Pro. 26.14.

In Tumulo convitiatoris, qui, accusationem publicam
ex officio intentaturus, obmutuit, & mox
animi agritudine obiit.

DIsce Deum, qui me discis, derise viator

Dum potui; ultorem, me duce, disce Deum.

Cujus erant maledicta joci ferventibus annis,

Sermo viri, carmen fortè futura senis,

Vt malè dicendi semel est bene facta potestas,

Et bene non potui, nec malè, bis perii.⁺

+ Indignis si malè dicitur, maledictum est, si dignis dicitur, benedictum est. Plaut.

In eodem.

QVi eineres istos, hospes, convitia calcas,

Quae si non jaculor nunc quoque, terra vetat.

Sed me more meo sic sic ulciscor, & illam

Mordeo, quae, quod non mordeo, terra vetat.

In eodem.

Lingua procax tacet hìc: calathis date scommata plenis,
Non meruit violâ nobiliore tegi.

In eodem.

TErta tibi levis esto, cui levis ipse fuisti,

Cui gravis, haec tantùm sit tibi terra gravis.

Ambigis ad votum? scito me dicere, Maevi,

Quam non vidisti sit tibi terra levis.

[p. 86]

In eodem.

HAc jacet in terra plenus livore vacerra,

Penè pyro aut pomo, vel nuce major homo.

Qui legis haec, hospes, si vis discedere sospes,

Ni fugis has oras, rumpe repentè moras.

Succurrat cordi quantum te saepe momordi,

Injecique manus in juvenes & anus.

Nondum discedis, nondum mihi nec tibi credis?

O bone, quidquid agas, ne incide in hasce plagas.

Quae bellum in vivis commovit lingua cuiviss,

Uni non moveat mortua nec foveat?

In eodem.

⁺D.M.S.

Et procaci vmbrae

N.N.

Qui, quod bonis malisque omnibus

Perpetuo scommate impetitis

Totius vitae crimen

Vno momento expiavit;

Quaesita silendi aeterna necessitate

qvod criminandi initum semel non invenisset,

Superstes orbis tot convitiis

Tandem securus posuit.

+ Deo Momo Sacrum.

In Tumulum Isab. Clar. Eugen.
Infantis Hispaniarum.

PAcis amans, candoris amans, aequique bonique,

Grata, tenax fidei, blanda, modesta, pia,

Hoc & anus, quod ames, hospes, vel credere possis,

Quod stupeas & ames, hoc & Ibera fui.

[p. 87]

In eundem.

INfantem vel anum mors haec, mors illa peremit,

Simplice cum potuit, funere facta nocens.

Heu! dolor, heu! sanctae constans infantia vitae,

Heu! rigor, infantem sustulit haec, & anum.⁺

+ Similis depulso à lacte apud matrem suam, Ps. 131.2.

In Heinsii Naeniam, vagam & ἐπίμικτον,
in funere uxoris.

HAustis Heinsidae vudo, quas si mare magnum

Suppleat, Heinsiadae deficiant, lachrymis:

AEternam, sua sacra, Lyram tentavit, & in se

Humida perpetuis cogere verba modis.

Nempe, sed incassùm; non est inventa dolori

Gratia par, omnes displicuere toni.

Cui se cumque metro studuit componre, obhaesit,

Quo se cumque sequi cum pede, compes erat.

Projecitque Lyram, dixitque, Novissima verba,

Non faciunt ad vos ista vel ista fides.

Hinc variè vagus iste labor: nisi, pectine nullo,

Projectae gemitum credimus esse Lyrae.

In Gelliam testamento deceptam.

GEllia flet sine fine bonum, sine labe, maritum,

Qui totas inopi liquerit aeger opes.

Mox tabulis decepta mali, cum labe, supremis.

Flet magè, quod nequeat Gellia flere bonum.

Erasmi statua.

QVod foliis, in ponte, foris, & sub Iove nudo,

Affixus, mediâ plebe voluto librium,

AEneus officium facio viventis Erasmi,

Jam non effigies penè, sed umbra viri.

Talis tranquillo constans animoque manuque

Ad populi in trivio verba, nuces, phaleras,

[p. 88]

 

Talis ad hos mundi fumos, ad inania rerum,

 

Aure, quod hìc facio, surdus utrâque stetit.

 

Quod, quasi dictator mutus, non audior, & vel

 

Irrita, vel nulli verba sonora loquor,

 

Hac quoque personam frustrà clamantis Erasmi

 

Praefero, sors eadem vera loquentis erat;

 

Cum nova sub veteri incassum novitate vetustas

 

Quaesivit quem non repperit Orbe locum.

 

Res una in vitio est, unâ spirantis Erasmi

 

Jam non effigies penè nec umbr vocer;

 

Quod ridere vetor, quod possint aera vetare

 

Ne quo te feriam turba Batava sale.

Roterodamum, in eandem.

HAnc, ex aere tibi, superet quae saecula, massam,

Non auro nutrix Roterodama dico;

Ne videar summi pretium conferre metalli,

Aurec vir, quo nec gemmea digna siet.

Ad eandem.

QVid legis? Hoc ipsum, quo me, dum vita maneret,

Plus scio, plus fateor, non didicisse; Nihil.

⁺

+ Quos fugiam video, quos sequar vix video. Erasm. Epist. ad Bern. Episc. & Card. Tridentin. cIɔ Iɔ xxxi. nec adhuc sit satis, nec ab Lutheranis, nec ab Anti-Lutheranis, Id. Epist. ad Iod. Gaver. cIɔ Iɔ xxiv.

De eâdem ad Vrbem.

FAlleris hac civem statuâ quae reddis Erasmum,

AEnea inappositè est, debuit esse salis.

Eadem.

⁺Patria si repetat peregrè quae verbera sensi,

Non in pelle quidem nunc, sed in aere luam.

+ Bononiae.