|
| |
| |
Ad
Iohannem I.F. Dedelium,
Theses de fideicommissis & S.Cto. Trebell. defendentem.
ICare Daedalii fidei commisse Parentis,
Implumi puerum modò qui conamine terram
Radere, sed dumeta citum, similemq; volanti
Taedia vexatae docuit superare juventae;
Icare cognatis, non ut fallacibus olim
Ille, nec ignotum rapiende per aethera pennis;
Jam fidei commisse tuae majoribus ausis
Erigere. est ubi te prisci consulta TrebellI
Vindicias assertorem, Romanaque poscunt
Jurgia, non canae fidei commissa, Patronum.
Eripe telluri totum te, carpe per auras
AEtherium virtutis iter, quà celsior omni
Sidere inauratos ostentat Gloria lauros
Proxima Diîs: indefessi omnumenta volatûs
Hinc Pater AEneas, hinc Patruus abstulit Hector.
Fallor, an & vano jamnunc molimine raptum
Excito, & hoc frustra generoso pectus honesto
Inconctum Coeli moneo convexa subire?
Dum loquor, alato nubem penetrasse stupemus
Remigio. Icare, ubi es? quâ te regione requiram?
Haereo. deficiunt oculi, lassataque longo
Intuitu germana acies cum voce fatiscit.
| |
| |
Nec testis, nec praeco sequor. Succurre Batavûm
Progenies generosa Patrum, vestigia si quae
Tanta sequi pennis, non pigro lumine, gestis.
Accipite hanc aliquis cursu quam lampada trado.
Quaero nec inventu, tantâ stipante coronâ,
Difficilem, cujus Fidei super Astra canorae
Dedelio dignas fas sit committere laudes.
Jamque adeò quòcumque pedes aut lumina verto,
Apparent varii stantes in gurgite vasto,
Quos ego Maeonios inter feror anser olores.
Nec totus concedo tamen: natet inter olores
Qui τὸ, Bonis avibus, calamo meliore volanti
Accinat, affectu nemo potiore loquetur.
| |
Ad Filios Constantinum & Christianum,
Horatii lectionem auspicantes.
BIga doctorum, (volui, virorum,
Dicere, aut certè, Iuvenum) quid aetas
Cumque dicentem moneat, virorum,
Biga curae delicium paternae;
Biga currentis decor & volentis;
Biga perculsi stupor, & stupentis
Quando confectis OvidI fluentis
Mollibus metris, gravibusque magni
VirgilI metris, neque nominandi
Silii metris, graviore Flacci
Pectus heroûm satiare metro
Destinas, enc te labor implicatae
Ecce currenti neque turbulentum
Suggero calcar, neque quo ruentes
| |
| |
Incitem, sed quo recreet paterni
Euge, quo magnos animo pusilli
Caesares, quo tam benè mentientem
Curtium aggressi, & Patavinum ubique
Livium, longos, superi, & molestos
Mole Scriptores! properate curtum,
Debilem, & durum inus & ferocem
Nec pedum fortes novus insolentûm
Terreat saltus; numerosa tandem
Dictio quâvis veniet suëtae
Quanta tironi cytharae videtur,
Quanta, quae nunc nullius est negotI,
Barbitus doctis, fuit imperitis
Absit ut passos graviora nautas
Terreant rugae minus aestuosi
Gurgitis: fractis Adriâ Lucrina
Vultis exemplo moneam? notate
Quantulus, quem terribilem putastis,
Sapphico ludam pede de misella
Eia, praestantes animo viri, jam
Jam poëtastrum superate Patrem;
Barbito pridem cytharâque victus
| |
| |
| |
In Adventum
Reginae Magne Brittania, inassueto per Mensem
Martium asperrimo gelu.
Astra soloecismum faciunt; rediere Kalendae
Ancipitis, Coelo & Sole stupente, Dei.
Dum nocti pate aequa dies, ignota Batavis
Vere novo fasces aspera Bruma gerit.
Quid? Regina, gravi jam dudum saucia curâ,
Non te versa times hùc quoque Fata sequi?
Pone metum, nîl prodigii est; non omine laevo
Torpet inaudito Civis & Aula gelu.
Caussa tui stupor est, amor est, & gaudia; quorum
Ignorant sinem singula, concta modum.
Concutit ossa stupor, Majestatisque verendae
Relligio? Insueta est publicus horror hyems.
Urimur immenso laeti venientis amore?
Corporis interno summa calore rigent.
Gaudia conferto radiant in pectoris aestu?
Semineci meritò frigore membra tremunt.
Sic vernum, Regina, gelu, sic frigus adustum
Non durâ tecum de regione vehis.
Fallor, an aestivis iterum tepet ignibus aether,
Et faciem in terra, Phoebe, procantis habes?
Ecce vices concussa suas Natura resumit:
Solvitur unda, micant sidera, ridet humus:
Cornua laxato revocant se pandula nervo;
Non patitur longas res violenta moras.
Audi, Diva Parens, non haec sine numine Vates
Effero fortunae congrua verba tuae;
Quo Britones Carolumque tuos in turbine spectas,
Vltima commoti creditur ira Maris.
Rectorem nautasque, ducem sociosque feroces
Turbida, sed sudo proxima, vexat hyems.
Quod Natura, facit Populus: de culmine summo
Illa redit, standi nescia, & ille ruit.
| |
| |
| |
Ga naar margenoot+Vitauvlivm.
Inauguratum.
Prid. Idib. Februar.
COnviva mas & foemina, affines viri,
Frater, Sorores, atque amici caeteri.
Audite legem quâ daturi praedio
Perenne nomen advocamini meo.
Vitaulium dici volo, Vitaulii
Edico Legislator ut Vitaulio
Sit nomen inter posteros; Vitaulium
Si quis vocare vitet, ô Vitaulium,
Quas ille, quas Vitaulio, in Vitaulio
Poenas daturus! nempe, bis, ter & quater,
Et quinquies, & sexies sextario
Poto, repoto (semper epoto tamen)
Declinet in Vitauliano sobrius
Vel Atrio vel Area, uno stans pede,
Vitaulium, Vitaulii, Vitaulio,
Vitaulium ô Vitaulium, Vitaulio.
Et si quidem vacillet, à Vitaulii
Structore sexies Vitauliariter
Vitauliatum cum Vitauliantibus
Invitis invitetur in Vitaulium.
| |
Ἐν ἀφεδρῶνι.
AGnosco Purgatorium nolens volens,
Agnosco poenis Inferûm, totâ Styge,
Acherunte tot saevius. vultis probem?
Praestò cacata chartula est, quae, quod diù
Cacata Romae charta non fecit, facit.
Ades, Galene doctor, & senex Coë,
Utroque praeside putidam tueor thesin.
O tristis intestina coli tormina,
O barbarum Rha, & Senna flatulentior,
| |
| |
Et horror ipse, Soccotrina, & Psyllium,
Et Sarcocolla, & Peplium, & Terebynthina,
Et Agarice, & Colocynthis, & Fumaria, &
Euphorbium & Hermodactyli, & tu turbidum
Turbith, Sagapenum, Carthamum, tu Absynthium,
Et Cassia & Scammonia, & tergens Cremor,
Asarum que, Manna & Ceterach, & caeterae
Erinnyum, Proserpinae, Ditis dapes,
Ana unciis, ana scrupulis, ana granulis,
Quae tam ferocem viscerum discordiam
AEgro cientes memedendo occiditis,
Purgando me spurcatis intus & foris;
Vos esse Purgatorium nolens volens,
Vos nauseando, vos cacando, vos κακὸν
Purgando Purgatorium dico, voco.
De caetero securus omni, pernego,
Si non sit istud, omne Purgatorium.
| |
Ad Barlaeum
Παραίτησις.
E Castris.
IGnosce duro carmini, nec aureis,
Sed aeneis & ferreis argutiis.
Plus Martis est quàm MercurI, quâ prodeunt,
Barlaee, quas prodi vides ineptias,
De civitate, quâ casae sunt atria,
Ovile lectus, horreum triclinia;
Tibicen udis manè serò flatibus
Et nocte vexat, arma tundunt & sclopi
Scribentis aurem, quodque mireris magìs,
Muti & sepulti non gemunt vituli, boant;
Fornix, popina, (quam propinam dixeris)
Leno lupaeque, Bacchus & paucis Ceres
Coëmpta nummis, ungulae, hinnitus, rotae,
Auriga, agaso, calo, lixa, mulio,
| |
| |
Rixae, duellum, sors, fritillus, alea,
Styx universa, tota Ditis regia,
Franco loquace loquacior miles Brito,
Et Hassus & insolentior Guebrianicus,
Castrensis assiduus labor, negotium
Perenne, Vatem lancinant miseris modis.
Jam quem, quies & otium quanti siet,
Barlaee, Vati, non fugit, dic, obsecro,
Qui possit esse tam feris natalibus
Epigramma Martiale Martialicum?
| |
Ad Barlaeum mirantem unde mihi satis
ad Poësin otii.
Non benè miraris confecta negotia tantùm
Futilibus spatii linquere Carminibus.
Ipse ferax animi tumor anxius, ipsa gerendae
Carmina proturbat plurima turba rei.
Aspice, quae laxo laangueret lenta meatu,
Quàm de compressis emicet unda locis.
Temporis & rerum Versus angustia vibrat,
Qui spatio nasci liberiore negent.
Mirari posses, post te, Barlaee, vacivum,
Pondere si multo pressus asellus eam;
Passibus Heroëm si te sectatus iniquis
Grande melos tentem prodere, grande malum.
Non istud tam vana rotat vertigo cerebrum;
Quo pede me tutò metiar ipse scio.
Quae de pereptuo manant te flumine, venis
Gaudeo guttatim posse salire meis.
Vis sinem faciam? quod in horas evomo, quod nec
Evomo, de salso quod quasi dente spuo,
Quod quasi tussiculam, ructum, aut suspiria dicas,
Temporis & lex & faex Epigramma mei est.
| |
| |
| |
Ad
Lycorim cantatem.
FOrmosior Lycoris immortalibus
Pindi Deabus si movet pulcherrimas
Rogata fauces; candidi colles duo,
Illustrium par grande luminarium,
Et labra, gemmae, queîs nec Indiae ferunt
Quid conferendum, & illae eburneae manus,
Quique articulo me mortis articuli premunt,
Amore cuncta foera, facta gratiis,
Sic intuentis occupant miraculo
Aciem perenni, ut aurium infelicium
Vanescat usus, & canatur fabula
Jam penè surdo, oculisque solis audiam.
Mox intuentem tanta vis coelestium
Quatit tonorum, tanta divinae ferit
Linguae tyrannis, ut repentè distrahar
Novo s tupore ab occupationibus
Oculi furentis, fervidisque aspectibus
Et aure solâ cogar intuerier.
Tandem nec aure, nec oculis consto satis,
Utrisque captus, ut capi semper Dei,
Infirmitas humana non semper ferat.
Quae, Juppiter, iste cantus incantatio est
Tace, Lycori; coecitate me tuum
Et surditate plectis, & truncum facis.
At pulchra porrò, & saeva cantatrix mihi, &
Quin psalle, Diva, si taces, insanio.
| |
| |
| |
In Erycii Puteani
Caesarum Austriacorum Elogia.
Ecce quod invideas, qui nunc augusta Viennae
Tradita per tantos sceptra tueris Avos.
Non uno cum Sole micas, stipatus Avûm vi
Non uno socio Caesare sceptra tenes.
Quot legis hìc rerum dominos, consortia Regni
Crede super terras Astra redîsse tui.
Crede nouâ sic luce frui, ut contermina Mundo
Fatales iterum non subitura vices.
Tanti est Austriacis, Puteano vindice, lethi
Coelitùs expertem sic repetîsse diem.
O minimè mortalis, ô in ludibria coecae
Sortis, ô in Coelos imperiosa manus!
Quos natura Duces, quos inclementia Fati
Extinctos voluit, non sinit una mori.
Ecce tamen quibus incumbas solatia, Caesar;
Si volet ista quidem, quod volet, ista manus,
Tu quoque, Caesareos inter victure Nepotes,
Post tua cum Proavis fata superstes eris.
Jam Superi, in vestra vobis statione placete:
Sic quoque non superos credimus esse Deos.
|
-
margenoot1
-
Desipere, non auscultare. quasi μὴ ἀκούειν, ἤ μάταια κοεῖν. id est, νοεῖν.
|
Auteursrechtvrij