Momenta desultoria

cIɔ Iɔ c xʟɪɪɪ.

Super Caenam Domini
Precatio.

AVelle me mihi, Deus, me saeculo,
Me vanitati, me luto, me sanguini
Subbullienti, me superbo crimini
Culpaeque noxiisque fermentis Adae.
Affige toti mentis obtutum tibi,
Affige toto saucium mysterio,

[p. 63]

 

Jesu Redemtor; Hoc enim est Corpus tuum;

 

Quod applicantem constat indignè sibi

 

Et morte dignum & mortis in culpa tuae.

 

At, ô superstes Christe, & à mysterio

 

Avelle mentem. mica vilis tritici est,

 

Quâ debili te sistis, absentem facis

 

Praesens ad-orem, glorioso supplicem,

 

Passi recorder. Quin, Homo-Deus, tuo

 

Illate Coelo, Manna vivum de mala

 

Manu impiorum Patrio raptum sinu,

 

Hac mente me, nunc mente me captum, cape,

 

Ubi sempiternis temporumque expertibus

 

Coelestibusque & gloriosis artubus

 

Adhuc refulges: Hoc enim est Corpus tuum.

 

Donec peracto quantulùm aut quantùm meis

 

Praedestinasti non sepultis artubus,

 

Mox & sepultis, in suprema coelitùs

 

Expergefactum suscitabis buccina,

 

Et gloriosum corpori adscisces tuo

 

Quod hìc peribit: Hoc enim est Corpus tuum,

 

Hoc te satum Parente debetur tibi.

 

AEterna Proles, Ipse de Deo Deus,

 

Fave precanti, & omnium causam suam

 

Causam putanti, & omnium causam tuam,

 

Quotquot rebellis arma saeculi ferunt

 

In se ruentis, in tuum, Pastor bone,

 

Gregem furentis, in tuam sepem truces

 

Mittentis apros, in tuam caulam lupos

 

Insanientes, in tuas Solymas Lupam.

 

Donec superbos ferreâ pessum datos

 

Virgâ domabis, pereptisque gloriae

 

Tribues coronam militantibus tibi,

 

Oculisque tersis aeviterni compotes

 

Facies triumphi, sanguinis pretium tui.

 

Veni, fidelis, ne morare; subveni

 

Tuis Redemptor; Hoc enim est Corpus tuum.

[p. 64]

In Barlaeum Deserotrem, falso me raptûs
accusantem, in itinere Amstelodamensi.

BAsia ducturo Viduam sperata Poëtae

Alter, at ex ima plebe, Poëta tulit.

Scilicet, ut Viduae successit prisca priori,

Neglectâ potior prisca priore fuit.

Tessala ductorem subitò distraxit amantem;

Excidit hoc iterum nobilis Anna viro.

Bis viduam miseratus amans Rivali honesti

Et pulchri, viduam clausit utrâque manum,

Et, certè contempta places, miserere miserti,

Dixit, habes cui sis non malè juncta comes.

Illam laeva fides spretaeque injuria formae

Fecit amicitiae foedus amare novae.

Constantemque adeò pro fluxo nacta Poëtam

Basiolis dignum credidit esse suis.

Nec, ¹si summa rei, nec si benè tradita Belgis

Exigerent ternas ²Pontica jura vices,

Dura renitenti voluit pugnare lacerto:

Multa fides multam poscere visa fidem.

Moribus antiquis, mixtâ graviate lepori,

Blanda, modesta, sui larga tenaxque fuit.

Viximus, ut solis serò sapientibus, utque

Invidiae soli displicuisse rear.

I nunc & raptos viduae nolentis amores

Invitos, Helenamque objice nempe novam:

Crimina, cur, Agamemnonios in Hagana furores

Pergama & in Batavum moveris arma Parin.

Respice Caesareas leges; quae tollere grato
⁺Nequitia, ingrato tollere justitia est.

1 Een sommetje.

2 Heulen.

+ L. Generaliter. Cod. de revoc. donat.