Momenta desultoria

cIɔ Iɔc xxxɪ.

In Danielis Heinsii Equ.
Ad Sylvam Ducis, alibique in Belgio aut à Belgis rerum
gestarum Anno MDCXXIX. Historiam.

FAtalis anni saepe concussas vices,
Obversa Fatis fata, nutantes deos;
Dubiâque sortem lance librantes diù;
Tandem Batavos, triplicisque adoreae
Frondem implicantes Frederico tàm suo
Quàm non Ibero durior laurus stetit;
Auri natantis, Occidentis viscerum,
Vectae Corinthi, velleris Peruvii
Argo Batavae sponte submissas rates;
Oppressa civis non sepulti moenia
Somno merove; teste Phoebo, pallidâ
Sorore, cumque Siderum priùs choro
Fugatum Iberum; vi superbos poplites
Flexos Batavâ, supplices saevas manus,
Vitaeque lucem, perditâ Vesaliâ,
Lucro putantum, mox pudore, mox metu
Ferri irruentis aestimantium nefas;
Collapsa retrò signa, victrici fugam
Aquilae imperatam, ponte vix uno satis
Constante tot prementium vestigiis
Trementiumque: etumentem Schetzium
Sub Frederico pressa retrò flumina,
Colles subactos, aequor ingestum solo,
Vallum procellis; Bergii segnes dolos,

[p. 21]

 

Praevisa tela, colliquatam grandinem,

 

Serique tutò fulminis spretas faces:

 

Et mox vetusta caeduae cacumina

 

Succisa Sylvae, vindicatum patriae

 

Decus, superbam rebus adstructam fidem,

 

Testatur aetas, quam videmus, & negat

 

Vidisse praesens, asseritque, & ambigit,

 

Suspensa toto tota de miraculo.

 

Iam fluxa coeli puncta, denascentium

 

Momenta rerum, penè dum nascentium,

 

Quâ vi moremur? excidit quod est, fuit

 

Quo nunc fruamur: abest magìs quod nunc adest:

 

Vicisse parvi est, si, quod est victoriae,

 

Constat fuisse, nec triumphus se capit.

 

Sinc sensit ingens Heinsius, sic entheus

 

Dictavit ardor gestienti dexterae:

 

Et, asseramus, dixit, aeternum suis

 

Ducem Batavis: Fredericum posteri

 

Coaevum adorent: occupet mens & manus

 

AEvi ruentis improbè alatas faces.

 

Si Sylva vinci, si potuit Vesalia,

 

Si Vesper omnis, Vesperi possint rotae,

 

Auriga saecli possit, invicti dies

 

Et Fata possint, obruant nullae vices

 

Vesaliae parentis aut Sylvae vicem.

 

Victura verbis charta suffecit fidem.

 

AEternus annum Scriptor includens sibi,

 

Fecit perennem: fascinata saeculi

 

Momenta credas: nesciunt Stellae fugam;

 

Torpent gelatae: quae fuere, sunt tamen,

 

Et stant futurae: segnis obstupentium

 

Amnis dierum repit: intentae sibi

 

Noctes morantur, omnis, aut retrospicit,

 

Aut cessat hora, spectat, aut spectaculo

 

Prostat sequenti. Nil agis, praesentium

 

Egene semper & flagellator Deus;

[p. 22]

 

Non omne saevo saeculum indulget tibi.

 

Quae, quâ rotator Fata quadrigâ vehis,

 

Detraxit annum justior tuâ manus

 

Valentiorque, sive quid plecro Deum

 

Certare, seu petorito aurigam juvat.

 

En de triumphishinc tuis & hinc tuo,

 

Hìc ductat Heinsius suum, hìc dictat suos.

 

Fuisse Troas, Ilium, Teucros duces,

 

Nil Cecropis restare, nil Sidoniae

 

Reliquum furentis; de tot aggestis solo

 

Saxis saloque, si vel hoc erduces velint,

 

Speluncam amantes non reperturos suam;

 

Non esse Romam, non Quirinales deos,

 

Cadaver Urbis aevitornae, umbram coli:

 

Tot rudera inter penè jam septem sibi

 

Latere colles: exules frustrà domi

 

Aras, & urnas, & penates quaerier;

 

Haec tu trophaea vindica sîs, hoc tuis

 

Ferox peremptor imputa damni rotis.

 

Nassovium est, durare; bis Nassovium,

 

Quod Heinsio debeter, indomabili

 

Annis triumpho, perpetis victoriae

 

Lauro recenti semper, & semper novâ,

 

Et gloriae superstitem, & saeclo, & sibi,

 

Perenni adesse posteris praesentiâ.

 

Cum se fuisse, quicquid est, aut jam fuit,

 

Aut in futuri nocte concubia latet,

 

Poterit fateri, sive nolit, obsitum

 

Annis situque, sic fatebitur tamen,

 

Hoc, sospitantis Heinsii praesens ope,

 

Hoc vis Matancis facta, pax Sicambriae,

 

Hoc Sylva dicet, hoc Vesaliae dies,

 

Hoc Fredericus Victor, hoc Batavi; sumus.