Momenta desultoria

[p. 18]

cIɔ Iɔc xxx.

Laura^XLatroni
Thoma Martinellio Monacho Dominicano, qui effosso Petrarcha cadaveri ferebatur brachium dexterum abripuisse.

SEu furor invidiae est, seu spes insana nocendi,

Quâ sacra Petrarchae diripis ossa mei;

Scilicet ut sparsi nusquam vestigia, nusquam

Relliqua discerpti perstet imago viri;

Impie quàm nihili es! quàm quo contendis abertas

Calle miser, quàm se destruit iste labor!

Illatum decuit memores tot crimen in annos,

Et praedatrices in tria saecla manus;

Ereptuum terris aeterni vatis amorem,

Ereptum Laurae nomen itrique Polo;

Te tibi; quem par est memorem venerabilis umbrae

Credere ad infandum diriguisse nefas,

Utque animae ingentis sceleri occursavit imago,

Sic aliquà duro displicuisse scelus;

Eradenda fuit, quam nec Iovis ira, nec ulli

Eradent ullâ posteritate dies,

Gloria, quâ stellas, jam non novus incola coeli,

Attigit aeternâ fronde decorus apex,

Tum quoque cum fragili nondum resolutus amictu

Sospes & hac terris parte superstes erat,

Et poterat Petrarcha mori. Quò mortua demens

Exanimi longùm corpore membra rapis?

Tene immortali, quoties tria verba locuto,

Tantillâ speres clade nocere viro?

Ten' coelos turbare gravem terrestribus umbris,

Vt superûm jubeas ora quod ossa pati?

Tota Cani fuerit facilis jactura sepulchri;

Diogenem laedat parva rapina meum?

X l. praetor. §. adversus eos. ff. de Sep. viol.

[p. 19]

 

Impie, jam nihili es: sedes terrena beatas

 

Non tangit minimo coelite cura minor.

 

Quod magis invideas, minor est jam coelite Laurâ,

 

Nec patimur damni quod peperisse velis.

 

Illa meis olim, fateor, confusa lacertis

 

Brachia in amplexus incaluere pares.

 

Illa meas ardens hederas, mea vincula dixi,

 

Nec semel erratum est utrius utra forent;

 

Illa meae, fateor, coïtura in foedera dextrae,

 

Dextera, ni fato displicuisset, erat;

 

Dextera non ficti totiès non parca furoris,

 

Incensi toties prodiga testis heri:

 

Sed brevis haec secum discussit inania vitae

 

Fabula; par fumo, qualis amabar, eram;

 

Qualis amor, flammae; quam non delebilis ardor

 

Educat, aeterni sanctus amoris amor.

 

Hîc ego nec proprii temeratâ lege sepulchri,

 

Nec moveor vatis quò ruat urna mei.

 

Putres relliquiae, seu jam cinis estis, amantum,

 

Non moror effossae quâ pereatis humo.

 

Ossa toris quondam, quorum non degener usus,

 

Brachia turgidulis saepè revincta meis,

 

Non egeo vestri, melioribus ambior ulnis;

 

Ambior assidui luce beata viri;

 

Petrarchâ potiore fruor, mortalis utrique

 

Sarcina, si redeat, sit reditura gravis.

 

Divulsura duos clotho sociavit amantes;

 

Vi denata pari vita renata fide est.

 

I nunc, &, modicae spolio bellator arenae

 

Nobilis, egregiae praemia caedis habe.

 

Quos rapis, in cineres ibunt aetate lacerti,

 

Decipietque manus arida praeda tuas;

 

Decipiet, sparsaeque vago per inane rotatu

 

Omnis relliquias ora vel aura feret.

 

Haec Zephyri mites, haec te clementior Auster

 

Pulveri honorato solvere justa parant.

[p. 20]

 

Quem voluit livor non esse, futurus ubique est;

 

Participes populos jam facit urna sui.

 

Una capax OvidI tellus fuit, una Maronis,

 

Petrarcham toto condier orbe decet.