|
| |
| |
Cvnae Avriacae.
Sub Natalem Principis Gvlielmi.
DII Batavûm, Dii Belgarum, Dii quotquot ubique
Vivitis, & littus non laevo lumine nostrum
Aspicitis, praestate Deos, & singula quique
Numina in has pleno profundite sidere unass.
Spes jacet hìc Batavûm, & quiddam quod pręstat Jülo
Dardanidae; fuerit certê magnae arboris ille
Truncus, hic, hic majoris erit post saecula ramus.
Perpetuam libertatem, jus vindice ferro
Tutandum, infandique odium immortale Tyranni
Hoc legimus vultu; quem quondam sole propinquo
Ferre negabit adustus Iber; plus fulminis illo
Projicitur, quam cum medio sublimior axe
Torres, Phoebe, diem, & summo discrimine findis.
En caput, en ferro factos per tempora cinnos,
En frontem aeternae subituram frondis honorem,
En cristis galeâque & sanguine subter Ibero
Velandam, si prima datis tria lustra Sorores.
En patrium cum fronte decus, sub fronte virili
Maternos oculos, & jam nunc saeva minantes
Hostibus & promittentes non saeva puellis.
Ecce, cui roseo cedatis fraga labellum,
| |
| |
Os patrium, os maternum, os oscula figere natum,
Imperio natum simul & simul arma ciere,
Arma, viros, aciemque & ferro impingere ferrum;
Os natum, populo in magno si fortè coorta est
Seditio, mulcere animos, & ponere fluctus
En humeros ferre arma pares, en brachia grandes
Admissura toros, & longas Principis olim
Porrectura manus, quas non nisi crimen & hostis
Horreat, in justos aequas aequè atque benignas.
Caetera quid memorem? bene sic, natura, probéque
Curasti; fecisse marem laus omnis & una est.
Mox faciat mas iste mares, quos mascula longùm
Ditet & aeterno connectat germine proles.
Dii Batavûm, Dii Belgarum, Dii quotquot ubique
Vivitis, ardenti faciles concurrite voto.
| |
AEger Caspari Barlaeo,
Doctori Medico, Vati & amico summo,
Vt levare morbum pergat iterato carmine.
UMbra mei, vix ullus eram; vestigia magni
Nominis urgebat pes tertius; omnis ab omni
Cesserat, impexum fugiens per tempora crinem,
Ore rubor: stabant oculi, poterantque videri
Sidera de fixis, emortua sidera coelo
Pallenti: stabant, nec si vel pagina (cujus
Da summos, Barlaee, viros, da quem libet, uno
Te reliquo:) nec si contra monumenta stetissent
Cum seclis victura, loco cessura putasses.
Spiritus (hunc movi solum) spirabat ut olim
Vidimus aestivis quiddam sudare cavernis;
Halitus hic dici possit, si possit; Ab illo
Aëre quis vocis fragor? heu! quem regna silentum
Nocturnique Dei, votaeque soporibus umbrae
Sustineant, non, Luna, tuos obtundat amores.
Verbo, talis eram, qualem, Barlaee, vel hostem
Obvius aut gemitu aut lachrymâ digneris obortâ.
Cum subitò de te praegnantem Carmine chartam
| |
| |
Intuito & multo solantes omine ceras
Praebentique avidam blandis afflatibus aurem
Hei mihi quam vires traxerunt ossa novellas,
Quam coepi meus esse, iterumque iterumque ransci,
Et morbo procul ese meo, componere gressum,
Porrectumque efferre caput! stupuistis amici:
Atque aliquis nata est, ait, haec de Vate Galeno
Pagina, & inclusit quo nunc quoque digna fovetur
Extorquenda sinu. Mihi sensim hygieia vigorque
Pristinus obrepunt, pergin' praevertere, pergin'
Festinae laudem solus meruisse medelae?
Esto quod es, Barlaee, mihi; confundde Poëtam
Et Medicum, duplicemque Deum tam saepe propina,
Ut recreer, sanerque simul: salvere priori
Carmine praecipiti jussus medicamine, credam
Perpetuum cogi nullus languere secundo.
| |
Eidem,
Cum altero carmine salutem aegrotanti falso ominatus esset.
HEu, Barlaee, parum invalido valuistis amico
Hippocratea cohors, procul estis ab omine vates:
Me gravior recidiva tenet, me tertia toret
Quaeque dies, mediâ Medicorum nausea torquet.
Jam prohibe versus, jam totum Helicona, domosque
Pieridum praeclude, satis sic urimur unâ
Febre, nec asciti face fas ardere furoris.
Tu quoque verte stylum. quo si cum laude mederi
Et fructu, Barlaee, voles, omitte nefandos
Numina vana deos, &caeci somnia saecli;
Sursum oculos, animumque leva, fer seria sursum
Vota pius, venerare Deum, qui sidera nutu
Torquet, & hoc uno formavit sidera nutu.
Ille meum vestrâ prece delinitus, Amici,
Ille meum vestro flexus deliniet ignem.
Audi summe Deus, nec, si quae gratia restat,
Longiùs heu! merito plenam differto salutem.
| |
| |
| |
Repulsâ Febri, ut credebam, sumpto de humanis
ossibus ramento.
Qvis mihi ventriculum tepidè novus insidet hospes?
Quis durâ se parte sui mihi miscet, & intus
Pulvereo per non sua viscera depluit imbre?
Aureus imber eras, Divûm Pater, osseus hic est;
Te penes inventi sit honor, quae gratia restat,
Vendicat hanc, qui sanatum sibi vendciat autor
Pulveris infusi Hugenium, quem dira, minantem
Osse, lues parvoque abigentem pulvere fugit.
O pulviscule, de quo tu mihi corpore cumque
Raderis, & cassis instauras artubus artus,
Re gestâ revocatus abi; cum laude peractum est
Quod poteras; solidare tibi; quà relliquus unam
Efficies socio compactus pulvere massam,
AEternam voveo videas compacte quietem.
Quisquis eras, voveo: voveo, & si truncus Iberam
Clauserit iste animam; Batavorum funeris iram
Absolvit sepelitque dies; odisse cadaver,
Hispani est; Batavi, Hispanum fecisse cadaver.
Quin ego, si praestant Batavis Hispana, quotannis
Auriacus voveo serat haec medicamina victor,
Auctaque perpetuis crescat Medicina triumphis.
|
|
Auteursrechtvrij