Momenta desultoria

Nobilissime & Amplissime Domine;

SI judicio posteritatis multùm Ennio ille catus AElius Sextus, Horatio autem Cascellius Aulus debent; praeclari jureconsulti, sed illorum clariores carminibus, quamvis obiter iis inserti: quantùm Hugenio debeo, qui honorifico nimis elogio me sui poëmatis arbitrum facit? Namque Musae tuae parturienti me velut obstetricem accessis, nequid Monstri, vel Abortus oriatur. Ego verò, vir & vates nobilissime, monstrum censeo, te inter negotia tam ardua, tam tetrica, tam lepidos amaenosque versus gignere. abortus, sed maturis partubus elegantiores, puto illa Epigrammata, quae aliud agenti exciderunt. Scripserit argutulos illos versus in aulâ Ausonius: tu pares in castris, inter classica & srepitus armorum, effudisti. Cum docti facundiae tuae acumina admirabuntur, plus tribuent sapientes praestantiae animi; per quam licuit inter fragores propinqui Martis deliciari cum Camaenis: candorem verò amabunt omnes, quo tot Amicos, Eruditos autem quoscumque,

[fol. *****2r]

tanquam amicissimos celebrasti. Prorsus eâdem operâ & Musis & gratiis litasti. Spero, Editio secunda (hanc enim distractis cupidè exemplaribus exhaustam auguror) tot siderum choro & meum inseret nomen: cum scriptum ad me epigramma non cedat editis. Cujus me judicii falli, per amorem mei, suspicarer; nisi idem de versibus judicarem, quos exemplaribus inscripsisti ad summates eruditi Ordinis, Puteanum & Wendelinum. Quibus cum in reliquis concedo, in Amore Cultuque tui non cessero. Epistolae tuae non respondeo, nisi imparem me benignitati tuae & sermone & rebus esse. Vale.

Virtutis & doctrinae tuae perpetuus cultor

D. TULDENUS.