Korenbloemen

[p. 19]

Op de dood van Tesselschades oudste dochter en van haar man, even later doodgebloed
13 juni 1634

De groener vrucht als rijp, de rijper vrucht als wrang,
de voor-vrucht in de rij van Tessels echte planten
verrotte van kwaad vuur. God raapte ze uit het zand, en
verhief er 't beste van in 't heilige gedrang
van de onverderflijkheid. De moeder week de dwang
van 't eeuwige beschik. Haar worst'len was geen kanten
in 's hemels wederwil: zij dreef maar bij de kanten
in beider ogen zee. Maar 't werd de vader bang
van 's moeders wee en 't zijn'; en om ze bei te ontvaren
verdiept' hij 's moeders zee, met drupp'len eerst, toen baren,
bloedbaren - en ging t' zeil, van Tessel opwaarts aan;
en bloedde nog dít woord vanuit de laatste stuipen:
het bloed van vrienden kruipt waar 't niet en weet te gaan,
't bloed van een vader springt waar 't niet en weet te kruipen.