Korenbloemen

Lied voor Sterre
Nijmegen, te midden van grote drukte, 13 augustus 1634

Hoe is 't beloven van ons vergaren
zo haast verstoven met wind en baren?
Ai, eigen Sterre,
die mij van zo verre
ziedt en toch niet ziet:
ai Sterre waarom en verschijn je niet?

Het zoet verbeiden van jouw genaken
kon mij het scheiden min bitter maken.
Maar stoute Sterre,
die je toen zo verre

[p. 20]

 

van ontrouw geliet:

 

ontrouwe Sterre, jij en meende 't niet.

 

 

 

Zoek ik in 't hoge van 's hemels ronden,

 

straks zegt mijn oge: jij bent gevonden.

15

Maar schoonste Sterre,

 

die ik van zo verre

 

zon en maan benij:

 

maar Sterre, daar en is er geen als jij.

 

 

 

Ga ik beneden langs 't aardrijk werren,

20

straks zegt de rede: daar staan geen sterren.

 

Ai aardse Sterre

 

die ik eens zo verre

 

van de hemel koos:

 

kom, Sterre, en maak de rede redeloos.