Gedichten. Deel 4: 1644-1652

[p. 339]

Bijlage.

Lofdicht op de Heylighe daghen (1645).

In nobilissimi viri Constantini Hugenii eq. Zulechemi domini, et celsissimo arausionensium principi a consiliis et secretis dies festos¹⁾.

Silete noctes Atticae et vos Vesperae
Siculis feroces, vosque noctes et Dies
Scribentis Ascrae, insanientis Graeciae
Silete festa, queis Eleusis tollitur,
Vel Roma foedis dissoluta gaudiis
Colit Lupercal; seque Baccho devovet
Lascivientis faex profana Romuli.

En, Christianis Vesperae, Noctes, Dies

Alii refulgent, et fugatis noctibus
Caecutientis saeculi, crepusculum
Illustre mundi deviis mortalibus
Coeleste lumen fundit et sacrat Deo.
Zulichemus Aulae cultor et Celsi ducis
Divina fatur, et salutis principes
Sacrosque nobis tot dies loqui facit.
Qui nuper orbi tot diserta prodidit
Commenta vates, ingenîque fulgetra,
Qui curtum et acre in multiformes naenias
Epigramma torsit, et per impetus breves
Saliens, acutam provocavit Bilbilim:
Satur Latini masculique spiritus,
Latiique doctis expeditus vocibus;
Jam verba donat Belga Belgis matribus,
Decusque grandis Hoofdiae in lucem rapit,
Sacerque linguam mutat et facundiam.

1) K.b.., I, 41, en Barlaei Poem., II, 570.

[p. 340]

 

Nunc Solis illam mystici illustrat die,

 

Causasque prodit ter verendi nominis,

 

Solemque Soli ab ipso Sole foenerat.

 

Egressus annum, ceu renascens Virbius,

30

Novum salutat, hospitemque corporis

 

Animum reformat, induitque vestibus

 

Recti, pudoris, juris, innocentiae,

 

Humanitatis, gratiae et modestiae.

 

Dum vagientis quaerimus cum Regibus

35

Cunas Iësu, et stella praelucet Magis,

 

Sequitur satelles noster, et per invias

 

Vias eunti stella fit puer Deus.

 

Sol ora condit, occidente Cynthio

 

Aeternitatis, sed medentem crimini

40

Crucem tuetur, qui suum dolet nefas,

 

Diemque poenis horridum placat sibi.

 

Ruentis iram et saevientis Angeli

 

Evadit ictus, cui cruenta limina

 

Nihil merentis victima tabo madent.

45

Hoc Pascha vatis. Illa gentibus fuit

 

Aurora felix, quae sepultum reddidit

 

Vitae parentem et morte mortem contudit.

 

Mox raptus alte nubiumque curribus

 

Vectus poëta, se potentis vindicis

50

Infert triumphis, seque adunari cupit,

 

Ceu Sponsa Sponso, filius suo patri,

 

Capitique membra, miles optimo duci,

 

Fraterque fratri, palmes ipsi vineae.

 

Hinc lapsum ab alto Flamen omnes occupat,

55

Variisque linguis dum loqui facit Patres

 

Bissex, in ipso Vate fit miraculum,

 

Unoque Batavis ore diversum sonat,

 

Grajusque Grajo, Belga Belgis, Ausoni

 

Respondet Auson, Celta genti Celticae.

60

Praesepe sanctum, pauperes Christi lares,

 

Deforme tectum sospitatoris Dei,

 

Supplex adorat; sordidisque culcitris

 

Una quiescens, invenit sibi locum,

 

Quicunque factum damnat hoc foeno suum,

65

Opesque quaerit indigum juxta Deum.

 

Tandem patescit Mensa, quae det pabula

 

Animae labanti, et sanguine occultam sitim,

 

Famemque carne pellat indomabilem.

 

Donat seipsum corpus et simul datur,

70

Idemque sanctis pluribus corpus datur.

 

Quin plus farinâ vescimur. mens digerit,

[p. 341]

 

Quod dens nequivit. intrat os pium Ceres

 

Stupenda, mentes esca fracti corporis.

 

Res tota vera est, discrepamus in modis.

75

Hos discrepantes dulcis uni Charitas.

 

Haec sacra scribis Autor Hellemantiae,

 

Dumque Orbis orbi donat orbis frustula,

 

Strenisque amoris vincla stringit vilibus;

 

Tu summa donas, quemque cuncti poscimus,

80

Quo cuncti egemus, involutus fasciis,

 

Cadens, resurgens, tot repertus Regibus,

 

Tot dona mittens, Strena mittitur Deus.

 

 

 

C. Barlaeus.