Gedichten. Deel 3: 1636-1644

[1640]

Ad principem auriacam παραμύϑιον³⁾⁺.

Hactenus infandum decuit doluisse dolorem,

Hactenus Infanti congemuisse tuo:

Tormina torminibus, fletum vagitibus illis

Non bene maternus non sociasset amor.

Donec Mater eras, et erat spes altera quem fles,

Audisti lachrijmis officiosa pijs.

Nunc ubi sublatum Patriae Patrique Tibique

Donauit Patriâ nobiliore Pater,

Quaeque sub incerti nebula latuere futuri

Publica sunt partus ultima fata tui,

Contentam fleuisse jubet nec flere Creator.

Disce Deo siccis orba subesse genis.

Impia res lachrijmae est, quibus indignata reposcas

Nec genitum Patri, nec Tibi, nec Patriae.

Cal. (1) Ian.

3) M.D., 148. Zoo luidde de titel oorspronkelijk; later als in M.D.: Ad eandem, Παραμύϑιον. Zie op 5 Dec. 1639.

+ [krit] Bij vs. 11 in marg.: Dum infans viueret, jejunans flebam; quia dicebam, quis scit? gratiam est facturus mihi Jehoua, ut vivat infans. At nunc mortuus est; quorsum ego jejunarem? possemne reuocare eum denuo? 2. Sam. 13.

In ejusdem morte matris auriacae luctus, aere tempestuoso⁴⁾.

Nempe meis ultro conspirat luctibus aether,

Immenso lachrijmis confluit imbre meis:

4) M.D., 148.

[p. 130]

 

Aetherios fletus Thetijs replet omnibus undis,

 

Tota latent toto littora moesta Mari:

5

Accedunt Boreae suspiria suspiranti;

 

Quassa procelloso turbine Terra gemit:

 

Omnis inauditis reboat mugitibus arbor,

 

Procumbunt laceris tristia ligna comis.

 

Claude cauos exhausta sinus Natura; doloris,

10

Tota dolor si sis, umbra, nec umbra mei es.

 

9. Ian.

In principis infantem mortuum gypso efformatum¹⁾⁺.

Ut grauis Auriaco fati inclementia Flori

Praecipiti vitam sustulit exitio,

Qualis inexperto pullum per inane volatu

Elapsum morsu praepete falco rapit.

Intuita has animae exuuias super aethera vectae,

Contactu, formâ, pondere marmoreas,

Diriguit saxo similis perculsa Genitrix,

Vix modo lamentis pervia, vix lachrijmis.

Hei mihi, quam crudo par es noua forma dolori,

De saxo Natum saxea Mater habet.

Saxea mater, habes quo te solamine vincas,

Parce pie madidis orba, nec orba, genis:

Auriaci Infantis Patriâ potiore recepti

Dimidium docto marmore Terra tenet:

Tantus honorari, parto de morte triumpho,

Non potuit statuâ nobiliore Puer.

23. Ian.

1) M.D., 147.

+ [krit] vs. 7 perculsa Genitrix M.D.: tremebundo Mater

Ad filiolos emblema brumale²⁾.

Audaces pueri, soleis animisque Batauis

Stare super stantes quos vetat ardor aquas;

Discite quam ludi non est puerilis imago

Ludicra, quam jocus in seria vester eat.

Lubrica mortalis vitae via marmoris huius,

Frigore concreti marmoris, instar habet.

Quisquis in hac glacie stadij meruisse coronam

Destinat, armato conuenit esse pede.

Ferratum virtute pedem si negligit, aegro

Debilis incessu labitur aut titubat.

Nec satis armari est; quibus uti prouidus armis

Nesciat, infaustum tiro subibit onus.

2) M.D., 149, met den titel: Ad eosdem. Daar gaat het volgende vers vooraf.

[p. 131]

 

Si laevâ dextrâue grauis, si forte supinus,

 

Vel medio procul a pondere pronus abit,

15

Ut bene festinet, turpi conamine, casu

 

Multiplici, pravâ displicet arte bonis.

 

Sin medio rectus vitiorum, tramite certo

 

Virtutis durum sub pede calcat iter:

 

Nulla, nec adversi, vis in vestigia venti est,

20

Aut fugat, aut factas rumpit ubique moras:

 

Conanti facile est quidquid molitur, ab omni

 

Turbine securâ prosperitate natat.

 

Algeat an sudet, nihili est; constanter utramque

 

Ingenuâ sortem dexteritate leuat.

25

Donec in optatae felicem limine metae

 

Mulcet honorato parta labore quies.

 

Audaces pueri, tales sub imagine tali,

 

Patre nec invito, semper amate jocos.

 

28. Ian.

Praefatio¹⁾⁺.

Scazonte claudo conuenire σκάζοντας
Per laeue Brumae marmor, o domus nostrae
Decus atque ocelli, tanquam idoneo versu
Iustum ac decorum censui: sed incoepto
Mox expulistis, derepente tyrones
Facti magistri: nec quadrare morosum
Epos fateri tanta me rei durae
Solertia adegit parta tam breui nisu.
Hinc, ecce, durum carmen, hinc stylum vertens
Sermone blando, lubrico, leui et laeui
Laeues leuesque dissero ad natatores.
Fauete linguis; musa, fas, ratio suadent
Aptarier pedem pedi, meum vestro.

28. Ian.

1) M.D., 149. De titel luidt daar: Ad filiolos paucis diebus solearum ferratarum incredibilem peritiam adeptos. Emblema Brumale. Praefatio.

+ [krit] vs. 7 Epos eerst: Carmen als in M.D. - vs. 8 Solertia M.D.: Cognitio

De convivio concionatorum²⁾⁺.

Coeli praecones hilarâ risisse popinâ

Traditur: exempli copia facta boni est.

Quidni facta simul monitorum et verba sequamur?

Quod Patribus licitum, fratribus esse puto.

28. Ian.

2) M.D., 147, met den titel: In comessatiunculam Presbyterorum.

+ [krit] vs. 1 M.D.: Presbyteros hilarâ madidos - vs. 2 facta M.D.:, Roma, - vs. 3 Quidni M.D.: Quid si - sequamur M.D.: sequaris - vs. 4 puto. M.D.: negent?

[p. 132]

(Ad eosdem)¹⁾.

Carminis incocti tepidum excusate calorem:

Anni temperiem frigida vena refert.

29. Ian.

1) M.D., 150. In het HS. heeft het versje geen titel. Het versje behoort bij Ad filiolos caet.

Pro glacie²⁾.

Naturam reuerenter habe: quicumque cadentis

Murmura, candentis marmora fontis ama.

30. Ian.

2) M.D., 150.

[Qu'on ne me parle plus d'une seconde espouse]

Qu'on ne me parle plus d'une seconde espouse,
Qu'on ne m'aijt resolu le doubte d'un grand Cas:
Ie n'en sçaurois aijmer qui ne fust fort jalouse,
Et qui le fust bien fort je ne l'aijmeroij pas.

ult. (31) Ian.

Ad amicos Amstelodamenses mox adeundos³⁾.

Barlaee, Vossi, Vondeli, omniumque Hoofdi
Caput et chorage; et omnium Vicoforti
Hospes diserte; si vacatis indocto
Quantum sodali non semel vacauistis;
Si fert juuentae votus inquies tritae
Fervor cathedrae, Rhetorisque Barlaei
Auditor unum commodat diem raro
Frequens amico: Vossij labor, curae,
Sudor stupendi, publicoque decreta
Dicendi origo grandiusque molimen
Sacrata lucubratio rei sacrae,
Interpolari si ferunt leui, laeto,
Breui Lyaeo: Vondelj super saeclum
Augusta Magnum tela Caesarem saeclo
Datura pausam si capit nec optandam,
Nec poenitendam; si quod Hoofdium fas est
Momentum amicis imputare, quod Belgis
Decedat, exigentibus diu Belgis
Calamitatum Patriae, sed assertae,
Tabulas perennes, aeneas, mares, omni
Superfuturas saeculo, omnibus chartis:
Si Wicqueforto nen vacare magnatum

3) M.D., 49. In 2 HSS.; één daarvan is op de Leidsche Bibl.; het heeft den titel: Quinqueviris Bacchanalibus, en den datum.
Den 5den Febr. (vgl. Oud-Holland, 1887, blz. 100) zond Barlaeus aan H. een vers (Poem., II, 436), waarin hij meedeelde, dat Tesselschade te Amsterdam was. H. antwoordde met dit gedicht en beloofde ook te zullen komen. Van Baerle antwoordde weer met: Ad .... Constantini Hugenii Amstelodamum adventantis erectos scazontes responsio (zie Tesselschade Roemers en hare vrienden, 74).

[p. 133]

 

Victricibus curis vacat, frequentesque

 

Ab Orbe, qua eruditus est, manum cerae

25

Implere cessant, otioque, nec scriptor,

 

Patet insolenti: Inaestimabilis quincunx

 

Selectiorum Belgicae virûm, magnae

 

Amstelredami nobilissimi Ciues,

 

Si ferre non grauamini quod inuiti

30

Nondum tulistis, ecce qui bonas laete

 

Perdamus horas, otiosus Haganae

 

Desertor aulae, et serio procul vultu

 

Vos abdicato. Si fauetis, et rugâ

 

Non summouetis obuios peregrinos

35

Inhospitali, Tesselaeque congressum

 

Riualibus non inuidere riualis

 

Barlaeus audet: Ecce vos rotis, velis,

 

Curru, carinis, aut equestribus vecti

 

Sellis adimus. Effer omnium sodes

40

Barlaee verbis, quae sit omnium concors

 

Sententia: si σκάζοντα quid poetastrum

 

Dignare Princeps Rhetorum et poëtarum.

 

Ridete, valete, et nos amate

 

Constanter.

 

Hagae C: IIX. Feb.

Ad Barlaeum¹⁾⁺.

Vicimus: audaci cessit Schola debilis Aulae;

Frigida Barlaeo Tessela dante mea est.

Sufficit infelix nutu prostratus amator:

Inuidiae finem laurea parta facit.

Parcere subjecto pulchre placet; alter ab illo,

Gratia riuali facta, triumphus erit.

Accipe, debellate proco Proce, gaudeo victor

Cedere, me victo Tessela dante tua est.

11. Feb.

1) M.D., 150. In 2 HSS.; 1 daarvan is op de Leidsche Bibl.; het is geschreven op hetzelfde blad als Van Baerle's vers: Ridentem dicere verum, Quis vetat (Poem., II, 436) van den 5den Febr., en heeft den datum 10. Feb.
Barlaeus had in zijn gedicht geschreven: Invidet Aula scholae, schola nubilis invidet Aulae.

+ [krit] vs. 5 Parcere M.D.: Pascere

(Ad Barlaeum)²⁾.

Quam bene, quam belle, quam nostro jure, quod ipsa

Nescit, Amatorum Tessela facta pila est!

2) Gedrukt in Tesselschade Roemers en hare vrienden, bl. 23, Noot. Het HS. is op de Leidsche Bibl.; het versje staat op hetzelfde blad als Ad Barlaeum (van 11 Feb.) en heeft geen titel.
Ook dit versje slaat op het gedicht van Barlaeus van 5 Feb., waarin deze van Tesselschade getuigt: Constantine, tua est.

[p. 134]

 

Distrahitur verbis merces Hollanda Latinis.

 

Quam sua riuales somnia docta beant!

5

Nugamur, Barlaee pater: quis credere possit,

 

Quae dare non vellet Tessela, velle dari?

 

14. Feb.

Iae noch neen. In eenen ring van 7. ioffrouwen die mij verboden te vertrecken¹⁾⁺.

T geschakelde geweld van t'samen seven Steenen,

Zeil-steenen geens-gelyck,

Bestond mij onverhoeds te klemmen en verbeenen,

En spande soo gelijck,

Soo eenigh aller zyds, dat, waer ick 'tvoorhoofd keerde,

T eenpaerighe gerock

Myn hert in twijffel hiel wie 'tmin of meer verheerde,

Wie 't slapp of stracker trock.

Soo hangt de staele kist daer in der loose leden

Afgodelick geraemt

Sijn' wondre galgh beslaept, en all de oude reden

Van swaer en licht beschaemt.

Wat meende dit verraed? men wilde mij doen willen,

En wild' ick, soo verkracht?

Oh neen, myn will, in 't eerst Weer-will van seven Willen,

Hadd nu geen' willens macht.

Zeilsteenen van ontsagh, vier en drij paer schoon' ooghen,

Almachtigher gesternt

Dan all dat ooghen in het Hemel-holl beooghen

In eene strael getwernt,

Ick ben uw will-loos stael, en kan noch steegh noch mild zijn,

Beveelt ghy dat het zij

'T geen ick niet willen wilde, en moet er yet gewilt zijn

Wilt wat ghij wilt, voor mij.

Amstelodami 20. Feb. nocte Teïâ.

1) K.b., II, 154.
Boven het HS. in marg.: Mahomet moet doch hangen.
Den 15den Febr. vertrok H. met Jacob Van Campen uit den Haag en kwam den volgenden dag te Amsterdam, om er tot den 22sten Febr. te blijven (Dagb., 34). Die dagen bracht hij in den vroolijken kring van Hooft door. Hij wilde terugreizen, maar de dames lieten hem niet gaan. Barlaeus juichte daarover in 3 verzen, alle den 21sten Feb. geschreven: Op de cirkel der vrouwen, doen zij de Heer Constantyn Huygens, Heere van Zuilichem, besloten en verbaden; In captivam Aulam sive victum matrum precibus Const. Hugenium Zulech. Dom.; en In picturam coronae matronalis Constantini Hugenii constantiam expugnantis, pingente illam Clar. pictore et architecto Campio (zie Tesselschade Roemers en hare vrienden, 24, 77, 78).

+ [krit] In K.a. staat in den titel in plaats van vertrecken: verreysen - vs. 21 uw K.a.: nu - vs. 23 wilde K.a.: wil

[p. 135]

(Pro medicis, jocus)¹⁾.

Quaeritur an Medicis nullo Respublica damno

Orba sit: orbari non bene posse probo:

Nempe peremptores hominum si tollimus, unus

Qui vivos capiat, non satis Orbis erit.

25. Feb.

1) M.D., 151; het versje heeft in het HS. geen titel.
Boven dit en de volgende 6 versjes staat als opschrift: Acumina Hispanorum. Parte 1. 1., en in marg.: Ex Flor. Espagn.

(In annam garrulam edentulam)²⁾.

Miramur juueni dentes collabier Annae,

Quos tam perpetuo verbere lingua perit?

27. Feb.

2) M.D., 151; het versje heeft in het HS. geen titel.

(De creditore securo)³⁾.

Mollis, ais, pluma est quâ somnum debitor hauris,

Mollior est quâ cui debeo, Paule, cubat.

27. Feb.

3) M.D., 152; het versje heeft in het HS. geen titel.

(Pauper in coenum lapsus)⁴⁾.

Tollere de coeno lapsum properantibus Aulum

Mittite ait, non tam molle cubile domi est.

27. Feb.

4) M.D., 152; het versje heeft in het HS. geen titel.

(In ebriosum febricitantem)⁵⁾.

Cur leuis Aemylio grauis est medicina? veretur

Quae posset febrem tollere, posse sitim.

27. Feb.

5) M.D., 151; het versje heeft in het HS. geen titel.

[Ut sint conjugij sacra, maritus]

Ut sint conjugij concordia sacra, maritus

Expedit ut surdus, coeca marita siet.

28. Feb.

[Irus ut effractas sensit de nocte fenestras]

Irus ut effractas sensit de nocte fenestras,

Risit, et ad furem talia verba dedit:

Tune quid hinc noctu rapias, ubi nemo, nec ipse

Claro quid memini me reperisse die?

29. Feb.

Van droncken Ian⁶⁾.

Als Ian voll druijven is, voll honich-natt, voll biers,
Voll allerhande vochts, dan is hij eerst voll viers:

6) K.b., II, 155.

[p. 136]

 

⁺

 

Als Ian sijn' beenen staen en waggelen als palen

 

Die rott zijn, kan hij eerst de kloeckste achterhalen:

5

Als Ian syn' handen staen en beven als een blad,

 

Dan kan hij yeder een begrijpen, waer hij vatt':

 

Als Ian syn' Tong begeeft, dan kan hij, onder 'tlispen,

 

Als een voll-komen man, een yder een be-rispen.

 

Dat's wonder; maer dit niet: Als Ian niet staen en kan,

10

Dan komender ontheupt' en kreup'le kind'ren van.

 

11. Mart.

+ [krit] vs. 8 een voll-komen man K.b.: onberispelick

De mirabili te ad mirabilem Barlaeum¹⁾⁺.

A Gange nostro non diu petitum Te,
Te sobrium, Te providum, disertum Te,
Suaue Te, subtile Te, eruditum Te,
Te gloriosum, nobilissimum Te, Te,
Cum te, τι θεῖον, esca coelicolûm Te,
Et Nectar, et jentaculum, et caput coenae,
Fertur potenti, quidque per leues frustra
Paeti vapores, quidque per graues frustra
Bacchi liquores quaeritur, sacros oestro
Afflare vates, arduumque potis Te
Nil repperiri, prona cuncta diti Te
Proferre venâ, bis valere potum Te
Quod sobrius valebat; ut stupeat cum Te
Sese esse factum quisque quod sine Te non est
Genio nec arte. Si fidem meretur Te
Praeco penes te, si quod esse produnt Te
Te teste Te sit; Teste te, et bonis Te ac te
Amantibus, me teste, me peramanti Te
Ac te, diserte de Te dixit ac de te,
Barlaee, qui te dixit esse totum Te.

In castris aenden Reurderbergh. 5. Aug.

1) M.D., 151, met den titel: De mirabili herba Te, caet.
Den 9den Aug. schreef H. een brief aan Barlaeus over hetzelfde onderwerp (Epist. Lat.) Bij den titel in marg.: Herba Jndica.

+ [krit] vs. 5 coelicolûm M.D.: coelitûm Te, - vs. 6 M.D.: Jentaculum, promulsis - vs. 18 peramanti M.D.: diligenti

Air en ma pathodie imprimée²⁾⁺.

Graues tesmoings de mes delices,
Chesnes touffuz, beaux precipices,
Qui m'auez tant flatté
Ialoux et glorieux de ma felicité.

2) N^o XXXIV der Pathodia.

+ [krit] vs. 3 Path.: Que j'ay veu tant d'estez,

[p. 137]

 

⁺

5

Adieu deserts; puis qu' Amaranthe

 

L'ingrate amante

 

Ne gouste plus voz ombres, ni ma voix,

 

Vous n'estes plus mes boiz.

 

 

 

N'attendez plus que je me rende

10

Ou d'autre que l'Amour m'entende,

 

La seule Eccho me nuict,

 

Et l'ombre qu'il me fault c'est l'eternelle nuict.

 

Adieu deserts etc.

 

19. Aug. Rhynb(erk).

+ [krit] vs. 10 d'autre Path.: autre

Air en ma pathodie¹⁾.

Vous me l'auiez bien dit, visions inquietes,
Confuses veritez,
Que deux astres benings deuenoijent deux Cometes
Et presageoijent la fin de mes prosperitez.
O esperances vaines!
Si nature n'a plus de loij,
Ne reuenez vous pas, fleuues, à voz fontaines?
Amelite a manqué de foij.

Elle se mescognoist la farouche, la fiere,
La perfide Beauté.
Destournez vous mes ijeulx, n'adorons plus la pierre,
Insensible à mes criz, comme à ma loijauté.
O esperances etc.

Graue. 4. Sept. Die natali.

1) N^o XXXV der Pathodia.

Chanson pour .....²⁾.

Quand Dorinde la perfide
S'aduisa de m'abandonner,
La folle se flattoit du tiltre d'homicide,
Et creut mon desespoir prest à le luij donner.
Mais mauuaise,
Mais niaise,
Ton grand dessein est avorté,
Tu n'entends pas combien tu m'a mis à mon aijse
Dès l'heure que tu fis place à ma liberté.

Tout le soucij qui me reste,
C'est d'auoir peine à retrouuer
D'assez joliz accens par où je manifeste

2) De titel is niet verder ingevuld.

[p. 138]

 

Le bien que malgré moij tu m'as faict recouurer.

 

Car mauuaise etc.

 

 

 

Si je chante mon ramage

20

C'est pour estre hors de l'embaras;

 

Ie chante, pour en veoir pleurer dedans ta cage

 

Qui chanteront ainsi quand tu les sortiras.

 

Car mauuaise etc.

 

Graue 6. 7b. (Sept.)

Air en ma pathodie¹⁾.

Que ferons nous mon pauure Coeur,
A qui s'en fault il prendre?
Cloris est sourde à la fureur
Des criz que sans crier elle souloit entendre.
Ne parlons plus qu'au silence des Bois.
Au moins, forest, quoij que tu sois,
Comme Cloris, sourde, muette, et belle,

Tu ne fuis pas comme elle.

Tu ne fuis pas comme elle fuit,
Et si le Ciel t'envoije
Les eaux d'une orageuse nuict
Ton teint fera l'effect d'un bel oeil qui larmoije.
Puis me voijant gemir en mes aboiz,
Au moins, forest, quoy que tu sois,
Comme Cloris, sourde, muette, et belle,

Tu pleureras plus qu'elle.

Tu pleureras chere forest,
Mais, quoij que je m'en vante,
Ce n'est qu'un remede indiscret
Ce n'est qu'un faux secours d'une ombre qui m'enchante.
Ie me console en vain au silence des boiz,
Car, ô, forest, quoij que tu sois,
Plus que Cloris, sourde, muette, et belle,

Tu ne l'es pas comme elle.

Graue 12. Sept.

1) N^o XXXIII van de Pathodia; daar is echter alleen het eerste couplet opgenomen.

Chanson pour .....²⁾.

Ie n'en suis pas, volage,
Ie n'en suis pas,
De ces Amants en rage
De tes appaz.

2) De titel is niet verder ingevuld.

[p. 139]

5

Si tu pretends qu'on idolatre

 

Tes deux flambeaux,

 

Ie n'en suis pas folastre,

 

S'ils ne sont doux comme ils sont beaux.

 

 

 

Ie n'entends point, rebelle,

10

Ie n'entends point

 

Le jeu de la prunelle

 

S'il ne me poinct.

 

Ie n'entends pas qu'un oeil me poigne

 

Qui jouë à tout:

15

Des l'heure qu'il s'esloigne,

 

I'en pers le feu, comme le goust.

 

 

 

Ie n'aijme pas, friponne,

 

Ie n'aijme pas,

 

Un corps qui s'abandonne

20

A tous esbats.

 

Si tu pretends que je t'embrasse

 

D'un feu loijal,

 

I'entends que je le fasse,

 

Non sans jaloux, mais sans riual.

 

Graue 15. Sept.

In I. Smithij dissertationem pro Neomago oppido Batavorum¹⁾.

Hunc quoque, si fas est, si quam non vana meretur

Deucalioneae stirpis origo fidem,

Hunc quoque, tot gemmas inter nummosque loquaces,

Eruta felici sidere gleba virum

Naturâ ludente dedit, κειμήλιον Orbis

Antiqui, lucem deliciumque noui.

Unica Romanos inter sub judice lis est

Et Batauos, utris debeat ille genus:

Romane nascentis pueri cunabula primum,

An Batauo Solem viderit iste solo.

Res Batavas, res annorum sub nube sepultas

Tantam de tantâ prodere nocte diem,

Gentilem Batavum aduersos habuisse Quirites

1) M.D., 48, met den titel: In Iohannis Smithii, summi Antiquarii, Dissertationem pro Neomago Oppido Batavorum. In 2 HSS.; één daarvan is in het bezit van Mevr. M.M. Kneppelhout van Braam.
Het vers is voor het eerst gedrukt in Iohannis Smith Oppidvm Batavorvm, Seu Noviomagvm. Liber singularis ..... Amstelodami, Ex Typographeio Iohannis Blaev. MDCXLV, met den titel: In Antiquarii nobilissimi Doctissimique I. Smithii Dissertationem caet.
Zie over Smith, dl. II, 293.

[p. 140]

 

⁺

 

Arguit, et nostro sub meruisse Duce,

15

Romanas acies in controuersa Batavum

 

Oppida, nec dubijs tradere castra locis,

 

Tradere Caesareo, qualique Hortensius olim,

 

Quali non poterat Tullius eloquio,

 

Romanas acies inter vixisse Quiritem

20

Dictat, et in nostrum signa tulisse Ducem.

 

Dum pugnant auidae, dum cunas Roma, parentes

 

Imputat ambiguâ terra Bataua fide,

 

Tu, quod agis, Smithi, pulchri certaminis ansam,

 

Multiplicem mox, et mox, iterumque dato.

25

Nec vero sine Patre satum sine Matre videri

 

Stemmatis ingenui dedecus esse puta.

 

Rudera cognatos numeras illustria, multo

 

Consule, non raro Caesare fratre venis.

 

Respue, quo clares, tituli gentilis honorem;

30

Nobilior Terrae filius esse potes.

 

21. Sept.

+ [krit] vs. 25 vero 1 HS. en Smith: saltem

Ad ... Mijeropium ut carcerem Gulielmi Bavari com. Holl. mente capti inspecturum comitetur¹⁾.

Hic est, Myropi, furor, haec insania vatum,

Res non difficiles reddere non faciles.

Quod sane poteram verbis petijsse solutis,

Carminis insani lege ligatus ago.

Insani Comitis visuro claustra serasque

Insano comiti, si vacat, esto comes.

Decemb.

1) M.D., 152, waar in den titel staat: Ad Iacobum Myeropium caet.
Zie over Jacob van Mierop blz. 22.
Toen graaf Willem V in 1357 krankzinnig was geworden, werd hij eerst opgesloten in eene kamer van het Hof onder den grond (zie Fonseca, La Haye par un habitant, 1857, I, 121). Later werd hij naar Quesnoi in Henegouwen gebracht, waar hij in 1389 gestorven is.

Ad quatuor filios, ingrediente anno CIƆIƆCXLI²⁾.

Ilicet, exacti finem contingimus anni.

Qui dabit instantem proximus ortus erit.

Mos monet et ratio sacris votiva Calendis

Progeniem saluo dicere verba Patri.

Scandere amat pietas, et amor reuerentia dici.

2) M.D., 50.
Zie over Constantyn en Christiaan blz. 112, 113, en over Lodewyk, den derden zoon, dl. II, blz. 228. De vierde, Philippus, was den 12den October 1633 in den Haag geboren, werd in 1651 student te Leiden, reisde o.a. naar het Noorden en stierf den 12den Mei 1657 te Marienburg.

[p. 141]

 

Ut vix officij cura sit illa mei.

 

Quid tamen? inuerso placitum est nunc ordine niti:

 

Annus ab hac ipsa sit nouitate novus.

 

Descendat pietas, reuerentia cedat amori:

10

Fas est officij causa sit illa mei:

 

Vos ego, pars animi, vos, voti summa Paterni,

 

Vos o delicium, pulchra quadriga, meum,

 

Vos ego quot vixi non infeliciter annos

 

Bis duplici voveo prosperitate frui.

15

Cuius enim pueri jam nunc vestigia pone

 

Linquitis, hac etiam vincere sorte decet.

 

Creditis? hoc voueo, faciant vos Astra benignis

 

Nutibus in sano corpore mente bonâ

 

Tam mihi dissimiles, ut quos mirabitur omnis

20

Posteritas, omnis nesciat esse meos.

 

Uno spiritu. nocte inter 23. et 24. Dec.

Sigillum. Corona nihil tegens in scuto cujusdam gentilitio¹⁾.

Hoc vita, spes et ambitus mortalium,
Hoc splendor Orbis est, coronatum Nihil.

29. Dec.

1) M.D., 152, met den titel: Corona nihil ambiens caet.
Het HS. wordt door een teekeningetje versierd.