Gedichten. Deel 1: 1607-1623

[1613]

Patri colendiss.^mo felix huius anni auspicium exoptat Constantinus Huygens.
1. 6. 1. 3.

Chare Pater nostris toties celebrate Camoenis,

Vnica laus studys praesidiumque meis,

Vnice Maecenas, quo non mihi charior alter

Qua sua diffundens lumina Phoebus agit.

Accipe, (sed facilis, quando tibi nulla quietem

Impedit affligens tarda Podagra pedes:

Quando nec intentam spinosa negotia mentem

Dilacerant, nostris aemula delicys.)

Accipe, quos non hoc tibi consecramus ἀκαίρους

Sed magis εὐκαίρους tempore versiculos.

Frigida Bruma suas retulit de more Kalendas,

Ancipiti quondam tempora sacra Deo,

Illa Dies priscis toties celebrata Poëtis,

Illa meo toties omine fausta tibi;

En redit; et simul ille Lyrae, simul ille Poësis

Inventor vires tentat Apollo meas.

Tentat, et instigans animum dat, et imperat idem,

O vtinam vires addat et ille pares!

Sed moror, ac sero Divinis pareo iussis,

Non fert tam longas noster Apollo moras.

Has tibi tam faustas igitur, Pater, opto Kalendas

Quam mihi te, si non carmine, corde scio.

Et precor, illa Dies Anni labentis origo

Sit quoque laetitiae semper origo tuae.

O! si cuncta meis possent succedere votis,

Optandum in primis tunc, ut opinor, erat,

Ne tibi praesenti foret unquam tristior hora,

Quâ, puto, cum risu perlegis ista. Vale.

Votum pro illustriss.^mo principe Henrico in Angliam navigaturo ad Aeolum et Neptunum¹⁾.

Aeole Ventorum pater, et tu caerule Dinûm
Oceani qui sorte tenes et flectis habenas,

1) Den 14den Febr. 1613 huwde Frederik van de Paltz Elizabeth, de dochter van Jacobus I van Engeland Het gedicht van Huygens heeft betrekking op de reis van Frederik naar Engeland.

[p. 45]

 

Percipite haec animis, et, si sint mollia fandi

 

Tempora, supplicibus date sint sua pondera uotis.

5

Albionum medio posita est circumflua Ponto

 

Insula diues opum validis habitata Britannis.

 

Nuper in hanc (nam quas terrae non peruolat oras?)

 

Parvus Amor motis placide deuenerat alis:

 

Neu foret illa suis regio non cognita flammis,

10

Perculit hic quandam praestanti corpore Nympham,

 

Quae quantum specie superat formosior omnes

 

Tantum etiam generis titulo supereminet omnes:

 

Illa quidem magni proles generosa Iacobi,

 

Qui regit hanc iusto Sceptri moderamine gentem,

15

Forte tibi, Neptune pater, mage nota, quod illas

 

Aequoreis circum terras allaberis undis.

 

Iamque Palatino (simili quem vulnere pridem

 

Fixit Amor binis iungens duo pectora telis)

 

Sponsa Puella viro, taedas dum laeta iugales

20

Praeparat, optatumque thorum, dulcesque Hymenaeos,

 

Noluit hoc nostro peragi sine lumine festum,

 

Lumine, quod repeto (Batauûm quis dicere lumen

 

Henricum dubitet?) sed per Maris interiecti

 

Horrisonos fluctus, vocat ad conuiuia laeta

25

Connuby Sacra casta sui, thalamique iugati.

 

Vos igitur ueneranda pys duo Numina nautis,

 

Tuque pater Neptune prior, dum caerula uerrit

 

Et secat exiguâ pelagum, tua regna, carinâ,

 

Exere pacatos ponto bonus, exere vultus,

30

Imperioque tuo subiectos deprime fluctus;

 

Sterne viam Herot, placido stet marmore Pontus:

 

Sospes ut optati contingat littora Portus,

 

Qua ferus in refluas Thamesin rapit impetus undas.

 

Tu quoque (nulla uetat diuûm regina, nec illi

35

Gens inimica hodie Tyrrhenum nauigat aequor

 

Ilium in Italiam portans, uictosque Penateîs),

 

Aeole, quod potes, aduersos preme carcere uentos,

 

Propitium dimitte, suo qui flamine puppim

 

Trudat, et erecto curuet caua carbasa malo.

40

Si non nostra satis moueant vos carmina, si non

 

Terra Bataua satis, si non satis Anglia, saltem

 

Iste deus moueat, cui uos, si vulneris umquam

 

Dulce Cupidineï sensistis corde uenenum,

 

Fas est tantillas aliquando rependere grateîs.

[p. 46]

(Ad mauritium principem)¹⁾.

Inclyte, Nassaviae celeberrima gloria gentis,
Mauriti, cui clara suas victoria lauros
Attribuit toties, toties dignata coronis
Cingere maiore dignos diademate crines,
Cuius ab occasu memorabile nomen ad ortum
Transtulit immensum volitans vaga fama per orbem.
Hactenus horrendi patuere sacraria Iani
Belliferaeque fores, miseris inuisa colonis
Limina, et herbosis nil tale merentibus agris.
Dum furit insanus violentâ Marspiter irâ,
Oppida laeta viris viduans et messibus arva
Et pastore greges et dulci prole parentes,
Hactenus in tantis iactatur Belgia turbis,
Belgia cui clarum et nullo delebile seclo
Nomen acerba dedit dubys fortuna periclis.
Et nunc (pro superi!) laceras a caede recenti
Sanguinolenta genas vix tandem ad sidera tollit
Magno aerumnarum depressum pondere collum,
Et tibi coelicolûm rector supreme deorum
Persolvat meritas longo post tempore grates.
Tu quoque magnanimi soboles generosa parentis
Mauriti, rabidis illi Palinurus in undis
Semper eras, te freta malis licet obruta tantis
Pertulit ingenteïs patienter Belgia poenas,
Nec sinet illa tuas caecis ingrata tenebris
Condere plus meritas obscura silentia laudes,
Sed dabit hancce suis quibus inclyta floret Homeris
Iliadem longo memorandaque carmine gesta,
Et levibus quascumque solent impendere nugis
Ingeny, in solo hoc intendant carmine vires
Certatim Batavi celebrantes nomen Achillis.
Et iam, quando pys toties optata querelis
Venit ad hen tardum! belli pax aurea finem,
Nec tibi sollicitos reboantia tympana somnos
Impediunt, nec terribili tuba martia cantu
Excitat armatam poscentia proelia dextram,
Undique tuta quies, Batavae sine militis usu
Mollia securae traducunt otia gentes,

1) Het vers, in klad geschreven en uiterst moeilijk leesbaar, draagt geen opschrift. Het is gedicht, toen Prins Maurits in Febr. 1613 van den Koning van Engeland de orde van den Kouseband ontving, ‘waer van de Konincklijcke Ceremonie met groote Feest geschiede in 's Graven-Hage, op 't Hof, in de Kamer ende Vergadering van de Heeren Staten Generael, alwaer Uytenbogaert d'Oratie dede’ (zie Uytenbogaert, Kerckeliicke Historie, 1647, blz. 601).

[p. 47]

 

⁺⁺⁺

 

Postquam nil reliquum est, quo te tua, maxime princeps,

40

Evehat ad maius virtus generosa cacumen,

 

Nec datur illa dies oculis, gratissima, nostris

 

Amplius, exacto ferventis tempore belli,

 

Quâ tibi purpureâ frontem cingente tiarâ

 

Obvius augusti venerabilis ordo Senatus

45

Magnatum longâ soluit stipante caterva

 

Aut hos aut illos gratarier ore triumphos,

 

Iam Patriae tutor nullo dubitante vocaris,

 

Qui tumidae toties cursum rexisse carinae

 

Diceris, haud falso, medys sapienter in undis.

50

Iam tibi, quae quondam dubys fidissima rebus

 

Praestitit auxilium BelgI flagrante tumultu,

 

Miratur, stupet, ac portat grata honores

 

Albion angusto tantum a te dissita ponto,

 

Insula dives opum gelidis habitata Britannis.

55

Addit et ipse sui, tantae cui fata dederunt

 

Flectere regales moderamine gentis abenas

 

Magnus Iacobus magni documenta favoris,

 

Dum sibi te iungens socium regalia mittit

 

Vincla sodalitij meritarum praemia laudum.

60

Aspicis expressas illic adamante perenni

 

Litterulas? non has temere (sic credere fas est)

 

Indidit artificum manus ingeniosa lapillos,

 

Sed veluti nullo superabilis esse metallo

 

Creditur, et vere non est superabilis ullo

65

Ferrea durities Indae sine compare gemmae,

 

Sic ubi vos stabili semel associaverit ambos

 

Sanctus amor vinclo, non hoc iniuria longi

 

Temporis evincet, non invidiosa vetustas

 

Dissolvet, praeter dissolvens omnia fatum.

70

Sic fuat, et nostris clementi numine votis

 

Iuppiter aspiret, summi regnator Olympi.

 

Ah! potuitne dies oculis iucundior Haga

 

(Haga quater felix tantique principis aulam

 

Augustosque lares in amoena sede reservas)

75

Affulsisse tuis, albo mage digna lapillo?

 

Eia simul Batavi iuvenilia pectora cives

 

Laetitiae date signa novae, celebrate choreas

 

Et bene compositis date ludicra vulnera turmis,

 

Vndique succensis lucescant compita flammis.

80

Aspera bella foris cessant, nunc pacis in usum

 

Aerea flammivomo resonent tormenta boatu.

+ [krit] vs. 65 inde andere lez.: huius.

+ [krit] vs. 78 date HS.: data.

+ [krit] vs. 79 lucescant HS. (voor zoover leesbaar): lucerat.

[p. 48]

 

Credite quod vestri partim devinctus amore

 

Mauritium merito decorat Iacobus honore.

 

Maxime Mauriti, non huc te stemmata, non huc

85

Queîs facile ante alios fulges insignia stirpis,

 

Non proavitus honor, sed te tua praepete pennâ

 

Evehit ad tantum virtus generosa cacumen.

 

Belgia dum dubitat quaenam satis ampla rependat

 

Munera, digna tuis nec habet Diademata gestis,

90

Impatiens has ferre moras venit Albion, et tu,

 

Tu mihi militibus quondam auxiliaribus aucte

 

Nunc titulis, ait, esto meis, cape praemia solis

 

Debita Principibus quos aut sua bellica virtus

 

Aut sacra cum pietate fides ad sidera tollit.

Domui discessurus valedico¹⁾.

Tandem chara Domus Vale. Valete
Vernans hortule, tuque Scena blanda,
Nec posthac oculis uidenda nostris,
Quae denso lupuli implicata nexu
Phoeboei reprimis caloris aestum,
Et nostros toties aprica cantus,
Leni murmure frondis obstrepente,
Phyllidosque Amaryllidosque Amores
Audisti, et Dryadum leues choreas.
Et uos Thessala iam Valete Tempe,
Te te pergula dico, quae racemis
Hinc illinc redimita, pendulisque
Nutans fructibus arborum uirentum
Centum millia passuum meorum
Et tot millia, credo, caeterorum
Sensisti. lachrymis quidem subinde
Irrorata meis, sed et subinde
Fervens tota iocisque risibusque.
Et tu pulchrior ordo liliorum
A dextrâ, patulas obambulantum
Fragranti recreans odore nareîs.
Et uos mitia poma, pyra, pruna,
Quae iam linquere cogor immatura,
Quicquid denique continetis usquam
Horte, Scena, Domus, loci uenusti,
Supremo hoc iubeo, Valere, uerbo.

1) In 1613 verhuisde de familie Huygens naar De Pooten, om in het volgende jaar een huis in het Voorhout te betrekken (vgl. Dagb., blz. 8).

[p. 49]

 

Hem! quid dico? Valere? Vosne nostras

 

Vnquam credibile est potesse Musas

 

Sic rellinquere? vah! quis iste vester

30

Iam durus dominus, quis iste auarus?

 

Hei! quantum dominaris, et quousque

 

Auri sacra fames, cupido turpis?

 

Tu vero interea (coactus istud

 

Verbum profero) ter Vale quaterque

35

Domus chara nimis, nimisque cara.

Doctissimo ornatissimoque viro Ioan: Ludo: Calandrino¹⁾.

Calandrine, decus iuuenum, laus summa virorum,
Cuius ad exemplum, quanquam discrimine magno,
Omnes optatam cursu contingere metam
Nitimur, et longum requie finire laborem:
Dum tua feruenti Zelo vestigia pone
Insequimur, non assequimur, studiosa juuentus.
Hactenus obtinui quid enim, non tanta tenellae
Vis fuerit nostrae, non confidentia Musae,
Vt tibi, qui celebres inter numerare Poëtas,
Prodat abortiuos puerilia carmina foetus.
Ne tamen hasce aliquas ficte connectere causas
Aut nodum in laeuj videar tibi nectere scirpo,
Hoc vnum tandem taciturna silentia longi
Temporis euicit durum sine lege poëma,
Quo tibi, quot niueos immixta grandine floccos
Proxima fudit hyems, quot ver super arbore frondes,
Quot grauidas aestas cerealia munera spicas,
Quot dabit autumnus tumidos in vite racemos,
Tot procul a Bataua mitto tellure Salutes.
Et modo quod poteram dum lumine Calandrini

1) Naar een afschrift, niet van Huygens' hand, aanwezig op de Leidsche Bibl. (Catal. Geel, no. 996, dl. I).
14 brieven van Jean Louis Calandrini (Leidsche Bibl., Catal. Geel, t.a.p.) leeren ons het volgende van hem. Hij werd ongeveer in 1585 geboren en woonde te Genève. Van 1602 tot 1612 was hij in Nederland en leerde Christiaan Huygens kennen. In 1612 huwde hij juffr. Turettin (gest. in het najaar van 1640), die hem 9 kinderen schonk. In 1642 hertr. hij met eene juffr. Gentilis. Zijn oudste zoon ging in 1639 naar Amsterdam en nam het HS. van Huygens' vers op zijn vader mee, doch werd door Duinkerkers gevangen genomen en verloor zijne papieren. 15 Mei 1645 zond Calandrini nu een afschrift van dat vers en een gedicht op de Momenta Desultoria (zie aldaar achter de Rescripta de Mom.). De jonge Constantijn H. kwam in 1649 en 1650 te Genève veel bij Calandrini aan huis en maakte zoowat het hof aan zijne dochter Annelet (zie Journalen, in Werken v.h. Hist. Gen., N. Serie, No. 46, blz. 147-162).

[p. 50]

 

Foelix Haga refulgeret patrisque penates.

 

(Nempe tuas aliquo venerari carmine Musas,

 

Quarum tu caput, et quarum tu verus Apollo es)

 

Litterulis nunc mando meis fidoque ministro,

25

Qui ferat hasce tibi (si vis fortuna) tabellas,

 

Queis tu, seu placido recreatum murmure fluxus

 

Curua tenet liquidi spatiantem ripa Lemannj,

 

Seu potius residere domi, cum compare dulci,

 

Suasit amor roseis figentem basia labris,

30

Seu quicquam Batauas animo meditaris in oras

 

Mittendum, veteres procul affaturus amicos:

 

Denique, quicquid agas momentum impende legendis

 

Si vacat exiguum; si non vacat, insere perae;

 

Perplacet iste locus, fratris quo Caesaris olim

35

Carmina scripta manu, nostris meliora, solebas

 

Condere, quo magni seruare volumen Homerj,

 

Quo Flaui, quo Nasonis, summique Maronis.

 

Mox vbi pacatum liquere negotia, tunc tunc

 

Perlege, sed qua nostra soles bonus omnia mente.

40

Porro quid in Batauis regionibus vsque geratur,

 

Quatenus inducias pactas seruabit Jberus

 

Mauritio, quaeue has rumpent noua classica Martis,

 

Nescio: nos teneris inuoluimur vndique Musis,

 

Linquimus ista viris quos experientia multa

45

Prudentes facit, et sapientes longior vsus.

 

Nunc velutj medijs cautus Palinurus in vndis,

 

Dum clauo affixus rutilantia sydera spectans

 

Terrificos ventos tempestatesque sonoras,

 

Turbatasque videt, trepidat, vitatque procellas:

50

Securum interea somno vinoque sepultus

 

Vector iter peragit, nec scit terraene propinquus

 

An letho fuerit magis, instantique periclo,

 

Nescit an ad populos ventis abigatur Eoos;

 

Nescit an Hesperiae scandet mox littora terrae,

55

Nescit an aura fauens, an sit contraria puppi:

 

Sic nos, dum patriae medijs fortasse procellis

 

(Quod Deus auertat), medijsque agitamur in vndis,

 

Mollia securis traducimus otia libris,

 

Qui nos viuendi formam verumque laborem

60

Virtutemque docent, vt cum maturior aetas

 

Adfuerit, quicquid juuenes congessimus, eius

 

Et merito, totum sumat sibi patria fructum.

 

Ergone qui nostros Graeci, Latijque frequentant

 

Authores pluteos, quis Aristoteles, quis Homerus,

65

Quis Xenophon, quisnam Caesar, quis Liuius, inde

 

Quis Maro, quis Naso, quis Horatius, aut Juuenalis

[p. 51]

 

Narrabo? tenuine virûm diffundere laudes

 

Carmine conabor? tibi cui fortassis ad vnguem

 

Maxima pars horum, toties lecta atque relecta est.

70

Haudquaquam; satis est: nam jam suffusa pudore

 

Musa pedem retrahit, quod garrula tempore tanto,

 

Detinuit doctas nugis triuialibus aures:

 

Et iam Parnassi repetens fastigia, vires

 

Calliope lassata meas animumque reliquit:

75

Ergo Vale memorj Batauos in pectore seruans,

 

Qui te mente colunt, et te meditantur amicos.

Epigramma, in equos certatim decurrentes.

Dum rapidos nuper Coelo spectaret ab alto

Currentes Batauo littore Phoebus equos,

Ite mei, dixit, quo vos feret impetus, ite,

Praeparat ecce alios terra Batâua mihi.

Ingenuo iuveni Ioanni Dedel publice pro gradu doctoratus de pignoribus et hypothecis disputanti. Ex pvris iambis¹⁾.

Amice Dedel, ô mihi inter intimum
Reposte semper ordinem sodalium.
Quid istud esse dixerim rei novae,
Quod ante publicum hocce Litterarium
Tribunal aridi inficetias styli,
Meisque me domesticis repagulis,
(Sed ante tempus) haud vocas sed eripis?
Egone, cui nec incolam, nec hospitem
Biverticis fuisse Montis obtigit,
Cui nec ipse Delphicus quidem Deus
Favens fuisse visus uspiam potest,
Egone (verbulo vno vt exprimam) puer,
Scaphâque vectus hactenus scholastiâ
Subibo turbidum hoc Calumniae Mare?
Et inde. fac subire me. quis hinc honos
Tibi? mihi quis? haud mehercle conspicor.

1) Van de beide volgende verzen vond ik geen HS. Zij zijn echter in 4^o gedrukt op 4 bladzijden en te vinden onder de Lat. verzen van H. op de Bibl. der Kon. Acad. Dedel promoveerde 8 Juli 1613 te Leiden in de rechten. In de Acta Academica aldaar leest men: ‘Visum est VIII July [1613] D. johannem Dedel post operam in examine et disputatione pulchra praeclarissime nauatam, ad summum in iure gradum esse admittendum’. (Mededeeling van Prof. Acquoy).

[p. 52]

 

Sed, euge, mitto nunc ineptias. iubes?

 

Capesso iussa protinus. nihil moror.

 

Egone, Amice, te volente, non velim?

20

Ego negare quippiam tibi queam?

 

Vetant amoris aeviterna vincula,

 

Vetat vetus sodalitas, vetat pudor.

 

Fave Thalia, tuque Musici Chori

 

Apollo praesul, et merum decus, fave:

25

Canenda pauca panculis sibi petit

 

Is ille candidissimus sodalium

 

Ianvs, ille amicus omnium intimus.

 

(Quis huic negare possit?) eia, opem date.

Ad illustrem academiam Lugduno-Batavam. Heroicis.

Alma iuventutis Nutrix, atque altera Mater,
Flos Patriae lumenque meae, sine compare, Leyda:
Cuius ab Occasu dilapsum nomen ad Ortum
Sentit uterque Polus, nullis non cognita terris.
Heû, ubi prisca sonat Latiae facundia linguae,
Heû, quo translatas stupeat vel Achivus Athenas,
Inventum sibi Naso parem, Maro forte Maronem.
Tuque corona Virûm, toti veneranda Iuventae,
Quâ florente viget, quâ flaccescente iacebit
Gloria Leydensis (superi prohibete!) Lycaei.
Vos, inquam, ante alios, vos qui ter sancta tenetis
Iuridicae delubra Deae, quibus Illa quid aequum,
Quid fas, quidve nefas, nullâ non indicat horâ.
Dicite, num quidquam vobis meruisse videtur,
Quem sibi Pieridum teneris Sacravit ab annis
Castaliosque dedit latices gustare caterva,
Quem quintâ vixdum aetatis trieteride gestâ
Ardua scandentem Themidos sacraria vestrae,
Atque ibi (ceu medio rupes validissima Ponto
Perstat, et immoto manet vndique fundamento)
Publica senserunt perstantem pulpita; crebras
Vsque retorquentem Rationum hinc inde sagittas?
Annuitis. (quis enim sanus dubitare potessit?)
Vos igitur, quibus haec animo Sententia constat,
Pollicitis nunc state Viri, (nec iniqua rogamus)
Dedelioque meo meritam persolvite laurum.
Hic ille est (testor Patriam Patriosque Penateîs)
Quem, velut immensum sinuantia flumina Pontum,
Virtutum petit omne genus, genus omne decoris.
Hic ille est, qui vela Notis passurus in amplum
Oceanum Ivris, vestro de littore puppim

[p. 53]

 

Duxit, et e vestro solvit retinacula portu,

 

Nunc post continuos exantlatosque labores,

 

Post varios casus, spretis quae prava Voluptas

35

(Blanda Iuventuti Siren) mala fata parabat,

 

Littora, curvatis, quondam bene cognita, velis

 

Ingreditur, placido date Vos considere portu,

 

Victor, vt optatâ tandem potiatur arenâ.

 

Tibi, proinde, Dedel, integerrime,

40

Amice magne, cuncta summa gratulans,

 

Vt iste cursus institutus optime

 

In vltimum laboris vsque terminum,

 

Et alta laudis exeat cacumina,

 

Vel hisce si quid amplius tibi queas

45

Imaginarier boni, Deos rogo.

 

Tui quidem Cupido plura me iubet

 

Amorque scriptitare, sed potentius

 

Id omne frigus ingenI vetat mei.

 

Habebis ergo quicquid istud est boni.

50

At imbecillitatis interim memor

 

Meae, benignus arbiter fuas velim.

 

Tuus, nec inter infimos, sed intimos,

 

Constantinvs Huygens.

(Ad Hugenios)¹⁾.

Post varios casus (gentis clarissimae vestrae

Lumina) iam patriam visere coepit amor;

At nisi traiectis undis pelagoque remenso

Non alius dictam nunc petiisse modus.

Ille tam facilis, nostras si navita merces,

Aequi pro naulo carmina consuleret;

Sed quos carminibus doctus non flexit Aryon,

Quae spes est nostra flectere posse lyra?

Hinc est quod vestrum curvato poplite limen

Veni, nam naulum turba molesta petet.

Aequa foret tenuis menti si sortis egestas,
Si qua fides vobis, aurea dona darem;
Hoc quando invidit pridem inclementia coeli,

Quod superest saltem, vota precesque dabo.

Vester obsequentissimus servus

Johannes Couperus anglus.

1) Dit gedicht met het antwoord van Huygens is aanwezig in het Britsch Museum (Add. MS. 22953, fol. 26). Beiden werden uitgegeven door Prof. J.P.N. Land in Versl. en Meded. der Kon. Acad. v. Wetensck., Afd. Letterk., 3de Reeks, dl. II 1884, blz. 66 en 67.

[p. 54]

(Ad Johannem Couperum)¹⁾.

Pro lepido insulsum, magno pro carmine parvum

Non facit ad gustum, Coupere, credo, tuum;

Sed magis hoc, Cape tres uno pro carmine nummos.

Numquid acu videor rem tetigisse tibi?

Hoc scio, quod ternis malles tria carmina nummis

Vendere, quam tria sex carmina carminibus.

1) Het vers is onderteekend: ‘C. Huygens ann. 16.’ De vraag kan hier rijzen, of het versje van Constantijn, den vader, of van Constantijn, den zoon (1628-1697), is (zie Land, t.a.p., blz. 55), daar ook deze Latijnsche verzen heeft geschreven. Het is waarschijnlijk van den vader, daar het geheel in zijn trant is (zie Prof. Boot in Versl. en Meded., t.a.p., blz. 105).

Nobilissimis amplissimisque viris consiliarijs status confaederatarum Belgi provinciarum foelix anni exorientis initium optat Constantinus Huygens²⁾.

Magnifici Proceres, Patrum ueneranda corona,

Curia Romanis aemula nominibus,

Vos quibus et uitam, et seruatos Belgica ciues

Debet, inexhaustis Belgica clara malis,

Vos quibus auspicibus tantis erepta periclis

Gaudet ab Hesperio libera facta iugo.

Inter mille virûm (quorum se Patria foelix

Iactitat ingenys) Carmina, Vota, Preces,

Quae vobis oblata nouis de more Kalendis

Omina Perpetuae prosperitatis habent,

Vnus ego ingenui perfringens vincla pudoris

Profero cum reliquis non habitura locum.

Carmina, quae poterunt, alys coniuncta, uideri

Qualia prae radys sidera Phoebe tuis,

Cynthia siue tuis, coelo si quando sereno

Surgis ab Eoô flammea tota sinu.

Forsitan hic aliquis senior, cui longa senectus

Traxerit horrendum fronte supercilium,

Quae tua te tandem (dicat) fiducia movit

Mittere ad Augustos non placitura lares?

Hic ubi doctrinae radiant tot lumina, tu te

Posse putas minimi sideris esse loco?

Ingrate senex, sic te decoctior aetas

2) Onder het vers staat het jaartal 1613 en het getal 17. H. schreef het dus na 4 Sept. 1613, zeer waarschijnlijk in December.

[p. 55]

 

Praeteriti memorem temporis esse uetat?

25

Scilicet ingentes elapsa est Belgica poenas

 

Albanaeque manus vulnera, flagra, neces.

 

At quorum auspicys (si quis mortalia prudens

 

Inspiciat) quorum uiribus, auxilio?

 

Horum, certe, horum, quos postera nulla tacebunt

30

Siue puellarum carmina, siue virûm.

 

Ergo ego tantillo ingratus non digner honore

 

Quos dedit afflictis coelica cura Patres?

 

Pol mihi si totus liceat satiarier ardor

 

Praecipitique rotâ quo rapit ille feri,

35

Dispeream, si non faustas optare Kalendas

 

Impiger immensâ niterer Iliade.

 

At uero Icarios aequum est uitare uolatus

 

Qui timet Icary dedecus excidij.

 

Ergo Musa Tace. lectis cadat anchora uelis,

40

Ne feriat teneram durior unda ratem.

 

Vobis interea Patriae Spes, Lumina, Patres

 

(Ne loquar hac temere dissona verba die)

 

Omnia contingant, quaecumque hispanica vestri

 

Invideat uobis Gens inimica boni.

45

Quisquis es, innumeris corrade poëmata uotis,

 

An poteris longo carmine plura loqui?