Briefwisseling. Deel 5: 1649-1663

5190. J. Jordaens¹⁾.

Ontfanghen hebbende den aengenaemen van U Ed., by denwelcken ick verstaen, dat het harc Hoocheydt niet en gelieft eenighe andere contrefeytsels van Princen daerin, te weten in t triumphstuck, te hebben dan die van de heer Prince syn Hoocheyt saliger, den vaeder ende den soon, sonder meer, voorwaer hadde ick dat te voren geweten, ick waere voorder geadvanceert, maer de heer Campen hadde my dat alsoo geordoneert, ende belangende haere Hoocheden, die, dochte my, dat een twyffelachtighe antwoorde gegeven hadde, als niet wel geresolveert synde. Nu, daer en is niet besonders aen vercort, dan evenwel waer t niet ondienstich, dat ick van de twee Princen eenich wesen van contrefeytsel hadde, al en waeren t maer naer eenighe copyen van mynheer Honthorst²⁾, om reden, dat ick maer de posture en hadde in te stellen ende het stuck syn volcomenheit³⁾ hadde, en de tronien op haeren behoorlycken dach ingesteldt waeren, alsoo van ditto heer Honthorst, daernaer de perfecte gelyckenisse daer wel can indrucken, alsoo dit niet alleen contrefeytsels moeten syn, maer moet insonderheydt dat van den jongen Prins op een dobbel licht gemaeckt werden, volgens den eysch van de compositie, die ick niet wel met schryven en can wtdrucken.

Voorder hiermede gaet een crabbelingxken van het compartement, by den heer van Campen geordonneert, daer hy wadt in wilde geschreven hebben. Het en behoorde myns oordeels maer een carmen van twee a drie versen te syn, om de plaetse ende omdt de letter wadt groodt dient te wesen.

1) Het Hs. is in de collectie Morrison. De brief is uitgegeven door J.H.W. Unger in Oud-Holland, IX, 1891, blz. 195. - Zie No. 5132.

2) Zie III, blz. 208.

3) Unger las: volcomen hir

[p. 124]

Ick en hebbe aen ditto stuck t sedert myn laetsten aan U Ed. niet veel connen avanceren, overmids een ongeluck my is bejegent geweest, alsoo ick daer af gevallen hebbe door eenen trap, die omsloech, ende myn schene soo gequetst hadde, dat ick daer de geheele maent van Octobre mede gemarsch[eer]t hebbe met overgroote pyne, soodat men bevreest was, dat het vier daerinne soude gecomen hebben, alsoo dat ick op t been niet steppen en conde; maer is door Gods genaede nu weder genesen, soodat ick nu niet naelaten en sal met Gods genaede het werck te advanceren. Het valdt in t groodt ongelyck moeyelycker, als gegist hadde, ende het aldermoeyelckxste, dat ick t niet en can geheel in myn huys wtspannen, soodat ick t meer met het concept in t hooft dan met het gesicht heb moet wtvoeren om syn moeyelycke groote. Doch ick hope, met Godt, haere Hoocheydt en de goede heeren vrinden van de const contentement te doen. Den winter en corte vuyle daegen sullen ons wadt hinders toebrengen, daermede onse intentie wel, soo ick vreese, sal verachtert werden, maer sullen aen geen devoiren mancqueeren. Waermede, Edele Waerde Heer, ick blyve naer groettenisse ..... Wt Antwerpen, 8 Nov. 1651.