Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634

878. C. Barlaeus⁶⁾. (L.B.)

Male mihi cessit, clarissime vir, censura mea, aut potius candida rusticitas. Adscripsi epigrammatibus tuis: bonum, melius, optimum. Quam nunc vereor, ne alius adscripserit: censor malus, peior, pessimus. Helenam quavis corporis sui parte fuisse pulcherrimam, nunquam credidit Menelaus, nunquam Paris. At optimum et praestantissimum senatorem⁷⁾ judicare, omnia et singula tua epigrammata esse optima, nec unum altero melius, non miror. Sinite me verum dicere, amici; nolite irasci, heroës. Aulicismos calletis. Ego ab his elegantijs, indole, loco, vitae consuetudine sum alienior. Scapham scapham voco. Vos αὔξησιν nostis et ὑπερβολὴν, vos ὀχήματα παρ᾽ ὑπόνοιαν. Vobis concessum ὑποϰοριστιϰῶς loqui et χαριγλωττεῖν. Ego ethicae umbraticus doctor doceo, nec plus dicendum esse, quam res est, nec minus. Ergo ob virtutem vapulo, et citor ad grammaticum tribunal, ubi pro me causam dicet simplicitas. Mi Hugeni, si singula, quae scribis, sunt superlativo gradu optima, nec τὸ μᾶλλον aut ᾗττον recipiunt epigrammata tua, necesse erit, ea aut substantias esse, aut quantitates. Haec enim negat Stagirites recipere magis, aut minus; at substantiae non sunt, nec enim subsistunt per se. Quanta non sunt, quia non habent mathematicum μῆϰος, τλάτος, βάϑος Praeterea, si optima sunt, quae canis, nec illud melius, aut istud bonum, fallitur philosophus, qui habitum dicit actionibus perfici, et actiones

6) Uitgegeven in Barlaei Epistolae, blz. 502. Aan den brief is een versje, Barlaeus Hugenio (vgl. Poem., II, blz. 450), toegevoegd.

7) Nl. Van den Honert. Zie blz. 444.

[p. 447]

habitu. Nec spes est, ut posthac carmen ullum videamus melius ijs, quae scripsisti. Si semper similia scribis, perierint versus plurimi, quibus te ipsum superasti. Neque cum Socrate dixeris, ἀεὶ γηράσϰω πολλὰ διδασϰόμενος. Si omnia tua sunt primae notae, quid opus censura? Quid opus criticis et hypercriticis? Censores olim in populo Romano constituti, quia in Remi turba erant non optimi, non pessimi. Si carmina tua

Nulla sunt bona comparatione,

ut acutissime canit clar. Honerdius, ergo Domitiani inscriptones mereris, Optimo, Maximo. Pergo. Si poëta es in omnibus tui similis, iam bonus poëta non es, iuxta proverbium: Quandoque bonus dormitat Homerus¹⁾. Si semper ludis optima, aut verum non est dicere, Carmina proveniunt animo deducta sereno²⁾, aut semper serenus es et supra fortunam. Possem plura conquirere pro gradibus comparationis meae. Sed nugarum satis est. Gratularis mihi natum³⁾, Nanum Atlanta, verum illud gratius, quod speres futurum, ut aliquando in illius gratiam mori velit vicariorum aliquis. Epigrammata tua legi et expendi. Placent singula. Sunt optima. Cavebo mihi posthac a gradibus, ne ijsdem iterum deijciar a sexagenario senatore. At hunc meis verbis amice et reverenter saluta; quin rogo, ut iocos hosce et innoxios sales boni consulat. Habui hic superiore hebdomade ipsis Bacchanalibus orationem facetissimam de RE⁴⁾, quae pro responsione erit ad suavissimum tuum TI. Mittam propediem; ridebis non semel. Vale, vir clarissime et ingeniosissime. Amstelod., e musaeo nostro, V Mart. CIƆIƆCXXXIV.

1) Hor., A. P,, vs. 359.

2) Ovid., Trist., I, 1, vs. 39.

3) Zie blz. 445.

4) Nl. de Oratio festiva de re, sive ente reali, den 27^sten Febr. gehouden en daarna bij Willem Blaeu uitgegeven.