Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634

872. Aan D. Heinsius. (K.A.)

Sequuntur te ineptiae, in quas incidisses nuper, si fidem liberasses et domus meae, quod receperas, vile hospitium non contempsisses. Quod quousque incassum spero? Quousque te amico invides, qui te hostibus et amicis? In ineptias has, dixi, incidisses, sed, si haec vestigia terrent, fortasse non incidisses. Non est mei moris, hospitem cibis vexare, quibus aegre vesciatur. Nunc poenae loco veniunt qui te pede claudo versiculi assultant et molesti ex mandato sunt ultoris domini. Cave, cave Sardos Tigellios³⁾; injussi nunquam desistunt, irritati peius aliquid moliuntur. Et omnino si nugantem audire me non vis, succede tecto; experieris quod illos nosti, qui, sub turri ipsâ positi, tinnitum aeramenti paene non audiunt. Eminus obturbo, coram tacitus te excipiam, silentio admirabor, semper ego auditor tantum, et hoc sancte polliceor. Vale, vir summe, et ubi quid Barlaeum inter et me et amplissimum Honerdum⁴⁾ denique jocorum intercesserit⁵⁾, ad nauseam per-

3) Zie Hor., Sat., I, 3, vs. 2.

4) Zie blz. 56.

5) Van den Honert had, naar aanleiding van Barlaeus' censuur over eenige verzen van Huygens (zie blz. 442), twee versjes aan Huygens gericht; Barlaeus had ze beantwoord in twee verzen aan Huygens, twee aan Van den Honert en één aan beiden te zamen (vgl. Poem., II, blz. 449-453). De verzen van Van den Honert zijn daar met de andere afgedrukt, onder den titel: Lis de gradibus comparationis, inter ..... R. Honerdvm, et C. Barlaevm.

[p. 445]

spexeris, quaeso schedulas remitte, vel praemitte magis, secuturus propediem, ut quidem ex adventu Oxenstiernae¹⁾ auguror, quem avide expectamus. Hagae Com., IX Cal. Mart. (= 21 Febr.) CIƆIƆCXXXIV.

1) Axel Oxenstierna (1593-1654) was sedert 1632 rijkskanselier van Zweden. Hij kwam eerst in 1635 in ons land, om met de Staten-Generaal te onderhandelen.