Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634

539. Aan P.C. Hooft⁴⁾. (L.B.)*

Ten aenvangh van onse reise hadd ick gewenscht sooveel onderrichts van U.E. cierlick voornemen gehadt te hebben, niet twijffelende, oft S. Ex. soud 'er ten minsten sijnen wegh soo naer geboghen hebben, dat Wesip de naernoenswandeling, Muijden het vernacht gewerden ware. Wel hadden de H.^r Wijts ende ick geghist, dat U.E. op soo grooten welkom ijets ter hand trecken soude, dat elders niet te wachten ware, dan konden daerop niet bondighs bouwen. Soo gaen wij vast niet vrijer als U.E. van 't sevenjarighe grondsop⁵⁾. Troosten ons doch met de beleefde aenbieding, daer U.E. die wonde mede salft, van tsijner tijd ons besoeck in 't besonder

4) Uitgegeven door Dr. J. van Vloten, Hooft's Brieven, II, blz. 116.

5) Zie No. 534.

[p. 297]

aant.niet onaengenaem te sullen hebben. De versche gedachteniss van vorighe tijden doet mij daerop met vollen ijver wenschen ende hopen, maer te vrijmoedigher trad ick daertoe, als 't U.E. middelerwijl gelieven mochte mijn klein gesinn met sijn eerst versoeck te handgiften. 'T gene ick voorslae sluyt naest op de reden ende den tijd van 't jaer. De winter gaet voor mij pleiten, ende de gansche Zuijerzee sal U.E. daerin overstemmen, bij pluraliteit van baren, dat voortaen den Haegh voor Muijden te kiesen staet. In sulcken gevall dan bied ick noch mijn geringhe wooningh aen, ende sal mij van dien tijd af het pad naer Muijen te veiligher achten.

Conestaggio¹⁾ ende Giustiniano²⁾ gaen hier neffens; de laeste is een der twee overighe van onsen Elzevier, die hem daerover kostelick houdt, tot op 10 gl., sonder wederspreken. Andere vrunden verklaren mij, dat hij oyt hoogh op geld gehouden is geweest, ende selfs t' Antwerpen weinigh laegher te hebben zij; dan U.E. is buyten band van den koop ende, tenzij de haest persse, men sal een proeve op Antwerpen doen moghen. Noch een blad vuijl papiers derf ick er bijvoeghen, daer mij des heeren van der Mijlens aenmaninghe toe gebracht heeft. Zedert onse wederkomste in 't gerucht van veel huisselicke bekommeringen, die men thuijs komende te hoope placht te vinden, hebb ick hier aen gemoeten. Een versuft monick, die naer sooveel jaren noch dat impia Babilonia, spretaeque injuria Romae in den kropp heeft gesteken, is sich onlanx met eenen hoop droncken boeren gaen wreken op 't graf van Petrarcha, heeft alles overhoop geworpen, 't gebeente verwoest, ende den rechter arm daer afgeruckt. Alle de poësie in Italien dreunt 'er af; l'Ill.^mo Molino³⁾ sendt'er etetlicke stalen van; daerop heeft men Heinsium ende Barlaeum⁴⁾ gaende gemaeckt, oock mij, God woud's, in den alarm getrocken. Van 't Leidsche werck hebb ick noch geen konnen sien; naer 't Muydsche verlangt mij wel soo seer, si quos tibi, docte Trebati, ira, brevis furor, aut ipsa indignatio versus eliciat. Soo doende achte ick mijn onbedachthiet ten hoogsten besteedt. In allen gevalle wijt 'er U.E. sich selven het meeste deel, hebbende emmers van den inct deser penne begheert, die dus traegh aen 't swijgen will, daer haer de eere van U.E. onderhoudt gebeurt. 'T is haer leed inderdaed, maer voor dese reise magh sij met eeren niet meer, als U.E. te versekeren, dat ick ben ..... 's Gravenhage, den 8^en Octob. 1630.

1) Zie blz. 287 en 295.

2) T.a.p.

3) Zie blz. 242.

4) Barlaeus schreef Dirae Francisci Petrarchae in tumuli sui violatorem improbum (vgl. Poem., II, blz. 317).