Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634

307. P.C. Hooft³⁾.

Dewijl al watter aen U Ed. is merk van grootheit voert, zoo was 't wel billijk, dat sy ook haer deel had aen de gebreken der groote persoonaedjen, die menigmael niet min vermaekt

3) Het is onbekend, waar het Hs. zich bevindt. Uitgegeven door Huydecoper, t.a.p., blz. 107, en Dr. J. van Vloten, t.a.p., I, blz. 261.

[p. 199]

zijn met dwergen en diergelijke wanschepsels, als met het gesicht van een bekoorlijke schoonheit. Enne niettemin denk ik U Ed. die lust te verleeren door de saedsaemheit, met het vol opgeven van allerlei onvoeglijkheden, waerinne wtmunt de misdraght van mijnen geest hiernevens gaende¹⁾, soo men nochtans misdraght noemen magh een kindt, dat nergens in veraerdt van sijn afkoomst. Des moght dese vrucht wel niet heel vruchteloos wesen, die daer benevens dienen sal, om anderen, gelijke werken onder handen hebbende, met haere ongeschiktheden aen te wijzen, waer zy zich voor te wachten hebben. En komt my dan geen dank toe voor mijne gebreken? O de braeve eerloosheidt, zijne feilen op de kaek te zetten, opdatter zich de wereldt aen spiegele! Vers ende ver-gehaalde redenen - wil U Ed. zeggen - om u te troosten in de verslegenheit, die herkomt wt vreese van een' algemeenen laster. Ik heb 'er niet tegens. Maar de steen is wt der handt ende moet nu zijnen gang gaan. 't Zijn de naeste die ik zien kan. Noch waer daer hoope, dat de wichtigheidt der stoffe de snootheidt van 't maexel moght opweghen, viel ze alomme in handen van zulk eene bescheidenheidt als die van U E., dewelke, Mijn Heere, Godt in geluksaligheidt behoede, ende in haere gunste ..... Wt Amsterdam, den 9den Martij 1626.

1) Zeker een exemplaar van Hooft's Henrik de Groote.