308. Aan P.C. Hooft. (L.B.)*
Dewijle mij U.E. van die familiare gasten gemaeckt heeft, die men in de kencken brenght om de spijsen te helpen keuren, eer men der over tafel met de buitengasten aen valt, zoo houde ick mij vrij van U.E. te moeyen met de verklaringe van mijn laegh oordeel over soo hooghen werck. Soo nochtans dat ick mij gaern voor 't ende van den maeltijd quijte van den danck, dien ick U.E. schuldigh ben geworden voor de eere van mijn' plaetse onder de voorste gekregen te hebben. Dat stell ick op de rekening van soo menighe verbintenissen, daermede ick aen U.E. voor eewigh schuldenaer belemmert blijve. Ende nochtans magh ick, versaedt van uwer E. leckernijen, hiernaer het hooft soo warm krijgen, dat U.E. qualick van mij geraken sal met soo weinigh woorden, als hier alleenlick nu staen, om U.E. te versekeren, dat ick ben ... 's Gravenhage, den XVIIen Meerte 1626.