Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634

[p. 174]

251. P.C. Hooft¹⁾. (A.B.)

Al waeren de schriften, die wij noopende de maet der rijmen gewisselt hebben²⁾, van mijner zijde met vlijt ende rijpheit van overlegh voortgebraght, zij souden sich evenwel ontsien voor den dagh te koomen, om staende te houden 't geen ick de voorneemste rijmers sie verstooten. Nu syn se mij met eene lossigheidt wt der penne gevallen, zoo niet sonder hooft, zeker zonder staerdt, daer hun wel eene van goede lengte passen soude, te hechten aen 't lidt, daer wij 't lieten. Maer t zop - gelijk men zeidt - en is de kool niet waerdt. Ende eer ick daerom een harnas aentoogh tegens sulke helden, sondt liever t papier om wetten t' ontfangen, soo mij die koorts niet verlaeten wil, et in aegro corde senescit³⁾. De dochter, die UE staet om wt te geven⁴⁾, verseker ik mij toonbaer genoegh te zijn, al geeft UE haer geen' van mijne misdrachten tot mismaekte camenier op de hielen, om bij af te steken. Ende is daerom mijne ernstighe bede, gelieve hierinne te verschoonen mij, die gaerne een tijdigher geboorte soude ter wereldt brengen, om haeren lof te zingen, zoo mijn ramp⁵⁾ ende onbequaemheidt van aerdt daertoe geen gespan en maekten tegens mijne geneghenheidt. Want dese, met dewelke ick UE., Mijn Heere, den almoghenden in schut bevele, blyft sulke als reden is te eischen van ..... Van den Huise te Muiden, den IIJ^en Novemb. 1624.

1) Uitgegeven door Huydecoper, t.a p., blz. 101, en door Dr. J. van Vloten, t.a.p., blz. 246.

2) Zie N^o. 250.

3) Juven., 7, vs. 52.

4) Nl. de Otia.

5) Hooft had in den zomer van 1624 zijne vrouw, Christina van Erp, verloren.