Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634

3. Aan zijn vader. (K.A.)*

Tandem igitur ad nos allatae tuae sunt litterae; utinam saepius! Iucundissimae siquidem fuerunt, quia de fausto adventu et incolumitate tua certiores nos fecerunt. In 3^o nunc Virgilij libro versamur. Quaeris versum? in

[p. 2]

promptu est: Quid non mortalia pectora cogis? auri sacra fames¹⁾. Venit ad nos hodie D. Brouart²⁾, album secum ferens, cui utrumque nostrum³⁾ distichon aliquod inscribere voluit. Fratris autem tale erat:

Pietas simul obit cum viris,
Illos nec unquam deserit

Meum tale:

Corde quidem parvus, fateor, sum corpore parvus,

Sed latet in parvo corpore magnus amor.

Mater⁴⁾ quoque non potuit non addere elegantissimos istos versus⁵⁾:

Qui habet in manebus
Et iectat sub pedebus,
Venient temporibus
Quod habebunt doloribus.

Deinde

Honneur ou mort.

Porro de studijs velim sollicitus ne sis, nam praesens, absens, idem ero et ne, si quando - Deo volente - revertaris, pigritiae me incuses, curabo. XVIJ^o Kal. April. (= 16 Maart) CIƆIƆVIIII.

1) Vs. 56.

2) Joannes Brouart werd, waarschijnlijk in 1684, te Brussel geboren. Hij en zijn tweelingbroeder Thomas waren zoogbroeders van Frederik Hendrik (vgl. Fragment eener autobiographie van Constantijn Huygens, medegedeeld door Dr. J.A. Worp in Bijdragen en mededeelingen van het Historisch Genootschap, XVIII, 1896, blz. 26). Van Mei 1604 tot Aug. 1605 was hij gouverneur der zoons van Christiaan Huygens (vgl. Dagboek, blz. 7). Den 6^den April 1607 werd hij als medisch student te Leiden ingeschreven; hij promoveerde daar den 31^sten Oct. 1610 (Mededeeling van wijlen Prof. J.G.R. Acquoy.) Hij vestigde zich in Londen, waar hij een zeer gezien dokter werd en in den zomer van 1618 huwde (zie No. 45.). Huygens zocht hem daar dikwijls op.

3) Nl. hij zelf en Maurits Huygens, geb. 12 Mei 1595, † 24 Sept. 1642. Maurits was de oudste zoon van Christiaan Huygens en Susanna Hoefnagel en anderhalf jaar ouder dan Constantijn.

4) Zie over Susanna Hoefnagel, Huygens' moeder, Het leven van Constantijn Huygens, in de Inleiding, Hoofdstuk I.

5) De moeder, die volop genoot van het declineeren en conjugeeren harer beide zoontjes, wilde dus voor dezen niet onderdoen en maakte ook een Latijnsch vers.