Bruun de beer (1939)

Bruun de beer

(1939)–W.G. van de Hulst– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende


3. ‘Ik weet wat!’ Bonk! bonk! bonk! Wie ko-men daar de trap op? Wie la-chen daar zo? Wie ma-ken daar zo'n dol-le druk-te? O ja!.... Dat zijn na-túúr-lijk Kees en Ko. Dat zijn een paar ech-te drùk-te-ma-kers. Ze heb-ben op straat ge-speeld. Nu wordt het don-ker. Nu moe-ten ze thuis ko-men. Maar - ze we-ten niet, dat Rie-tje ziek is. Ze vlie-gen bin-nen.... Va-der is nog niet thuis. Maar waar is moes?.... Waar is Rie-tje? Er is nie-mand. Hoe komt dat? O ja! Bruun, de beer, die is thuis. Daar zit hij.
[pagina 8]
En hij lacht met zijn é-ne oog. Ko pakt hem.... ‘Ah, Bruun!.... Kan jij kop-je-dui-ken?’ Die wil-de Ko gooit hem zó-maar in de lucht. En die wil-de Bruun duikt met zijn kop mid-den in moe-ders naai-doos. Maar Ko pakt hem al-wéér. Daar staat Kees;.... bij de ta-fel. Kees is de oud-ste; Kees is de groot-ste; Kees is de wild-ste. Kees heeft op straat een touw ge-von-den. Het is lang en dun, - en 't zit in de war. Hij haalt de knopen er uit.... Hij bromt. Ko denkt: ‘Ik zal dien Kees eens fop-pen!’ Bom! Bruun krijgt een duw. Bruun springt bo-ven-op Kees zijn touw. Kees bromt nog veel er-ger.... ‘Schei nou uit!’.... maar hij moet toch la-chen. Hij wéét wat. Hij bindt het touw aan Bruun zijn kop. Bruun moet dan-sen: hop-sa-sa! hop-sa-sa!.... En Kees en Ko dan-sen mee.
[pagina 9]
Ar-me Bruun! Hij vliegt aan zijn touw de ka-mer door. Die wil-de rak-kers! Als moe-der het ziet....! Als va-der het hoort....! Als de ar-me, zie-ke Rie-tje het wist....! Va-der heeft Bruun mee-ge-bracht; een poos-je ge-le-den. Va-der moest in een rijk huis de schoorsteen ve-gen.... Daar lag Bruun in een hoek-je op de zol-der. De meid zei: ‘Ik zal hem maar weg-gooi-en, in de vuil-nis-bak.’ Maar va-der zei: ‘Mag ik hem heb-ben, voor mijn klei-ne meis-je thuis?’ O ja, dat mòcht. Maar - toen was Bruun zo óud en zo lé-lijk.... Hij had maar één oog; - en een hal-ve neus; - en voe-ten zon-der zo-len.... En klei-ne Rie-tje vond hem toch zo mooi, zo móói! Maar moe-der heeft hem nog veel móói-er gemaakt.
[pagina 10]
Ze prik-te een knoop-je van glas in zijn kop.... Nu heeft hij weer twee o-gen. Ze naai-de zijn ar-me neus dicht met zwar-te wol.... Nu heeft hij weer een he-le neus. Ze maak-te lap-jes on-der zijn zie-ke voe-ten; lap-jes van ro-de wol. Nu is hij een def-ti-ge beer met ro-de sok-ken aan. Moe-der is trots op dien mooi-en Bruun. Va-der ook. Maar Rie-tje.... klei-ne Rie-tje houdt van Bruun het àl-ler-meest! Hij moet al-tijd, àl-tijd bij haar zijn. O, maar kijk nu eens!.... Die wil-de rak-kers! Als moe-der het ziet....! Als va-der het hoort....! Als die ar-me, zie-ke Rie-tje het wist....!

Vorige Volgende