Losse hannen

[p. 58]

7

'Bist Tessa ek tsjinkommen? Har mem hat belle. Ik begryp der neat fan, se hie allang thús wêze moatten. Dan hat se noch ergens oars omhongen. Dat is frjemd, want se wie al let.'

'Ik haw har net sjoen. Wêr wolst dat ik de boadskippen delset, fuort mar yn 'e least of bergest se sels op?'

'Ik bergje se wol op.'

'Se koenen yn 'e winkel wol reade beien brûke, sei Jan, as se der goed geef út sjogge. Hast guon oer? Dan sykje ik se wol even. Krijst der in daalder it pûn foar.'

'Tessa komt moarn te sykjen. Wat fynsto derfan, moat ik nei Tessa-en-dy belje om te freegjen oft se al thús is? Ik moat wissichheid hawwe foar de nacht, oars doch ik net in each richt.'

'Dat kinst dwaan. Dat soe 'k hast ferjitte, Sjerda, do hast it grutte nijs noch net heard. Ik socht ommers wurk foar in pear dagen. Doe't ik fan 'e middei thúskaam sei Fyt dat se fan de jachthaven belle hienen, fan Skipmakkerij Wierda BV Tessa har heit wurket dêr as ferkeaper. Ik haw fuort werombelle. Se koenen my wol brûke foar lytse karweikes, opknapwurk oan 'e skippen, wat skilderwurk hjir en dêr, âld hout oan 'e stegers ferfange. Soksoarte fan putsjes en it gers meane as it sa útkomt. Soms moat in skip ek wolris fan de iene nei de oare haven fard wurde, út Dútslân of Denemarken wei. Farre is goedkeaper as ferfier oer de dyk. Hy frege oft ik sile koe. Dat hat neffens my de trochslach jûn en fansels ek dat ik alle mominten opropber bin. Maitiids en hjerstmis moat ik helpe de boaten yn en út it wetter te takeljen. Wy hawwe ôfpraat dat se my belje sille as se my noadich

[p. 59]

hawwe. Dat ik sil wol in mobile tillefoan oanskaffe moatte, dêr kin ik no net mear foar wei. Myn ôfkear fan dy twingende apparatuer moat ik mar even ferjitte. Fyt sei dat ik dizze kâns net slûpe line mocht. Om Fyt allinne al woe ik net wegerje, dat begrypst tink ik wol, oars ha 'k helendal gjin plak mear yn 'e hûs, se kin my bytiden al hast net snuven hearre.'

'Moai, dat heart goed. Miskien datst dan dyn skripsje ek ris ôfmakkest. Wat drokker oft in minske it hat, wat mear 't him út 'e hannen komt. Mar ik wol no earst Tessa-en-dy belje.' Jeroen rint derút. Hy siket in amer. Der steane twa, beide binne read fan 't beisykjen.

Tessa is net út syn gedachten. Yn skoften hat er him net sa goed field. Mei twa hannen tagelyk lûkt er de beien fan 'e tûleen.

'Jeroen!'

'Ja!'

'Kom hjir!'

Ut 'e fierte wei sjocht er al dat se de bokkeprúk op hat.

'Ja?'

'Ik wie noch net helendal mei dy útpraat niis. Kom wat tichterby.'

Hy docht noch in pear sunige stappen. Sjerda sjocht him in skoft oan sonder wat te sizzen. Se stiet op 'e stoepe, hy moat by har opsjen.

'Wat is deroan? Wat dochst no wer frjemd ynienen?'

'Niiskrekt yn 'e hûs bekroep my even in heel nuver gefoel. Do bliuwst dochs wol mei dyn hannen fan Tessa ôf, hin?'

'Hoe komst dêr no wer by? Sjochst my foar sokke dingen oan?' Mei wiid iepen eagen sjocht er har oan.

'As je mei minsken te dwaan hawwe, moatte je altyd op je

[p. 60]

iepenst wêze. Elk hat syn skaadkant. En de iene kin dêr better mei omgean as de oare. Dyjinge dy't it lûdst roppe hoe't it net moat, binne it gefaarlikst.'

'Giest fan dysels út?'

'Do giest yn 'e oanfal baaske. Wy hienen it oer dy!'

'Do falst my oan op grûn fan neat. Dat fyn ik nochal wat.'

'Beskôgje it dan mar as in warskôging. Famkes fan fjirtjin hawwe noch fertrouwen yn 'e minsken, se leauwe yn it goede. En se binne lang net altyd mânsk genôch om foar harsels op te kommen. Foaral sa'n famke as Tessa net, dy't net folle stipe fan thús meikrijt. As ik sjoch hoe't sy op dy reagearret hâld ik my de lea stikken. Do wurdst wat te frij. Ik soe myn “grinzen mar ris even bepale”, as ik dy wie. Foaral wat it gefal “Jeroen yn relaasje mei Tessa” oangiet. Lit it gefoel der diskear mar bûten, brûk dyn sûn ferstân mar. Tink mar even oan it Ding “machtsmisbrûk”.'

'Ik priuw fergif achter dyn wurden, Sjerda. Do suggerearrest fan alles. Dêr haw ik in glûpende hekel oan, dat witst heel goed.'

'Ik wol dy weldcer hâlde. Miskien is it noch net te let.'

'Moat ik beien foar dy sykje of moat ik fuortgean?'

'Fan my hoechst net fuort te gean ast my mar beloofst datst tenei mei dyn klauwen fan Tessa ôfbliuwst.'

'Tenei? Wat tenei?'

'Do rekkest har mei gjin finger wer oan, begrepen? Of ik brek dy de bonken. Dan komt myn skaadkant ek boppe, dat beloof ik dy. Ik fiel it al jokjen.'