|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
XV. [Defecit in dolore vita mea]
Defecit in dolore vita mea, &
anni mei in gemitibus.Psalm. 30.
| |
HOc erat ergo meis dominans Natalibus astrū,
Vt mihi lux faustâ nulla rediret aue!
Quàm leuis optati me temporis aura fefellit;
Dum toties repeto; Crastinus albus erit.
Nec tamen albus adhuc mihi crastinus ille reluxit;
Quin, qui praeterijt proximus, ater erat.
Credideram alternos vitae succedere casus,
Inq́ vices laetis cedere moesta locum.
Vtq́ serenato detergis nubila coelo,
Cùm reuehis clarum Cynthie pure diem;
Vtq́ maris reparas fugitiuos, Cynthia, fluctus,
Cùm tingis refluo littora sicca salo;
Sic ego venturi non felix temporis augur,
Omnia pro votis rebar itura meis.
At mea, quàm dispar, quantoq́ seuerior illis,
Quas dat nupta viro, tristitia est lacrymis!
Coniuge defuncto, bis denis mensibus, vxor
Sola domi queritur, coniugis orba, necem.
Post decimum sinitur lugubria ponere mensem,
Et peplum niueâ vertere triste togâ.
Quis mihi transactus semel est sine luctibus annus?
Quis vacuus mensis? quis sine nube dies?
Nulla meis lex dat finémve, modúmue, querelis;
Nil nisi continuus fit mea vita dolor.
| |
| |
Et planctu & lacrymis gemituq́ absumitur omnis,
Ipsaq́ pars minima est vita caduca, sui.
Saepè quidem rabidis sunt aequora turbida ventis,
Sed breuis est, quoties magna procella furit.
Quas rapiunt syluis brumalia sidera frondes,
Compensant viridi tempora verna comâ.
Iuppiter obscuris cùm condidit aethera nimbis,
Laetior innubi mox redit ore dies.
Iuncta catenatos nectunt mihifunera luctus,
Dempta nec est vllo synthesis atra die.
Moestaq́ nec festo cessauit tibia cornu;
Pectus, ebur; pugni, plectra; querela, fides:
Hâc cytharâ, soles; hoc transigo pectine, noctes;
His fidibus, vitae tempora fallo meae.
O quoties victo suspiria pectore rupi.
Cùm cuperem tacito mergere verba sinu!
O quoties, lux quanta fuit, fuit acta querelis,
Lunaq́ quanta fuit, planctibus acta fuit!
Ne gemerem, memini, toties monuistis amici,
Multaq́, ne gemerem, credite, facta mihi.
Libera laetitiae suasistis frena remitti,
Illicò laetitiae libera frena dedi.
Ast vbi singultum compescere risibus opto,
Risibus, heu, gemitus obstrepuêre meis!
Saepè, volens placidas somno traducere noctes,
Perpetuò vigiles obruor imbre genas.
Dumq́ diu nimiùm suspensos comprimo fletus,
Heu, mare perruptis effluit aggeribus!
Flumina, vos testes; vos, nota cubilia, syluae;
Vosq́ cauae valles; conscia vosq́ iuga;
| |
| |
Vos testes, quoties suspiria vincere tentans,
Victa, reluctanti murmura corde dedi.
Quin etiam audit is permota vlulatibus Echo;
Questibus audita est aggemuisse meis.
Tunc ego, tunc illa, alternis dedimus lamenta,
Fleuimus inq́ vices, planximus inq́ vices.
Vt Pandioniae sibi dant responsa sorores,
Cùm caesum, thalami labe queruntur Itym.
Et sedet hinc Progne ramo miserabile plorans,
Et sedet indè suum flens Philomela nefas.
Alteraq́ alterius sequitur suspiria questu,
Admissum lacrymans, vtraque crimen auis.
Talis & Alcyone cùm naufraga vela mariti
Nequicquam scopulis littoribusq́ canit.
Aut viduus, viridi nemoris sedet arbore turtur,
Comparis aeterno murmure fata gemens.
Sic mihi fatidicae nerunt quoque stamina Diuae,
Vt mihi Sol, nitido sidere, nullus éat.
Vtq́ adimant nullos, lamenta perennia luctus,
Aut cesset, caussâ deficiente, dolor.
Sed fuit vt primae, gemitus, vox prima loquelae;
Sit gemitus vitae vox quoque summa meae.
| |
| |
| |
Psalm. 30.
Defecit in dolore vita mea, & anni mei
in gemitibus.
| |
Hierō. in Psal. 30.
QVamdiv est hîc in praesenti vitâ, habet
gemitum & fletum vnusquisque homo.
| |
Aug. li. 21. de ciuit. cap. 14.
Homo nō à risu orditur hanc lucem, quid
malorum ingressus sit nesciens, prophetat
quodammodo: solùm, quando natus est, fe-
runt risisse Zoroastrem, nei ei boni aliquid
monstruosus ille risus portendit. Prorsus
quod scriptum est graue iugum super filios Adam
à die exitus de ventre matris eorum vsque in diem
sepulturae in matrem omnium.
| |
Aug. ser. 28. de verb Apost.
Vnde interrogemus pueros qui nascun-
tur, quare à ploratu incipiant: nascitur & sta-
tim plorat, & post nescio quot dies ridet.
Quando plorabat nascens, Propheta suae ca-
lamitatis erat, lacrymae enim testes sunt mi-
seriae.
| |
Hoc homini tantùm firmum est expersq́ senectae,
Indè ex quo nascens fletibus ora rigat;
Per lacrymas testans, quas vitae in lumine fundit,
Quotnam illum maneant agmina dura mali.
Est Regio (vt quondam Cretaea) ignara ferarum;
Est alia, hybernae nescia terra nivis:
At, vacua aduersis quod vitae tempora rebus
Clauserit, haud quisquam dicere iure potest.
Naziā, carm. de humanatur.
| |
In huius vitae miseriam intrasti lugens, dies
tuos in dolore & aerumnâ pertransisti; cum
| |
| |
luctu & labore hinc exiturus es. Intelligas er-
go, in quantum sit ingressus tuus flebilis, pro-
gressus tuus debilis, & egressus horribilis.
Author Seculi peccat. Tom. 9. Aug.
| |
Eccl. 2.
Risum reputaui errorem, & gaudio dixi: Quid
frustrà deciperis?
| |
Chrys. ser. de martyribus imitādis.
Domini vox est ad suos dicentis, Vos plora-
bitis & plangetis, saeculum autem fgaudebit: Vos tri-
stes eritis. Timenda sunt Christianis praesentis
saeculi gaudia, & optanda pro deuotione
moestitia.
| |
Chrys. ho. 54.
Laetitiae enim tantum nomen habent,
cùm omnia sint in tristitiâ.
| |
2 Cor. 5.
Qui sumus in hoc tabernaculo, ingemiscimus
grauati.
| |
Chrys. hom. in Psal. 115.
An non est meritò ingemiscendum, quòd
sumus in regione alienâ, & in Coloniam
procul à patriâ positam amandati?
| |
Hiere. 13.
In abscondito plorabit anima mea: plorans plora-
bit & deducet oculus meus lacrymam.
| |
Chrys. tom 5. hom. de virtute.
Asseuerant Turturem castam & amatri-
cem comparis esse, ita vt si quando euenerit,
eius masculum ab Aquilâ siue Aucupe capi,
non se commiscere alteri, sed ipsum cupere,
& ipsius praestolari aduentum, & in amoris
eius exspectatione pendere. Huius Turturis
meminit Scriptura in Cant. Canticorum di-
cens: Vox Turturis audita est in terra nostra. O
gemitus de medio cordis amabilis, bonitatis
pullulans fontes! ô gemitus coelestem spon-
sum Christvm ad semetipsum adducens!
| |
| |
| |
Hugo de S. Victor. serm. de assumpt. Mar. tom. 2.
Vox turturis, amori canit & dilectioni; &
habet singularem dilectionem turtur, cui
canit, vel praesenti gaudium, vel absenti affe-
ctum. Igitur vox turturis tota de amore, &
non nouit aliud praeter amorem turtur. Et
quid sonat vox turturis? quam significationē
habet vox turturis? quid dicit? Vnū est quod
sonat vox turturis, & semper illud sonat &
resonat, & non fastidit vmquam. Numquam
turtur vocem suam variat, numquam canti-
cum suum mutat, semperidē canit qui sem-
per idem diligit. O vox turturis quàm dul-
cis es! & quis dignus erit audire vocem tur-
turis? in solitudine canit turtur, & semper
turtur solitudinem diligit, quia singularem
dilectionem quaerit. Non audietur in plateis
vox eius, neque foris clamorem suum pro-
feret. Intus resonat, intrinsecus canit & non
possunt audire turturem, nisi qui intus sunt;
qui elongant in solitudine, qui secretum in-
habitant.
| |
Donec [autem] homines pro Dei cultu,
mercedem tantùm in terrâ, & tātùm terram
acceperunt, minimè se cognouerunt pere-
grinos; nec more turturis ingemuerunt. ita
tamdiu non est vox turturis audita in terrâ
nostrâ. Vbi ergo Regni Coelorum promissio
facta est, tunc primùm manifestè sonuit in
terra vox turturis. Nam dum sancta quaeque
iam Anima Christi praesentiam suspi-
| |
| |
raret, Regni dilationem molestè ferret, desi-
deratam patriam gemitibus & suspirijs à
longè salutaret, nónne tibi videtur, vice fun-
gi gemebundae ac castissimae turturis, quae-
cumque anima in terris ita fecisset? Ex tunc
ergo & deinceps vox turturis audita est in
terrâ nostrâ. Quid ni moueat mihi crebras
lacrymas & gemitus quotidianos Christi ab-
sentia? Domine ante te omne desiderium meum, &
gemitus meus à te non est abscōditus. Laboraui in ge-
mitu meo, tu scis, sed beatus qui dicere potuit;
Lauabo per singulas noctes lectum meum, lacrymis
meis stratum meum rigabo. Non solùm autem
mihi, sed & omnibus, qui diligunt aduen-
tum eius, gemitus isti comperti sunt. Hoc
quippe est quod ipse aiebat. numquid possunt
filij sponji lugere, quamdiu cum illis est sponsus? ve-
nient autem dies, cùm auferetur ab eis sponsus, &
tunc lugebunt, ac si diceret; & tunc vox turtu-
ris audietur. Ita est, Iesv bone, venerunt dies
illi; nam & ipsa creatura ingemiscit & parturit
vsque adhuc, reuelationem filiorum Dei exspectans:
non solùm autem illa, sed & nos ipsi intra nos ge-
mimus adoptionem filiorum Dei expectantes Redem-
ptionem corporis nostri. Ne que vacui gemitus qui-
bus è coelo tam misericorditer respondetur.
Propter miseriam inopum & gemitum pauperum
nunc exurgam dicit Dominus. Fuit & in tempo-
re Patrum, vox ista gementium: sed rara, & pe-
nes quemque suus gemitus. Vnde & dicebat
| |
| |
quis: Secretum meum mihi, secretum meum mihi?
At vbi palàm clamatum est, Quae sursum sunt
quaerite, vbi Christvs est in dexterâ Dei sedens
ad omnes iam coepit pertinere gemitus ille tur-
tureus, & vna omnibus esse gemendi ratio.
Bern. serm. 59. in Cant.
|
|
Auteursrechtvrij