Tranen van niemand

[p. 33]

Jaloezie

Florence, ik heb gewacht tot ik het zeker wist, een derde, een onpartijdige die het zag, was daarvoor nodig; ik ben toch eerlijk geweest, nietwaar?

Ik sta nu in mijn heerlijke vadzige recht en jij hebt ongelijk, al was het alleen maar, omdat ik de eerste keer al zag, dat je hem hebben wilde.

Rücksichtloos Florence, over het hoofd van je man en langs jullie kind om.

Florence, je nederlaag was warm en behaaglijk voor me, jij arme, arme onbegrepen vrouw, het is voorbij, hij weet wat je bedoelt, heb je het gezien? Was ik maar dom genoeg; was ik maar als jouw man zo goed en fantasieloos, Florence. Je zou zo'n medelijden met ons kunnen hebben. Jullie zouden elkaar zo kunnen troosten nietwaar? Dat droom je toch, je gelooft immers nog dat je met hem kunt doen wat je wilt, zonder dat hij het weet?

Je vergist je Florence, hij is wakker geworden en verward heeft hij je gezien vanavond, en ben je kleiner voor hem geworden dan nodig was. Al keek je tevreden Florence, al gaf het je hoop, samen met die verwarring werd een gelijkwaardige tegenstander geboren.

Het gaat niet door Florence, ik kan jouw droombeeld van

[p. 34]

hem ook verwezenlijken, ten koste van jou Florence, zal dat misschien gaan, zoals vanavond, is dat niet jammer?

Je bent boeiend Florence; meer dan je man, je verlies zou wel volstrekter zijn geweest, als de aandacht die hij op hem vestigde niet zo geforceerd had hoeven zijn.

En mocht ook mijn beurt komen, dat hoop je immers; wat dan nog Florence. Je bent getrouwd. Hij heeft meer respect voor die belofte dan jij zelf. En toch ben ik van jou afhankelijk geweest, ik weet het, wees maar niet bang. Onze verwachtingen van hem kwamen te veel overeen, dan dat ik dat zou kunnen vergeten.

Je was alleen te vroeg, en te veel van je zelf vervuld dan dat je op kon vangen, wat je bij hem aanrichtte, Florence; ondanks alles heb je hem niet kunnen verleiden uit die kooi van al te strakke normen te komen, vooral omdat je dat misschien niet van hem wilde.

Het was al aardig opgeruimd toen ik hem leerde kennen Florence, mij bleef alleen wat jij verzuimd had: de uitzondering die hij voor jou maakte aan te vullen met de mijne, en daarna mee te helpen om samen met hem zijn handen schoon te wassen, dat vergat je Florence, en daarvoor wilde ik je danken vanavond.