|
| |
| |
| |
| |
Namen der Personagiens van't derde Spel.
| Poëtelijck Gheest. |
| Amoureuse Fantasije. |
| Inborstighe Envije. |
| Valsch Calumnije. |
| De Moeder. |
| Den Vader. |
| LEANDER. |
| HERO. |
| De Voester. |
| |
| |
| |
Het derde spel.
WAer loopt ghy zo vroech om v bejach
Valsche calumnije? wilt my dat vertellen.
En wat maect ghy hier eer't is schoon dach?
Waer loopt ghy zoo vroech om v bejach?
Ick hoop noch heden te winnen 'tghelach,
Met d'Amoureusen te verraden en te quellen.
Waer loopt ghy zoo vroech om v bejach
Valsche calumnije? wilt my dat vertellen.
Ick loop bespieden alzoo ick plach,
Wat regiment dat houden de Dochters en Ghezellen,
Ick en zoeck niet dan secrete vryagie te mellen,
De Minnaers t'accuseren,, en te calumnieren,
En achter rugh te verhalen al dat sy voortstellen.
En ick gaen al bersten en al fantaseren,
Als ick niemant blameren,, vitupereren
Noch accuseren,, en mach, daer ick moet by ghenesen.
| |
| |
Wy plochten twee Voghels van eender pluymen te wesen,
Die ghemeynelijck gheern vlieghen te gadere.
Zoo zijn wy noch oock, komt vry wat nadere,
Ghy zijt de verradere,, vande vryagie.
En ghy zijt een notabel personagie,
Die in druck doet verkeeren de blijschap.
En ghy sticht hooftsweer, discoort, en partijschap,
Daer vrede is daer kont ghy wel grooten twist,, maken.
En men ziet v altijt naer arch en list,, haken
En ghy zijt den roover vander eeren,
En ghy kont de waerheyt in loghenen verkeeren.
En ghy zijt van zoo quade conditie,
Dat ghy de deucht verkeert in malitie.
En ghy zijt de Moeder van al d'hypocrijten,
Ghy kont meesterlijck elcx leet wel verwijten,
Zonder aenschou te nemen op vyant oft vrint.
En ghy sticht partijschap tusschen Vader en Kint,
En onderwint,, v alle zaken,, die v niet en raken.
En ghy die plocht altijt vyerich te haken,
En v te vermaken,, in eens anders qualijckvaert.
En ghy zijt al de weerelt door vermaert,
Dat ghy zijt van quader aert,, fel en grouwelijck.
En ghy hebt gescheyden menich Amoureus en houwelijck.
| |
| |
En ghy zijt vermaert voor 'sDuyvels jonghen.
En ghy hebt met uwer fenijnigher tonghen
Veel Amoureusen ghedwonghen,, dat sy in dry weken
D'een d'ander niet en mochten hooren, zien, noch spreken.
Ia wel, en wie komt ghinder voort ghestreken
Al moeder-naect uyt den water t'synder oneeren?
'tIs Leander, hy heeft ghezocht en ghevonden syn kleeren,
Die hy gheborghen hadde aen den waterkant.
Hy en kan hier nieuwers ghekomen aen 'tlant,
Dan van den Borgh daer Hero is woonachtich
Ghy hebt ghelijck, dat is zeker waerachtich,
Ick heb ghister avont bespiet wonderlijcke treken,
Hoe dat Hero haren lanteerne hadde uytghesteken,
Om dat hy te bat by haer zoude gheraken.
By den billen dat zijn certeyn de zaken,
Wy zullen wel maken,, dat sy zaen zullen moeten scheyen.
Komt laet ons dan gaen onder ons beyen
Naer Leandri Ouders rasschelijck schoyen.
Wy zullen ons fenijn daer zoo stroyen,
Dat wy door ons archeyt en envieusheyt
Wel zullen beletten dees amoureusheyt.
Laetse ons dan gaen brenghen in ghetreure,
Leandri Moeder die staet rechts voor haer deure.
Doet haer dan heusheyt en reverentie,
| |
| |
En verklaert haer secretelijck ons intentie.
Tjan ick en zal, wat zou ick haer zegghen?
Doet ghy 'twoort, ghy zult de zaken beter uytlegghen .
Eerzame discrete Vrouwe verheven,
Wy zouden v gheern wat te kinnen gheven
Hier onder ons beyen in't secreten,
Maer wy en begheeren niet dat iemant zou weten
Dat door ons komt, wy en begheeren gheenen ondanck,
En 'tis wel een zake daer groot verlanck
Aen leyt, dus meucht ghy ons wel ghelooven:
Leander v Sone heeft hem laten verdooven
Van Hero, en hy blaect zoo in haerder minnen,
Dat hy verloren heeft syn herte en zinnen,
Wy hebben hem persoonlijck uyt der Zee strommen
Al naect zien kommen,, vlijtich gheswommen,
Mitsgaders syn kleeren, zoeken, die hy hadde verborghen,
En dit is desen morghen,, ghebeurt, ghy meucht met zorgen
Wel slapen, want hy zonder achterdincken
Hem stelt in't perijckel van verdrincken,
Dus meucht ghy wel letten op ons vermaen,
Want eens bevonden is tienmael ghedaen.
En dat noch meer is, alle v ghelt en goet
Zal hy ombrenghen met Hero zoet,
Al hadt ghy zacken vol nobels en ducaten,
Hy zal't met haer al verteeren en daer laten,
Want weeldighe Peerden en schoone Vrouwen
Die kosten zeer vele om t'onderhouwen .
En 'tghene dat ick v noch zegghen zal,
Dat is het quaetste en swaerste noch van al:
De Dochter daer hy zoo zeer toe is ghezint,
En die hy zoo hertelijcken bemint,
| |
| |
Die is van haer Vader op eenen Borgh ghestelt
By Sestos, om dat sy niet en zou zijn ghequelt
Van eenighe Vrijers, want 'tis ghepropheteert,
Dat indien dat sy domineert
En boeleert,, met Mans oft Ionghelinghen,
Dat sy dezelve en haer oock om den hals zal bringhen.
Al dees zaken hebben wy v willen bedien,
Om dat ghy in tijts wel op v spel zout zien,
Tot uwer welvaert en tot ws Soons bate,
Want het berou komt dickwils te late:
Als den Voghel gheraect is mijt hy 'tgheschut,
Als 'tKalf verdroncken is vultmen den put,
En als 'tPeert ontloopen is sluytmen den stal,
Dus meucht ghy v wachten wildy voor misval.
Lieve vriendinnen ick zalder om dincken,
Houdt neemt dien nobel en wilten verdrincken.
Wy bedancken v zeer doorluchtighe Vrouwe,
Wy zullen v altijt zijn goet en ghetrouwe.
Ick bedanck v beyden oock noch meer,, hertelijck
Van d'advertentie die ghy my doet,
Al is v rappoort my zeer,, smertelijck,
Zoo eest nochtans goet,, dat ick de zaken ben vroet.
O bedruct herte! ô beswaert ghemoet!
O verslaghen couragie! ô verstroyde zinnen!
O hinderlijcke plaghe! ô lastighen teghenspoet!
O onlijdelijck grief! 'twelck ick ghevoel van binnen,
Wat zal ick, eylaes, nu gaen beghinnen!
Och dees deerlijcke en jammerlijcke plaghen
Wie hoor ick daer klaghen?
| |
| |
Eylacen ick ben't verkorene Heere
Door de vreesselijcke bestrijdinghe
Van een d'alderquaetste tijdinghe,
Die ick van stonden aen,, nu heb ontfaen.
Is sy zoo quaet als ghy zeght?
Sy zal my kosten zoo menighen traen,
Als daer druppelen waters ter Zeewaerts vloeyen,
Al had ick verloren al myn erf-goeyen,
Myn herte en zou niet zoo vol van swaerheden,, zijn.
O beminde Vrouwe wilt toch te vreden,, zijn,
En zeght my wat lijden dat v herte bezuert.
My is ghezeyt dat Leander hem avontuert,
Van die daer op hebben ghenomen goede achte,
Naer den Borgh by Sestos te swemmen by nachte,
En dat hy op Hero zoo is verblint,
Dat hy het swerte voor 'twitte niet en kint:
En dat waer is dat hy bemint,, dees schoone kare,
Dat ben ick onlancx oock wel worden gheware,
Door dat my ghebleken is metter daet,
Dat hy gheen rust en heeft waer hy gaet oft staet,
En een poinct dat my ter herten gaet noch nadere,
Dat is dat Hero van haren Vadere
Op den Borgh is ghestelt ten fijne,
Om verzekert en wel bewaert te zijne,
Dat sy niet en zou worden ghedepucelleert,
Want van haer is ghepropheteert,
| |
| |
Als sy haer tot Mans-persoonen begheven,, zal,
Dat sy haer zelven en haer Lief brenghen in sneven,, zal.
Beminde Vrouwe dat heb ick onlanghe ghehoort,
Voorwaer ick ben mistroostich en ghestoort,
Dat Leander ons aen doet dese quellagie.
Hy komt hier gaende bly van couragie,
My dunct dat hy noch niet en zal weten,
Dat ons ghekondicht zijn al syn secreten.
Ghegroet zijt Vader en Moeder eerzame,
Iupiter die ons alle dinghen kan gheven,
Verleen v voorspoet, ghezontheyt, en lanck leven.
O Sone, Sone, ghy doet ons groote blame,
Ghy verliest v fame,, en krijcht eenen quaden name,
Dat ghy in minnen dus zijt ghewont
Op Hero, die v zal zeylen in den gront:
Als ghy immers eenighe liefde wout draghen,
Ghy zoudt Dochters ghenoech vinden naer v behaghen,
Zonder v zelven in perijckel te stellen,
Ick meyn wel dat ghy hebt hooren vertellen,
Hoe dat daer is ghepropheteert van heur,
Dat sy haer zelven en haren Serviteur,
Die haer toont faveur,, zal brenghen in last,
En datse den Vader daerom houdt ghesloten vast.
O Vader en Moeder en zijt daerom niet ontpast,
Want d'onrast,, alle solaes berooft,
Hoe komt dat ghy de quade tonghen dus ghelooft,
Myn herte en is niet doorklooft,, door iemants minne:
Lof Venus dat ick ben gherust van zinne,
Gheen Vriendinne,, en ben ick onderdaen,
Al wist ick van Lieve confoort t'ontfaen,
| |
| |
Ick en zou daerom gheen straetweechs gaen,
Om de conversatie van eender Vrouwen,
En teghen uwen wille en zal ick oock gheen trouwen.
Och Sone wilt dan v woort wel houwen,
Oft 'tzou v berouwen,, en in swaer benouwen
Zoudt ghy ten lesten v zelven bringhen,
Vwen dranck met bitter tranen minghen,
En v handen vringhen,, in swaren ghetreure.
Ick zal't doen Moeder, en zorchter niet veure,
Maer zijt in die zake wel gherust.
Myn Sone hebt ghy tot houwen lust?
Zoo zoect, helst en kust,, een ander wat dat ghy doet,
Te Abidos is zoo menich Beeldeken zoet,
Die v, zijt ghy't vroet,, wel zullen begheeren:
Wat hebt ghy v zelven, ô armen bloet,
In perijckel te stellen, den teghenspoet
Die komt den mensch van zelven wel deeren,
Al en zoectmen niet, dus wilt v verveeren
Voor Hero ghelijck voor eenen Wolf oft Slanghe:
Ick en zegh niet dat ghy ander Dochters zoudt ontbeeren,
Maer wildy trout een al eest metten ganghe.
O Vader en Moeder en zijt niet meer droeve noch banghe,
Ick zal v in als obedieren metter daet,
De Kinders moeten leven naer hun Ouders raet.
Iupiter bewaer v Sone waer dat ghy gaet,
Pallas wil v in deuchden verstercken.
Adieu Vader en Moeder myn toeverlaet.
Iupiter bewaer v Sone waer dat ghy gaet,
| |
| |
Othea bevry v van alle quaet,
Zoo datmen onderdanicheyt aen v mach mercken.
Iupiter bewaer v Sone waer dat ghy gaet,
Pallas wil v in deuchden verstercken.
O Goden der Hemelen 'tis al van't vercken,
Noyt en heb ick ontfanghen quader mare,
De Duyvel die haelse met huyt en hare,
Die myn Ouders hebben ghedaen de wete:
Och de liefde en wilt niet blijven secrete,
Hoe datmense wilt verborghen oft bewimpelen,
Den Minnaer die ghelijct zeer wel den simpelen,
Want al wort hy van nijders oft valsche tonghen bespiet,
Hy laet hem duncken dat hem niemant en ziet,
En al weet hy dat de nijders hem haten,
Zoo en kan hy syn Lief noch niet ghelaten:
Exempel aen my, al zoude ick sterven,
Zoo en kan ick myn lieve Hero niet ghederven,
Noch desen avont als myn Ouders zijn slapen,
Zoo wil ick by haer myn zinnen gaen rapen:
Och oft nu alle nijdighe tonghen,
Die de Minnaers verraden, waren afghevronghen,
Zoo zoude ick desen avont vry ende vranck
Noch slapen in myns Liefs armkens blanck
Met haren danck,, zonder eenich lieghen,
Kost ick als eenen Voghel in haer veynster vlieghen,
Oft als een Muysken in haer kamer kruypen,
Ick zou daer alle uren eens in sluypen,
En de boose tonghen, weert om vermalendijen,
Die en zouden myn liefde niet bestrijen,
Noch met calumnijen,, my blameren,
Vervloect moeten sy zijn die de Minnaers accuseren.
| |
| |
Ick ligh hier en luystere
Oft ick iemant kost ghevanghen in syn woorden.
Hoe staen de zaken al wat ruystere,
Ick ligh hier en luystere
Waer staet den windt? hoe komt de locht zoo duystere?
Den windt die komt uyt den fellen Noorden.
Ick ligh hier en luystere
Oft ick iemant kost ghevanghen in syn woorden.
Ick staen hier en wachte met deser koorden,
Oft ick iemant kost krijghen inder lassen
Van myn vyanden, die ick wel zou vermoorden,
Ick staen hier en wachte met deser koorden.
En ick wil gaen onkruyt zaeyen van discoorden,
Op hope dattet eer langhe overvloedich zal wassen.
Ick staen hier en wachte met deser koorden,
Oft ick iemant kost krijghen inder lassen.
Ghelijck de Honden die niet luye en bassen,
Maer secretelijck van achter inde hielen bijten,
Zoo langhen wy het fenijn uyter kassen,
En stroyen dat achter rugghe met veel verwijten.
En ghy zijt het hooft vande hypocrijten.
| |
| |
En ghy en deucht niet twee inckel mijten,
Maer wy moghen wel krijten,, en 'tmach ons wel spijten,
Dat al ons calumnije en valsch vermaen
Gheen boete noch mirakel en heeft ghedaen,
Die wy te kennen gaven Leandri Moedere.
Hy en vraecht naer Vader, Suster noch Broedere,
Hy wilt veel vroedere,, zijn dan al syn vrinden
Hy zal hem zelven noch brenghen in allinden,
Wilt hy Heros liefde niet versteken.
De kruyck zal zoo langh te water gaen dat sy zal breken,
Hy is nu wederkommen,, door der Zee-strommen
Naer syn alderliefste Lief Hero gheswommen.
Syn Ouders onderwijs en mach niet baten,
Sy en zullen d'een d'ander toch niet verlaten
Zoo langhe als sy op der Aerden leven,, zullen.
Ick en meyn oock niet dat sy d'een d'ander begeven,, zullen,
Sy zijn in liefden veel te ghetrouwe.
Sy verwermen d'een d'ander nu teghen de kouwe,
Sy beghinnen d'een d'anders quale te ghenesen.
Desen nacht zal hun veel te kort duncken wesen.
Sy onthelsen d'een d'ander mont aen mont.
En dan tast hy haer witte borstkens ront,
En worpt haer hemdeken zoo verre alst vlieghen,, mach,
En joct tot dat hy het kindeken wieghen,, mach
| |
| |
Dan gaghet aen't nijpen .
Wat houwen sy een Honts-bruyloft dan zonder pijpen?
Ia sy, 'ten is voor de deur niet ghestroyt
'tIs hun ghenoech dat den gheest verfroyt
In feyten van minnen met melodijen.
Al en is de kamer met tapijtserijen
Niet behanghen aen allen zijen,
Al eest dat sy niet en danssen noch en springhen,
'tIs hun ghenoech dat sy een Liedeken zinghen,
Datmen niet verre en hoort.
Als sy d'een d'ander moghen jonnen confoort,
En dat de Kobber by de Duyvinne gheraect,
Daer sy te zamen al moeder-naect,
Zoo men de bervoete kinderkens maect
Wt jonstigher liefden moghen paren.
Ghelijck de Conijnen verwerren in't garen,
Zoo verwerren sy dan in d'een d'andere.
En dan eest ô hertelijck Lief Leandere,
Ick zal v beminnen alle myn leven.
En eer Aurora dan komt voortghedreven,
En dat de Voghelkens beghinnen te zinghen.
Dan beghinnen sy hun handen te vringhen,
En dan eest ick moet my gaen bereyen.
Dan klaghen sy dat sy van een moeten scheyen.
| |
| |
Dan eest och Lief wilt toch noch wat beyen,
Tot dat Phoebus voortbringht den dach.
Dan eest och Lief voorwaer ick en mach,
Ick moet voor de strafheyt van myn Ouders duchten.
Dan beghint Hero zeer te verzuchten,
En sy bidt hem dat hy 'snachts weer zou komen.
En met dat den oorlof dan wort ghenomen,
Zoo beghinnen sy de handen te douwen.
Dan scheyden sy met het herte vol rouwen,
En als de schoone Hero dan is alleene,
Zoo zit sy en treurt in bitter weene,
Tot dat Leander weder by haer,, is.
Ick gheloof zeker wel dat al waer,, is,
Ick heb't noch al dickwils weten ghebeuren,
Dat absentie van Lieve doet zuchten en treuren:
Maer zeght my Calumnije, mach Hero niet weten
Dat ontdect zijn al haer secreten,
En dat wy't syn Moeder hebben vertelt?
Iase, sy heefter omme ghekreten,
Maer 'tis al vergheten,, door de liefde die haer quelt.
Wy hebben ons zaken al qualijck bestelt,
Wy hadden behooren Heros Vadere
De secreten t'ontdecken allegadere,
Die zou wat nadere,, daer op ghelet,, hebben.
Eest dat wy onsen tijt qualijck bestet,, hebben,
Latet ons verbeteren te desen tije.
| |
| |
Ghy zijt Valsche calumnije.
En ghy Inborstighe envije,
Die zulcken discoort en twist konnen bereyen,
Dat wy wel tien duysent Ghelieven doen scheyen.
Wel laet ons dan gaen onder ons beyen
Toonen onsen ghewoonelijcken aert
Over d'Amoureusen die minlijck zijn ghepaert.
Ghelijck de vlieghende Voghelkens verlinghen
Naer den zoeten lieffelijcken dagheraet,
Zoo de wilde Dieren verheughen en springhen
Des morghens als de blinckende Sonne opstaet,
Zoo verlangh ick, en zoo zoude ick metter daet
Van vreuchden opspringen waer myn Lief hier gearriveert:
Waer mach hy toeven? het heeft dry nachten quaet
Weder gheweest, 'twelck my obsteert,
Dat hy alhier niet en compareert:
Och! het wort t'avont den vierden nacht
Dat ick heb ghezucht en ghelamenteert,
En dat ick met groot verlanghen naer hem heb ghewacht:
Och zou ick hem oock hebben vervracht
In eenigher manieren, dat waer my leet:
Oft ick in syn herte noch hooch ben gheacht?
Daer af wild'ick wel weten het rechte bescheet:
Waer't dat hy my nu verliet, Godt weet,
My dunct dat ick als d'onzalichste der Wijven,, zoude
Wt desperatien my zelven ontlijven,, zoude.
My dunct dat hy niet achter blijven,, zoude,
'tEn dade de beroerte van desen tempeeste,
Het zoude oock wel zijn een grove beeste,
Dat hy zoo schoonen Dochter zoude verlaten,
| |
| |
Naer dien dat hy gheproeft heeft der vreuchden keeste,
En d'eerste bloemkens ghepluct heeft t'synder baten:
Ick vrees' alleen dat quade tonghen, die de Minnaers haten,
Zouden moghen ghestroyt hebben hun fenijn,
En dat syn Ouders daerom uyter maten
Ghestoort oft vergramt zouden moghen zijn.
Och! het is mynder herten swaer ghepijn,
Dat syn Ouders door iemants rappoort weten,
Hoe dat hy is d'Alderliefste mijn,
Ick vreese dat wy beyde zullen zijn doot ghesmeten.
Om dat niemant voorts en zou ontdecken ons secreten,
Zoo zult ghy des daechs blijven draghen
V religieuse habijten, zonder te zijn vervleten,
Op triumphante habijten oft langhe kraghen,
Op avontuere oft de nijders v zaghen,
Die v groote liefde mochten benijen,
Zoo zouden sy door dese listen en laghen
Zulcken opinie stellen uyt hunder fantasijen,
Tsdaechs zult ghy maecht schijnen, tsnachts zult ghy vrijen
En v Alderliefste ghezelschap houwen:
Die hun voor de quade tonghen konnen ghemijen
Zijn noch maecht al doen sy 'twerck van Vrouwen,
Laet ons gaen rusten dat wy niet en verkouwen.
Ick verlies myn couragie, hert, zin en verstant,
Dan Leandro? die my voor een genoffel plant,
Myn amoureus herte dat wilt nu splijten
Wt vreese dat hy als ander hypocrijten
Ick en kan niet ghepeysen in gheender manieren
| |
| |
Kost hy niet ghekomen door't weders dangieren,
Och! zal hy nu d'onzalichste der Wijven
Zoo mach ick myn tranende ooghen wel vrijven,
Hy heeft my hier nu ghelaten zes nachten
Hy moet wel variabel zijn van ghedachten,
Waer syn liefde te mywaerts niet vervloghen en kleene,
Hy zou hier wel gheraken,
Syn herte moet verhardt zijn ghelijck een steene,
In vyerighe liefde, ick heb nu zitten waken
Ick en kan niet langher ghewachten noch ghehaken,
Want ick van vaeck verdwijne.
O Dochter hoe komt ghy dus mistroostich te zijne,
Waer't dat dit groot onweder ten fijne
Leander zoude v komen versolaceren,
Daer en twijffelt my niet aen:
Ghy ziet hoe de groote Schepen hun salveren
Hoe zoude Leander dan wederstaen
Neptunus mocht de baren over syn hooft slaen,
En dan zoudt ghy vallen in meerder allinden:
Alst weder ghestilt is zoo en zal uwen Beminden
| |
| |
Gaet in v ruste 'twort v van my ghebeden,
Ghy zoudt v zelven krincken,
Alst hem past zal hy hem vinden te deser steden,
Hy ziet v licht wel blincken.
Och ick heb groote zorghe en achterdincken
Iemant anders, en dat sy nu al schincken en drincken,
Kussen d'een d'anders mont,
En dat hy de Minnaers slacht, die uyt gheveysden gront
En dat hy my, die door syn liefde ben ghewont,
D'amoureuse Mans zijn zoo vol ghebreken,
Met een ghetrou Lief, sy zoecken ('tis dickwils ghebleken)
Sy loopen meest al in't hondert vrijen
En ghelijck de Honden hunnen muyl steken t'allen tijen
Daer sy open vinden den pot,
Zoo loopen sy over alle zijen in't ravot
Sy en zijn niet meer op d'een dan op d'ander versnot,
Moghen sy vreucht hantieren,
Sy en verdrincken hun niet zoo gheern in schoon revieren
Voor zeedbaer Dochters kiesen sy Veneris Kamerieren
Om den lust te verkoelen,
Sy loopen in't wilde van bancken tot stoelen
En door dit natuerlijck ghevoelen
Oock zal aen doen lijden en meskief
| |
| |
En waer ick dan ghevallen in dat grief,
En zou ick niet kennen het witte voor 'tswerte,
Zijt te vreden Dochter, hy zal met amoureuse perte
Wou den windt keeren uyt den Noorden in't Oosten,
Dus bid ick v staect v droeve propoosten,
Zal ghestadich blijven, hy zal komen ghenesen
Vwen druck die swaer,, is,
Ghy staet in syn herte boven al gheresen,
Ghy zult bevinden dat een ghetrou Minnaer,, is:
Dus bid ick v gaet weder v hooft wat rusten,
Op dat ghy niet en verdwijnt door d'onlusten.
De Sonne gaet onder, den avont die naect,
Dies myn herte haect,, naer die my vermaect,
O Borea ghy zijt wel weert ghelaect,
Dat ghy dus maect,, den meester naect
Door v stormende winden, niet om verkouwen,
En kan ick ghehouwen,, ter goeder trouwen
Vervloect zy Oeolus dat hy my doet dit benouwen
En swaer vergrouwen,, dat ick niet en kan aenschouwen
Myns Liefs schoonen mont:
Vervloect zy Neptunus den wreeden bloethont,
Dat hy my niet en jont,, daer ick ben ghewont,
Op dat ick zonder eenich letsel oft beswaren
| |
| |
Zoude moghen varen,, by mynder karen,
Ick en zoude myn leden en armen niet sparen,
Maer myn ooghen verklaren,, waer't dat de winden ghestilt waren:
Dit is nu den zesten nacht
Dat ick met verlanghender herten heb ghewacht,
Oft de groote macht,, vander winden kracht
O Goden hoe zijdy dus wreedelijck bedacht,
Dat ghy myn liefde versmacht,, nu niet en acht,
Daer ghy oock plocht te boeleren?
Die v solaselijck domineren,
Lustich courtiseren,, en hoveren
Ghy hadt mistroostich al murmureren
En lamenteren,, loopen verturberen
Al die v hadden willen brenghen in't percket,
En ghy houdt my in't net,, waerom en hebdy dan met
O Goden hoe meucht ghy dus benijen
Wt puerder envijen,, myn jonstich vrijen,
Dat ghy in plaetse van my te kastijen,
Tot allen tijen,, behoort te mijen,
Te verleenen, daer ghy my ter contrarien doet deysen,
En druck verceysen,, door 'tswaer vereysen
Wel aen niet teghenstaende desen teghenspoet,
Wil ick door den vloet,, met kloecken moet
Myn ghelt, myn goet,, myn vleesch en myn bloet,
Om het ghebruycken zoet,, van dat Beeldeken vroet,
Al zou ick de doot noch daerom bezueren.
Eynde des derden Spels.
|
|
Auteursrecht onbekend