Der stadt Leyden Dienst-bouc

Jacob bider genaden Goids Hertogynne in Beyeren, Grauynne van Henegouwen, van Hollant, van Zeelant, van Ponthien, ende Vrouvve van Vrieslant,] Doen cond allen luden, vvant Heer Philips, heer van Wassenair, in sinen leuenden lijue mit hande ende mit monde, onsen lieuen oom] saliger gedachten, Hertoge Johan van Beyere, die Burchgraefscip van Leyden, mitten gerechte ende heerlicheden

[p. 57]

ouergegeuen heeft, na vvtvvij]singe der zoenen, gemaict tusschen onsen lieuen oom voirscreuen, ende onser stede van Leyden, mitten genen die van him dair ynne belegen] vvaren, geliic oic ons liefs ooms voirs. brieue, die hii onser stede van Leyden dair of gegeuen heeft, dat clairliker vvtvviisen.] So hebben vvii om dat die ouerghifte der Burchgraefscip mitten gerechte ende heerlicheden voirscreuen, ons ende onser Graeflichede van] Hollant grootelic mede draget, der seluer onser Stede geconfirmeert, ende confirmeren mit desen brieue, alsulke hantuesten ende] brieue als onse lieue oom voirscreuen; onser getruvver Stede voirscreuen, dair off gegeuen ende bezegelt heeft, ende geloven voir ons, ende] onsen nacomelingen onser getruvver Stede voirs., die voirscreuen hantueste te houden, te doen houden, ende dair ynne te styuen ende te starken, sonder yet anders dair in te laten vallen of te geschien, tot evvigen dagen. Oic mede hebben vvii der seluer onser] getruvven Stede geconfirmeert, ende confirmeren mit desen seluen brieue alle alsulke hantuesten ende vryheden als sii hebben] van ons, ende van onsen voiruorderen Grauen van Hollant, ende gelouen him oic voir ons, ende onsen nacomelingen voirs. dair ynne] te houden, te stijuen, ende te starcken inder manieren voirscreuen, sonder enich arch of list. In oirconde desen brieue besegelt] mit onsen zegele hier an gehangen. Gegeuen inden Hage vpten thienden dach in Junio, int jair ons Heren dusent vierhondert] ende dertich.

T'voorschreven Privilegie was gheschreven op een stuck franchijns, lang acht duymen, zeven greynen: hooch vijf duymen, een greyn: behalven een plijc of ploye van eene duym, vier greynen: ende bezeghelt aen doublen franchijnen staerten, breet vij greynen: mit een root wasschen zeghel, groot in zijn dwerslinie omtrent een duym, zeven greynen ende een halve: daer inne afgedruct stont een Marien beeldt, hebbende opten linckeren arm een kindeken,

[p. 58]

ende inden rechteren handt een palmtac: ende voor haren schoot een rechtstaende ghequartilleerden schilt, mit de wapenen van Beyeren ende Henegouwen: ghehouden zijnde van twee staende Leeuwen, al ghestelt in eenen Hollantschen tuyn: hebbende in den ommeloop in een rolle dees letteren:

S. Jacob Hertoginne in Beyeren, Gravinne van Henegouwen, van Hollant, van Zeelant, ende Vrou van Vrieslant.

In voughen voorzeyt beliefdet God dat de stadt van Leyden inne genomen, ende mit eenen van tgesach der Burchgraven bevrijt, ende ontset werde, ter eeren ende ghedachtenisse van twelc wy zijnen Godlicken naem willen loven ende dancken, mitten volgenden Lofsang.

[Maect u van hier gy honden woedich]

MAect u van hier gy honden woedich,
Vergeefs ist dat gy my ansart:
Vergeefs is al u nijdige hart:
Hout op van tgrof geblaf trotsmoedich,

En bijten bloedich.

Mijn God ist die my selver leydet

En stuyrt, als eenen harder goet,
Zijn schaepkens acht, wacht, en behoet:
Zo lang dees van my niet en scheydet,

Mer lustich weydet,

En zal my genes dinx ontbreecken,

Langs beemden groen, zoo schoon verchiert
Met bloemkens veel, ons toe ghestiert:
Als Tytans lamp wert angesteecken

In't Rammich teecken,

Daer verwen duystreley verlusten

Tooch, leyt hy my om zijn geaest:
Als ic dan zadheyt heb gegraest
Ic my legge in de clavercusten

Zorchloos om rusten.

Van eenen cleyn beexken tschuymich stromen,

Dat mit geruys van bergen af
Comt lopen, laept mijn tonge laf,
En doet de cracht, my schier benomen,

Strac weder comen.

Mijn geest door angsten veelderhandich,

En droufheyts dorst by naest verstict,
Hy voedende is, en maect verquict,
Terwijl de Zonne ons duynen zandich

Maect heet en brandich.

Mijn harder, als de ziel wijtvluchtich

Nu hijchde door een jongheyt dom,
Naer wegen ongebaent en crom,
Daer my taenlocsel, trac quaetruchtich,

Weende' en was zuchtich:

En mit medogentlicken ogen

Heeft hy mijn dolingen beschreyt
Ooc op tpad der gerechticheyt
(Om tot de stal te keeren mogen)

My weer getogen.

Al waert ziet dat de Pest afgrijsselic

Wt haer traenmaeckende' hant bestont
In my te slaen een dootsche wont,
En zy der hellen poorten ijslic

My snachts waer wijslic:

Soe' en soude' ic my doch niet beswaren,

Zoe lang gy Heer mijn harder zijt
Zal ic geduyrich zijn bevrijt,
V schaep-staf voor tquaet dat mocht naren,

Zal my bewaren.

Mijn tafel zietmen u ophopen

Mit meet, zo hooch datse' is verlast;
En van den besten dranc dier wast,
Schenct gy mijn schalen vol mit stopen,

Datse' overlopen.

Mijn hooft mach ellic een aenschouwen

Mit balsem oly nat gevucht:
Mijn vyant die dit zicht, zeer zucht,
En door nijt in zijn hart gebrouwen,

Berst hy van rouwen.