De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen (3 delen)

[Adriaan van der Venne]

ADRIAAN van der VENNE Schilder en Dichter. Deze is geboren te Delf Anno 1589. zyne ouders waren vermogende luiden herkomstig uit Braband. Naar my toeschynd uit de beschryving die Korn: de Bie. van hem maakt, zoo is hy van zyne ouders te Leiden bestelt geweest om de Latynsche taal te leeren. Maar hy leerde met een door 't lezen van d'oude Poëten zulke fraaije denkbeelden vormen, dat hy ook zugt heeft gekregen, om de zelven op 't papier, of met verwe af te malen, tot welken einde hy eenen Simon de Valk, meester Goudsmit en Schilder in den arm nam, die hem de grondbeginselen der Konst heeft onderwezen. Daar na van voornemen geworden om de Konst met yver te vervolgen, begaf hy zig by Jeronimus van Diest, een fraai Schilder in 't graauw, waar by hy een geruimen tyd met yver de Konst heeft voortgezet, en naderhand het door zyn vernuft zoo veer gebragt, dat zyn Konst in dien tyd den Prins van Oranje, den Koning van Denemarken en andere Vorsten heeft behaagt. Hy is daarenboven een zinryk Dichter geweest, gelyk hy ook zyn ryk vernuft en Poëtische vindingen in menigvuldige ordonantien, die hy ten dienste van de Plaatsnyders gemaakt, of geteekent heeft, wel heeft laten blyken; inzonderheid aan het dikwils herdrukte rymwerk van den Heere Jakob Kats, en een groot getal Emblemata, of Zinnebeelden, die hunne waarde onder de

[p. 137]

Boekminnaars behouden. Onder de Boeken door hem zelf beschreven zyn my bekent: Zinnevonk op den Hollandschen Turf &c. Zinnedroom op het nieuw Wys Mal van den ouden Italiaanschen Smit enz. in 12. En 't Tafereel der belachende Waerelt. 1635. in 4.

Gelyk een geagt Dichter den luister van die Konst te kort doet wanneer hy zyne pen tot dertele Gezangen, Hekeldichten, en vuile belasteringen van zyn evenmensch gewent, niettegenstaande die dingen den Boekverkoopers dikwils meer voordeel bybrengen, en beter aan den man willen als wat goeds: zoo ontluistert een Konstschilder (zegt Plinius) de zede Konst, zoo wanneer zyn penceel slegts kroegen, hoerewinkels, en andere veragtelyke, en schaamagtige dingen maalt: gelyk gemelde Plinius al in dien vroegen tyd van eenen Pyrcicus, die niet als ergerlyke voorwerpsels en slegte grollen maalde, gewaagt.