Een liefde

[p. 18]

XII

IN dezen winter zal ik minder treuren
Dan toen zij roerloos in mijn armen lag:
Sinds ik den dood zich in haar nestlen zag
En liefde meestierf, kan er niets gebeuren.

Alles blijft eender: menschen, planten, geuren,
Mijn warme adem in den winterdag;
Dat zij het ook wist, zei haar oogopslag;
Zij was slechts vroolijk om mij op te beuren.