Kracht in swakheit

Op een bysondere Verlossing, als de nood so drukte, dat de hoop scheen te beswyken.

Dees' dag die baart my stof, en reên,
Te prysen 's Heeren wonderheên.
Te roemen, zo seer als ik kan,
Gods goetheyds kracht, die hy klaarst dan
Doet schynen, als de nood op 't meest
En swaarste drukt: de ziel bevreest
Wel denken sou, of God niet meer
Gedachtig waar syn trouw wel eer:
Dan of hy ook vergeten had
Syn schepsel, 't welk nu afgemat,

[p. 23]

 

Zo lang na uytkomst heeft gewacht,

 

En als in traanen schier versmacht,

 

Ja wenscht dat 't duyster graf het maar

 

Verbergen mocht in dit gevaar:

 

Siet dan is 't dat de Heer op staat,

 

Die doch niet al te seer verlaat,

 

Die hem vast kleeven achter aan,

 

En in geloove tot hem gaan,

 

Hen hulpe zend uyt 't Heyligdom,

 

Op dat men synen lof al-om

 

Vertell', en dat een yder leer

 

Te vaster steunen op den Heer,

 

Hoe of't syn wysheyd met ons maakt,

 

In wat voor engte dat men raakt,

 

Te rusten in des Heeren wil,

 

En onse ziel te houden stil:

 

Tot aanbreek' die bestemde tyd,

 

Dat God na droefheyd weer verblyd:

 

En onderwyl met hert en mond

 

Den Heere prysen t'aller stond,

 

Hem danken in al wat hy send,

 

Terwyl hy 't tot ons beste wend.