Kracht in swakheit

Rust en Vreugde alleen in God te vinden.

WAar onse ziel sig wend, fy kan dog nergens rusten,
Zo sy haar buyten God in ietwes wil verlusten:

De werelt is vermomt, hoe schoon sy haar vertoont,

Die daar sy vreugde soekt, met droefheydt wort geloont.

Doet ons dan Heer recht sien de dingen hier beneden,
Zo alsse waarlyk zyn, laat 't sondig vleesch, de reden

Noyt doen te rugge staan, noch overheerschen, dat

De ziel U niet en soek, als al haar vreugd, en schat:

[p. 24]

 

Wilt ons sodanig met uw wellusten versaden,

 

En in die suyvre Beek, en Hemel-stroom doen baden,

 

Dat onse ziel geheel verlekkert door dat soet,

 

De onder-maansche vreugd vertreede met de voet,

 

Verheugd en blyde zy, haar in uw heyl verluste,

 

Tot dat sy eens volmaakt in d'eeuwigheyd sal rusten.