Abraham, de aartsvader

in XII boeken

[p. *****2v]

Op Arnold Hoogvliets Abraham, den Aerdsvader.

GOds vrient, de Aerdsvader Abraham,

De zoon van Terah, uit den stam

Van Sem gesproten, krygt nieu leven,

Door Hoogvlieds kunstig Dichtpenseel.

Zyn hant, door hooger hant gedreven,

Maelt 's Mans bedryf in een tafreel,

Met voegelyke verf en streken,

Die door een eeu van eeuwen niet

Verschieten zullen noch verbleken.

Kom, keurige oogen, kykt, en ziet.

Van Ur, de vuurstat der Chaldeen,

Waer de afgoôn, van metael, en steen,

En hout, en gout, door kunstenaren

Geboost naer 't leven, worden aen

Gebeên op hooge kerkaltaren:

Waer zilvre starren, blanke Maen,

En goude Zon, godsdienstige eere

Wort toegezwaeit, volgt hy zyn' Man,

En helt, en herder, Saraes Heere,

Tot dat hy sterft in Canaän.

[p. *****3r]

 

Wat zyn 's Mans lotgevallen veel,

 

Door schrandre Hoogvliets fyn penseel,

 

Verbeelt naer Mozes kerk history:

 

Dan duikt hy onder kruis en druk:

 

Dan heft hy zich omhoog met glory,

 

En eer gekroont, door 't krygsgeluk.

 

De Godtheit, die hem riep grootdadig

 

Uit Ur, en leide met haer hant,

 

Schenkt hem een' echten zoon genadig,

 

Wiens zaet zal erve 't heilig lant.

 

 

 

Maer, help! des vaders lieven zoon,

 

Zyn hoop, en troost, en lust, en kroon,

 

Eischt Godt op een' der hooge bergen

 

Van Moriä ten offer (Godt,

 

Die alles geeft, mag alles vergen.)

 

Gewillig wil hy Godts gebodt

 

Volbrengen: zie daer gaet hy henen,

 

Met Isaäk, die 't branthout draegt.

 

De bergen, en de heuvels stenen.

 

Helt Abram toont zich onvertsaegt.

 

 

 

Ai my; hy bint zyn' zoon, en heft

 

Het zwaert omhoog. neen Abram treft

 

Uw' zoon niet, roept Godts boode, ô wonder!

 

Hier is een beelt, en zinneprint,

 

Waer veel en groot geheim schuilt onder.

 

Geloovige Abraham ontbint

[p. *****3v]

 

Zyn zoon. hy slagt een ram op 't outer.

 

Maer zacht: Kerkdichter pluk ik in

 

Uw bloemprieel, wat bloemen, stouter

 

Dan 't voegt, verschoont myn zangheldin.

 

 

 

Gy zult met Abram groot van naem,

 

ô Hoogvliet zweven door de Faem,

 

Op alle tongen, door alle eeuwen.

 

Gy leeft, door zwierig bybeldicht,

 

Als Mozes d'Hertoch der Hebreeuwen

 

Door zyne kerkkronyk. nu zwicht

 

Het Fabelwerk van de oude Dichters.

 

Gy volgt ô Hoogvliet; 't heilig spoor

 

Van Gods gewyde Zangbergstichters,

 

Dus bout men Siöns Tempelkoor.

 

 

 

Uw zangstof, voegelyke styl,

 

En tael, gevylt met Vondels vyl;

 

Bekoort en sticht Dichtkundige ooren.

 

De Bruit van Jesus, 't geestlyk zaet

 

Uit vader Abraham geboren,

 

Strykt in het priesterlyk gewaet,

 

Ten rei' op uwe Bybelgalmen.

 

Men kroon uw schedel, Kerkpoeët,

 

Met lauwerloof; en frissche palmen.

 

Behael meer loon, door vlyt en zweet.

 

 

 

Jacob Schim.